< 19 >

191 10 3
                                    


Ik keek Nancy vol ongeloof aan. 'Ik krijg een pup?' vroeg ik nog een keer voor de zekerheid. Nancy grinnikte en knikte toen. 'Je krijgt echt een pup, lieverd.' What the hell!

'Wil je meteen een controle op je pup voeren?' ik schudde mijn hoofd van niet. 'Dat wil ik pas met Grey aan mijn zijde.' 'Maar...' 'Nee. Ik ga niet mijn pup, onze pup, eerder zien dan hij doet.' 'Oké dan, maar laat me dan op zijn minst wel je bloeddruk opmeten en bloed afnemen.' Ik knikte en stak mijn arm naar der uit.

'Weer naar Grey neem ik aan?' vroeg Liv toen Nancy klaar was en we weer mochten gaan. Ik knikte meteen. Ze grinnikte en rolde me de kamer weer uit. 'Hij staat eigenlijk al best bol he?' vroeg ik terwijl ik mijn handen op mijn buik legde en ernaar keek. 'Dat doet hij inderdaad, lieverd.' 'En ik maar denken dat het kwam omdat ik aan het stresseten was, de afgelopen weken.'

Mijn gezicht betrok ineens. 'Wat is er, schat?' 'Wat als ik dit eigenlijk helemaal niet kan? Ik kan het nog zo graag willen maar misschien is het wel gewoon helemaal niet voor mij weggelegd. Stel nou dat ik het verkloot. Misschien ben ik wel de slechtste moeder die er maar zijn kan en wordt hij of zij wel heel ongelukkig.'

'Hey, hey, schatje, niet zo denken. Jij gaat een geweldige moeder worden voor mijn kleinkind.' 'Dat zeg je alleen om me beter te laten voelen.' 'Niet waar. Ik zeg dit, schatje, omdat ik dat weet.' 'Hoe kun je dat nou weten?' 'Ik heb van Henry gehoord hoe je jezelf ontfermde over Kensy. Ik heb je met de packweesjes gezien. Geloof me nou maar als ik zeg dat jij een geweldige moeder gaat worden.' Ik keek haar aan met traanogen. 'Ach, meis.' Zei ze terwijl ze me in een omhelzing trok. 'Denk je dat echt?' 'Heel zeker. Nou maak je niet zo druk. Dat is niet goed voor jou en de pup.' Ze drukte een kus op mijn voorhoofd.

'Nou, ik ga wat eten halen, jij ook iets, schat?' 'Doe maar iets.' Ze knikte. 'Ik ben zo terug.' Ik knikte en keek hoe ze de kamer weer verliet waardoor ik alleen was met mijn mate. Ik rolde mezelf naar zijn bed en klom toen niet zo behendig als ik had gehoopt bij hem erin. Ik nestelde me dicht tegen hem aan zuchtte. Ik had mijn oor ter hoogte van zijn hart en luisteren naar het kloppen ervan.

Ik sloot mijn ogen en begon zacht het liedje Without You van Ashes Remain te zingen.

Toen ik het liedje had af gezongen drukte ik mijn gezicht in Grey zijn shirt en zuchtte. Ik sloot mijn ogen en voelde me al bijna in slaap vallen. Een luide piep drong mijn oren binnen waardoor ik meteen recht overeind schoot. De deur van de kamer vloog vrijwel meteen open en Nancy kwam naar binnen gerent. 'Wat is er aan de hand?! Wat gebeurd er?!' vroeg ik in paniek aan Nancy die meteen naar de hartmonitor liep.

Ze draaide zich al vrij snel naar me om en had een lach op der gezicht. 'Wat? Wat is het?!' vroeg ik met traanogen. 'Hij wordt wakker.' Ik snoof mijn neus en hing mijn haren achter mijn oren en keek gespannen naar het gezicht van mijn mate terwijl ik licht in zijn hand kneep. Ik voelde hoe hij zacht terug kneep. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en bracht zijn hand naar mijn wang zonder mijn blik van zijn gezicht te wenden.

Hij begon wat meer te bewegen en nog geen minuut later opende hij zijn prachtige blauw grijze ogen. Ik begon harder te huilen en vloog hem om de hals en huilde uit op zijn schouder. Grey sloeg zijn armen ook om mij heen en trok me dichter tegen zich aan. 'Nou, jongens, voor zo ver ik kan zien gaat alles goed. Ik laat jullie even alleen. Ik kom later wel terug voor verder onderzoek.' Ik snoof mijn neus en keek Nancy dankbaar aan. Ze glimlachte naar me en liep de kamer weer uit.

Ik ging wat rechter op zitten en keek Grey recht aan in zijn prachtige ogen. 'Ik dacht dat ik je kwijt was. Weet je hoe bang ik was toen ik je niet meer zag ademen? Toen je geen hartslag meer had? Ik dacht dat ik je kwijt was.' 'Maar dat ben je niet. En daar dat heb je aan jezelf te danken, baby. Jij bent de persoon geweest die me heeft teruggebracht. En daar ben ik je voor eeuwig dankbaar voor. Ik had je tenslotte wat beloofd.' Zei hij met een glimlach terwijl hij zijn handen naar mijn gezicht bracht en de tranen met zijn duimen wegstreek. Hij trok me weer naar zich toe en drukte een lange kus op mijn voorhoofd, waardoor Nisa vrolijk begon te kwispelen en blaffen in mijn hoofd.

MaanlichtWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu