Bütün gün olanlardan sonra JongHyun uyuyamamıştı.Aklı JinRi’deydi.
Düştüğünde ona kötü birşey olmasından çok korkmuştu. ChiSoo’ya yalan söylemekte artık çok zor gelmeye başlamıştı. Bunları düşünürken bunaldı, hava almak için dışarıya çıktı. Bahçeye doğru yaklaştığında sesler duymaya başladı. Birileri konuşuyordu.
‘Suçluluk hissetmeyi bırak lütfen. Senin suçun değildi...’ bu ses sanki JinRi’nin sesiydi.Biraz daha yaklaştı.Artık görebiliyordu,evet bu JinRi’ydi.Ama tek değildi.Daha dikkatli bakınca yanında konuştuğu kişinin ChiSoo olduğunu gördü.Ne yapacağını bilemedi. Hiçbir şey görmemiş gibi yukarı mı çıkmalıydı? Ya da burada durup onları dinlemeli miydi? Olmaz diye düşündü içinden, bu ona hiç yakışmayan bir davranıştı. Böyle arada kalmışken dikkatini çeken bir şey duydu.
‘JinRi şimdi söyleyeceğim sana garipgelebilir.Bu nereden çıktı diyebilirsin belki ama lütfen cesaretimi toplamışken kesme beni.’ChiSoo, JinRi’yi kendine doğru çevirmişti.Kuzeninin JinRi’ye yaklaştığını görünce farkında olmadan sinirlenmiş, rahatsız olmuştu.
‘JinRi b-b-be-ben ss BEN SENİ SEVİYORUM...!!!’ İşte tam bu anda, bunu duyduğunda beyninden vurulmuşa döndü. Artık JinRi’de ChiSoo’nun onu sevdiğini öğrenmişti.Ya JinRi’de onu severse, karşılık verirse o zaman buna dayanabilir miydi?Kuzeni kendinden bir adım daha öne geçmişti.Kötü düşüncelerine engel olamıyordu.Konuşmanın devamını dinlemek için olduğu yerden ayrılmadı.
JinRi duyduğuna ilk anlam veremedi. Daha öncede sınıfında ki erkeklerden böyle sözler duymuştu ama hiçbirine karşı bir şeyler hissetmediği için ne cevap vereceğini biliyordu. Fakat bu sefer ki ona daha farklı hissettirmişti. ChiSoo’yu her gördüğünde çok tanıdık hissettiren bir ifadesi vardı.Birşeyler demek istiyordu ama dili dönmüyordu.ChiSoo onu çoktan anlamıştı.
ChiSoo: Çok ani oldu biliyorum.Ben..(sözünü tamamlamadan)
JongKim: Neymiş o ani olan?(ikisi de kafasını çevirdi)
JinRi: a-a-abi.. Ne zaman kalktın?
JongKim: Ben daha önemli bir soru sordum kardeşim. Ani olan neymiş ChiSoo?
ChiSOo:(hafif kekeleyerek)Ö ö önemli bir şey değil.
JinRi:Ben de şimdi yatacaktım abi hadi gidelim.
JongKim:Öyle olsun bakalım.
Yukarı çıktılar.Abisi;
JongKim:JinRi iyisin sen değil mi?Ağrın var mı?
JinRi:Gayet iyiyim abiciğim kafanı takma.
JongKim:Çok korktum seni öyle görünce.Ben kızarım belki sana ama başkasının üzmesine izin vermem.(sarıldı)Neyse hadi git dinlen.Jinri yatağına uzandı.Düşmeden önce hatırladığı görüntüleri düşündü.Daha fazlasını hatırlamak istiyordu.Ve hatırlayacağından emindi.Böyle düşünürken uykuya dalmıştı.
Aradan 1 hafta geçmişti. O gecenin ardından kimse eskisi gibi olamamıştı.JinRi’nin abisi gitmişti.Ve Jinri ne cevap vereceğini bilemediği için her gördüğü yerde ChiSoo’dan kaçmaya çalışıyordu.ChiSoo ise bunun farkına varmış ama konuşmak istediği her fırsatta JinRi konuyu değiştirmeyi başarmıştı.
JongHyun bu durumdan aslında memnun sayılırdı. Fakat ileride olacaklar için endişeleniyordu.
Ders arasından sonra Ki Moon elinde biletler ile sınıfa girdi.
KiMoon: Evet arkadaşlar biletleriniz tamamdır. Paraları alabilirim.
ChiSoo: Ne bileti ?
KiMoon: Ne bileti diyor ya! Sen bu aralar bizimle yaşamıyorsun zaten. Super Junior demiştik ya ..hani konser filan…
