Let's Be Alone Together // Frerard ° Frank's Pov

4. Enternally yours

Βρισκόμασταν σχεδόν κάθε μέρα, είτε στο πάρκο, είτε στο μαγαζί με το φαγητό και τα merch, είτε στο σπίτι από έναν από τους δυο μας, είτε στο καταφύγιό μου, όπως το λέω εγώ.

Σήμερα ήρθε ο Gerard σπίτι μου. Έλειπε και η μαμά μου για δουλειά, οπότε είχαμε όλο το σπίτι δικό μας για μια ολόκληρη μέρα.

Στην αρχή καθησαμε και είπαμε για τις μπάντες, τα καινούρια albums, παλιές μας ιστορίες και πολλά διάφορα θέματα.

Αν και δεν είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που γνωριστικαμε, ενοιωθα μια ανεξήγητη και μεγάλη ψυχολογική σύνδεση μαζί του.

Μέρα με την μέρα κάτι με τραβούσε προς αυτόν. Δεν περνούσε μέρα που να μην το βλέπω και αυτές τις λίγες ώρες που δεν ήμασταν μαζί μόνο αυτόν σκεφτόμουνα και μετρουσα τις ώρες για την επόμενη φορά που θα τον δω.

Μπορούσα να πω πως είχα ερωτευτεί πραγματικά για πρώτη φορά στη ζωή μου.

Φοβόμουν για το τι θα μπορούσε να πει και να πιστέψει αν του το έλεγα, αλλά ήθελα τόσο πολυ να το μάθει- ποιος ξέρει, ίσως ενοιωθε και αυτός κάτι παρόμοιο. Στο κάτω κάτω, έχει αναφέρει πολλές φορές πως είναι υπέρ της lgbt+ και από όσο έχει καταλάβει ίσως ήταν και μέρος της.

Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά, αυτός μιλούσε. Τον κοίταξα δειλά στα μάτια και είπα με αποφασιστικό και δυνατό τονο

"Gerard"

Αυτός συνέχισε να μιλάει και φώναξα.

"Gerard!"

Σταμάτησε και με κοίταξε παράξενα.

"Τι θέλεις;" είπε μπερδεμένος.

Σηκώθηκα όρθιος και έκανα πίσω βήματα. Στάθηκα μπροστα απο τον τοίχο και κοίταξα το πάτωμα.

Σηκωθηκε και αυτός και με πλησίασε γλυκά.

"Τι είναι Frank? Τρέχει τίποτα?"

"Σε αγαπαω" είπα σχεδόν έτοιμος να κλάψω.

Εκείνη την ώρα έκανε μια απότομη κίνηση και με εσπροξε στον τοίχο, έπεσε και αυτός πάνω μου και τα χείλια του ακούμπησαν τα δικά μου.

Άφησα τον εαυτό μου να τον φιλήσω και εγώ. Πέρασα τα χέρια μου μέσα στα αλουστα μαλλιά του. Αυτός ακουμπούσε απαλά τον λαιμο μου.

Ήταν τόσο ωραίο συναίσθημα, να φιλάς τον άνθρωπο που αγαπας.

Όσο περνούσε η ώρα με εσπροχνε όλο και πιο πολυ προς τον τοίχο. Μου έπιανε όλο και πιο σφιχτά τον λαιμό σαν να προσπαθούσε να με γρατζουνισει ή να με πνίξει.

Λεπτό με το λεπτό του εσφιγκα όλο και πιο πολύ τα μαλια. Σαν να προσπαθούσε να του βγάλω τούφα.

Τον φιλούσα σαν να ήταν οξυγόνο και δεν μπορούσα να αναπνεύσω.

Σε μια στιγμη με άφησε και έκανε πίσω βήματα κοιτώντας ντροπαλά το πάτωμα.

"Και εγώ σε αγαπάω" είπε ψιθυριστά.

Περπάτησα αργά προς το μέρος του και τον πήρα αγκαλιά.

"Άρα τώρα είμαστε μαζί;" με ρώτησε.

"Αν το θες και εσύ, γιατί όχι;" του είπα και με αγκάλιασε και αυτός.

Σταματήσαμε να αγκαλιάζοντας και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι του

"Δεν μπορώ να το πιστέψω"

"Ποιο από όλα?" Τον ρώτησα.

"Πως σου αρέσω" είπε

"Ούτε εγω μπορώ να το πιστέψω..." Του είπα ειλικρινά

Ησυχία επικράτησε για μερικά λεπτά. Έπειτα με ρωτησε

"Θα το πούμε στους γονείς μας;"

"Δεν νομίζω να έχουν οι δικοί μου θέμα..."

"Η μανα μου στάνταρ θα έχει θέμα"

Με αγκάλιασε.

"Δεν χρειάζεται να της το πούμε"

"Το ξέρω..."

Ησυχία επικράτησε πάλι. Μετά από μερικά λεπτά τον αγκάλιασα και εγώ και του ψυθιρισα

"Σ' αγαπάω"

"Και εγώ"

Καθίσαμε έτσι για αρκετή ώρα. Τον είχα πάρει αγκαλια και καθόμουν και τον κοίταζα μέχρι να τον πάρει ο ύπνος.

Ήταν τόσο γλυκός.

Δεν μπορούσα να σταματήσω να τον κοιτάω.

Πέρασα αμήχανα τα δάχτυλα μου στα μάλια του.

Σκεφτόμουν το μέλλον μου μαζί του. Πως θα είναι να ζουμε μαζι, αν υιοθετήσουμε παιδί...

Πως θα ξυπνάω κάθε πρωί και θα βλέπω τα ματάκια του.

Πως θα του μαγειρευω και θα τον προσέχω.

Και μετά κοιμήθηκα και εγώ.