JongHyun:Hay aksi ya!ChiSoo gelmeden toplayayım başlar söylenmeye..
Yerdekileri toplarken resimler dikkatini çekti.Hepsi ChiSoo’nun küçüklüğüydü,yanında da küçük bir kız çocuğu vardı.O kızı daha öncede görmüştü sanki.Birden hatırladı.O kız çocuğunun resmini JinRi’nin odasında yerde ki resimde görmüştü.
“Jin ri!.Bu resimde ki Jin Ri'nin küçüklüğü ama ..Ama Chi Soo ile yanyana nasıl olur ?
Jong Hyun şaşkındı.Gördüğüne anlam veremiyordu.Ne kadar düşünsede bunun nasıl bir tesadüf olduğunu anlayamıyordu.Tam bu sırada içeri Chi Soo girdi.
Chi Soo: Bulamadın mı hala ceketini?(onu yerde resimleri elinde tutarken gördü)Kuzen sen ne yapıyorsun orada?O elindekiler de ne?
Jong Hyun:(toparlandı ayağa kalktı) şş-şeeyy ben ceketi alırken çarptım düştüler.benn..(sözünü bitirmeden)
Chi Soo:Onlar benim resimlerim!Sana bu kutuya dokunmamanı söylemiştim dimi.dedi sinirlenmişti.
Jong Hyun:Ben bilerek açmadım düştüler toplarken baktım sadece özür dilerim senden.Senin için bu kadar değerli olduğunu bilmiyordum.
Chi Soo:(sakinledi)Yok yok ben sert çıkıştım bağırmam gerekirdi.Evet evet çok değerli onlar benim için.
JongHyun:Peki kuzen neden bu kadar önemli ben hiç görmemiştim bunları daha önce.Vee(işte asıl merak ettği cevap buydu) o resimde ki kız kim?
Chi Soo:Şimdi sen böyle sorunca çok garip hissettim.Bu konu hakkında kimseye birşey söylememiştim.Hatta kendim bile hep gerçek olmadığını düşünürdüm.Şimdi sorunca gerçek olduğunu anladım sanki.Evet o kız çocukluğumun en güzel zamanlarını geçirdiğim,o parkta en zor zamanımda bir gülüşüyle bana neşe veren küçük kız.Yanlız,hasta ama bir o kadar içten..Çok kısa bir zamandı.Sonra gitti ama hayatımda hala var olmayı başardı.Tanıştırayım unutamasığım ilk aşkım işte..(resmi göstererek)
Jong Hyun:Yani o kız sevdiğin kızdı.Peki hala hayatımda diyorsun ama daha geçen gün JinRi'yi sevdiğini söylemiştin.Bir yandan da o kızı mı arıyorsun?
Chi Soo:Ahh sen benim kaç zamandır ne halde olduğumu biliyor musun?JinRi'yi daha havaalanında ilk gördüğümde çok farklı şeyler hissettim.Saçları,bakışları o kadar tanıdıktı ki sanki karşımda bir anlığına onu gördüm.Buna anlam veremezken sonra birşeyi daha farkettim.İsimleri kuzen,isimleri aynı.Jin ri...Bu nasıl birşeydir.İkisininde aynı kişi olmasını istedim.Çok istedim.Şimdi bana söyle ben ne yapabilirim ki?
Jong hyun biran durdu kaldı.Bunları birden duymak ona acı vermişti.Aslında aklıda kalbide karışıktı.Ne cevap verseydi ki?Gerçekten kader onlardan yanaydı.Daha onu sevdiğini bile bilmeyen kızın kuzeniyle zaten bir geçmişi vardı.Bunu nasıl yok edebilirdi ki?Ya kuzeni!Ona ne diyecekti.Yalan söylemek; hayır o kişi JinRi değil!!Bunu nasıl derdi.Asıl gerçeği nasıl söylerdi(.İçinden geçirdi)Asıl sen bana söyle ben ne yapmalıyım?
Jin Ri odasında kulaklığını arıyordu.Masanın üzerine koyduğundan emindi ama yerinde yoktu.Aşağı indi.Onu birşeyler ararken gören Pil Suk seslendi.
PilSuk:Hey ne arıyorsun böyle?
JinRi:Ya kulaklığımı arıyorum bulamadım bir türlü.
PilSuk:E abinin kulağındaydı daha demin görmedin mi?
JinRi:Ne?Yaa tabi ben bunu nasıl akıl edemedim evde de aynısını yapıyordu hep.Ben şimdi sorarım ona.(yukarı abisinin yanına çıktı.Abisi yatağa yatmış ayakları uzatmış şarkı dinliyordu)Abiiii!!!Abi hey abi kime diyorum.(en son dayanamadı kulaklığı çekti)Ben sana kaç kere benm kulaklığıma dokunma dedim.
