Eighty Days Happiness

Prologue

Hi readers!

Sorry pala kung biglang nawala ang ibang chapter, Ini-unpublish ko muna dahil marami akong kailangang ayusin gaya ng wrong grammars and spellings kaya ie-edit ko pa.

Hintayin niyo nalang ang pag-update ko, hindi naman ito magtatatagal dahil pagsusunod-sunurin ko din ang pag-update ng mga nawalang chapter :-D

***

PROLOGUE

My name is Livia Amherst,I'm just a normal girl, normal family with a normal life. Kuntento na ako kung anong meron sakin, masaya ako dahil may pamilya ako 'di gaya ng ibang bata na walang pamilya. Bata palang ako pero matured ako mag-isip. Lagi akong kasama ng aking magulang kahit saan man sila magpunta. Actually, nag-iisa lang akong anak, I wish I have a little brother or sister, gusto ko din maramdaman kung gaano kasaya magkaroon ng kapatid. I never play with children outside, lagi lang akong nasa loob ng bahay kapag wala sina mommy at daddy.

Then my birthday come, February 14,2008 and I'm turning seven years old. It's 5 o'clock in the afternoon. Masayang-masaya ako ngayon dahil makakasama ko na ulit ang iba naming kamag-anak galing ibang bansa especially my cousins.

When it's already night, nagsi-uwian na ang mga bisita. Pagkatapos nitong birthday ko ay may sinabi sa'kin si mommy ma may pupuntahan kami mamaya, I think it's a surprise?I guess.

Habang nakatayo ako malapit sa pintuan biglan lumapit si mommy.

"Nakahanda na ba ang  gamit mo anak?" tanong ni mommy

"Yes mommy, san po pala tayo pupunta?" nagtataka kong tanong

"Secret baby" bulong ni mommy sakin tsaka nya ako kinindatan. Nakaramdam naman ako ng sabik at naalala ko yung sinabi sa'kin ni mommy kanina.

Bago kami umalis ay kinausap muna ni mommy yung mga katulong na maiiwan dito sa bahay  Pagkalabas namin ng gate ay nakita ko si daddy sa labas. Nilagay namin sa likod ng sasakyan ang mga dadalhin naming gamit, pumunta ako sa may backseat at si mommy naman sa front seat. Nang magsimula ng umandar yung sasakyan ay lumingon nalang ako sa may bintana. Habang umandar yung sasakyan ay marinig akong malakas na busina ng isang malaking sasakyan na palapit na sa sasakyan namin. Bigla nalang akong napahiyaw ng bigla kaming bumangga sa isang truck.

"Baby, hold on!" natatarantang sagot ni mommy

Bigla nalang ako kinabahan sa nangyayari. Dali dali akong nilapitan ni mommy tsaka niyakap ng mahigpit

"M-mommy" naiiyak kong sambit

"Hush baby don't cry, magiging maayos rin ang lahat"

Pagkatapos ng sinabi ni mommy, naramdaman kong bumaliktad ng ilang beses ang sasakyan namin at bigla akong nauntog sa salamin ng sobrang lakas, I can't even feel myself and everything went back.

***

"Mommy?" my voice echoed

Wala akong makita kundi black.I'm scared, I miss mommy. Sabi ko sa isip ko

"Mommy?!Daddy!?" sigaw ko

Then I saw mommy, nakatayo mula sa malayo. Dali dali akong tumakbo palapit sa kanya

"Mommy!" sigaw ko. Nang yayakapin ko na sya ay biglang nawala si mommy

"Mommy?"

"Mommy?!"

"Mommy!!!"

***

"Mommy!" bigla nalang akong napabangon at napaiyak

Pagkatingin ko sa paligid ay puro puti. Then I realized, nasa hospital pala ako. After a second biglang may pumasok na doctor at nurse, sa likod non ay ang tita ko, nag-iisang nakababatang kapatid ni mommy.

"Livia are you okay?may masakit ba sayo?" nag-aalalang tanong ni tita

"Asan po sila mommy?" mahinahon kong tanong

"Magpahinga ka muna baka sumama ang pakiramdam mo" sabi ni tita.I know, iniiwasan nya lang ang tanong ko

"Tita asan po sila mommy?" tanong ko ulit. Huminga muna ng malalim si tita bago magsalita

"L-livia, patay na ang magulang mo" biglang naiyak si tita ng sinabi nya iyon

Hindi ko na din mapigilang mapaiyak sa sinabi ni tita, hindi ko matanggap na patay na ang aking mga magulang, hindi ko manlang sila nakausap. Sabi ni mommy magiging maayos ang lahat pero  bakit ganito ang nangyari?bakit ba kailangan pa itong mangyari sa amin?naiiyak kong tanong sa isip ko.

"N-no!, buhay pa sila! buhay pa si mommy!" wala na akong pakielam kung malakas ang boses ko kakasigaw. Biglang may humawak sa magkabila kong kamay, pinilit kong kumawala pero 'di ko na talaga kaya, nanghihina na ako. Hindi ko alam ang gagawin nila pero may itinurok sila sa'kin. Habang sumisigaw ako ay nakaramdam ako ng pagod at panghihina hanggang sa mapapikit ako.

Then there's something that I realized, wala na, I'm not happy anymore, I lost my happiness at yun ay ang magulang ko dahil sila lang ang nagpapasaya sa akin, sila lang ang may kayang magpasaya sa akin. I feel empty inside me. Wala na akong pakiramdam. But still, umaasa akong hindi parin magbago ang kasiyahan ko na m, I want to find my happiness because I can't live without feeling happy. That's why I will find my happiness.....

Soon.

***

Hi readers!

I hope you enjoyed and you will enjoy my story :-*

Here are the names of Livia's parents:

Olivia Amherst-Mother
Oliver Amherst-Father

Wait for my next update! ^_^