Pil Suk sınıfı bu haline dayanamayıp ortaya atıldı.
Pil Suk: Bence birşeyler açıklaman gerekiyor Jinri.(sertçe)Birşeyler söylemen gerek.
ChiSoo: JOng Hyun şu saçma kızın söylediklerinin doğru olmadığını söyle lütfen.(dişlerini sıkarak)Sen , benim ondan hoşlandığımı biliyorsun.Bunu yapmış olamazsın dimi?(jinri’ye dönerek)Jinri bari sen bir şey söyle.Ben seni bekliyordum.Bana bunun için mi bekletiyordun.
JinRi bu olanlara inanamıyordu.Arkadaşı için uğraşırken olay onun üzerine kalmıştı.Sınıfta ki herkes onu yanlış anlamıştı.Özellikle de Chi Soo ve Pil suk… Etrafına baktıkça başı dönüyordu.Ellerinin titrediğini hissetti.Chi Soo kolunu çekiştiriyordu, birşeyler anlatması için.Ama ağızını açacak hali yoktu.Chi Soo’ya takıldı gözü, o sinirli bakışlarını gördü.Küçükken hasta diye bütün çocuklarda ona öyle bakardı.O bakışlar, itmeler, kötü sözler…Hepsi bir bir gözünün önünden geçti.Birden gözleri karardı ve yere düştü.
Jong Hyun, Chi soo’ ya cevap vermeye çalışırken Jinri’nin yere düştüğünü gördü.Hemen başına toplandılar.Chi Soo yerde yatan Jinri’yi görünce olduğu yerde donup kaldı.Jong Hyun onu kenara iterek Jinri’yi kucağına aldı ve revire götürdü.Hepsi kapıda Jinri’nin uyanmasını bekliyordu.Jong Hyun sinirliydi.Birden Chi Soo’ya yaklaştı ve bağırmaya başladı.
Jong Hyun: Chi Soo.. Sen buna nasıl inanırsın.İnanıpta nasıl JinRi’ye öyle bağırırsın.Ya o akşam nasıl bir halde olduğumuzu sen biliyorsun.Ben ne yaptığımı bilmiyordum bile.Benim yaptığım bir hata için ona yüklendin.Ben zaten ondan özür dileyip hatamı telafi etmeye çalışıyordum.
Pil Suk: Bir dakika sen niye Jinri’ den özür diliyorsun ki?
Jong Hyun:O akşam yaptığım densiz öpme olayı için.
Pil Suk: Sen neden bahsediyorsun.JinRi’den değil benden özür dilemen gerek aptal şey , dedi ve dayanamayarak bahçeye doğru ilerledi.
JongHyun: (Chi Soo’ya dönerek) Şimdi Jin Ri’den nasıl özür dileyeceksin bakayım.
ChiSoo ne hissedeceğini bilmiyordu.Biranda nasıl bu kadar garip olaylar yaşayabildim diye düşündü.O öyle biri değildi aslında.Olaylar karşısında hemen parlamaz, önce bir dinlerdi.Jİnri onu tamamen değiştirmişti.Onun başkasını sevdiğini düşündüğü anda kendinden geçmişti sanki.Jinri’nin kalbini kırdığının farkındaydı.Ayrıca onun için endişeliydi.Daha fazla dışarıda kalamadı Jinri’nin yanına gitti.İçeri girdğinde Jinri hala uyuyordu.Yanına oturdu öylece seyretti.Saçlarına baktı, göz kapaklarına,kirpiklerine…Ona böyle bakarken onu ilk gördüğü an aklına geldi.Şaşkınlıktan doğru düzgün tanışamamıştı bile.Nasılda onun çocuklukta sevdiği küçük kız olmasını istemişti.Ama artık çok geçti şimdi o olsa da olmasa da ona aşık olmuştu…
Bunları düşünürken JinRi’nin sesini duydu.
JinRi: ChiSoo ..Sen misin?
Chi Soo:(telaşla) JinRi..İyi misin?Bir yerin ağrıyor mu?Başşı…(Jinri lafını kesmişti)
JinRi:Ben iyiyim.Bak yanlış anladın.Bir açıklamama izin ver.Benn…(Jinri yataktan doğrulmaya çalıştı Chi soo onu engelledi.
Chi Soo: Hayır Jinri kalkma ve bana da hiçbirşey açıklama.Sana inanmamakla hata ettim.Ben birden sinirlendim ne söylediğimi bilemedim.Amaa sen öyle gözümün önünde düştün ya ben ne yapacağımı bilemedim.Korktum, endişelendim…Biliyorum sen bana hiç umut vermedin, biliyorum senden hoşlanıyorum dedim ona da bir şey söylemedin.Ve Bunlara rağmen ben bugün birşeyi çok iyi anladım.(bir nefes aldı,Jinri’nin elini hala tutuyordu.Gözlerinin içine baktı.)JinRi sen bir şey yapmasanda gün geçtikçe ben sana daha da bağlanıyorum…..
