13- Eduardo's Love

31 5 1
                                    

Unti unti kong binukas ang aking mga mata.

The bright sun flashing through the windows made my eyes squint. I covered my eyes using my hand. Akmang uupo na ako ngunit may nakita akong ulo na nakapatong sa gilid ko.

His jet black hair.

Matthias.

Unti-unti niya ring inangat ang ulo niya at nahagip ang mga mata kong nakatingin sa kanya. He smiled.

Dug duuug

Dug duuuug

Ugh! Why am I like this?! This wrong!

And awkward!

"Oh, you're awake." Saad niya at tumayo. Lumakad siya patungo sa mesa at parang may kinuha.

Hmmmm. Food.

Gosh, my olfactory nerves are so sensitive. Kahit malayo pa ay naamoyan ko na ang pagkain.

My stomach growled. Gutom na gutom na talaga ako.

Umupo na ako using my elbows. Masakit-sakit padin ang tiyan ko kung saan ako sinaksak.

Nilagay na niya ang pagkain sa mesa, na nasa gilid ng kama. Soup with chicken and a glass of water. Esh, parang naglalaway na ako habang tinititigan ang pagkain.

He took a spoon and then he shoved the food using it.

Wait, susubuan ako ng isang 'to?

Unbelievable!

"Open your mouth." Utos niya habang hinahawakan ang kutasara malapit sa bibig ko.

I gulped my own saliva. I flushed.

What the hell is he freakin' doing? I'm not a freakin' kid.

Dug duuug

Dug duuuug

"Uhm, are you hungry or what?" Parang naiinip niyang tanong. "Just eat this hecking food... Or...

I'll ate you"

Wait, is he seducing me? Asan niya ba nakuha ang idea na iyon? Nababaliw na ba siya?! Anong gagawin ko dito? Hindi ba niya alam-

"Uhmmm, Mariel? Why are you staring at me?" Bigla niyang tanong na naging dahilan upang makabalik ako sa realidad.

Shooot

Realidad? Am I hallucinating?

With that ape?

Ugh! Is this the side effect of... L-Like?

I mean... I admit. I like him, too. But, that's just wrong. My mission here is to protect, not to flirt.

I rolled my eyes and ate the food given by him. Well, it's surprisingly yummy. I wonder who made this.

I grabbed his spoon and ate by my own.

"I'm not kid." I said. "Oh, please, pakisabi nalang ni Karmina na salamat sa pagkain."

His furrowed his eyebrows.

"What the heck?! I cooked that for you. You should thank me, not her." Wika niya at tumalikod sa akin. "I-I'm going s-somewhere. Dyan ka lang." Saad niya at lumabas, na hindi sinarado ang pinto.

Eh?

Siya ang nagluto neto?

Oh...

Parang may sariling utak ang bibig ko... I smiled. I ààmean, maybe involuntarily.

The Prince's ServantWhere stories live. Discover now