Chapter 2

13 5 1
                                    

Hi readers!

I hope you're enjoying the story
Have a nice day :-)

***

LIVIA'S POV


At the Flower Shop


"Diyan ka lang" sabi ko kay Edward. Hindi naman siya umangal kaya lumabas na ako ng sasakyan at pumasok sa shop.


"Good Afternoon Ma'am, what can I do for you?"



"I need some flowers for my-uhmm.... parents, do you have any?"







"Yes Ma'am, we have lots of fresh flowers here" sagot naman nung babaeng tindera este florist.


Pagkaabot sakin nung bulaklak ay binigyan ko sya ng 1000 pesos.



"Keep the change" sabi ko sabay ngiti



"Thank you very much Ma'am" aniya ng sobrang saya



"Always welcome"



Pagkalabas ko ng shop ay deretso lang ako pabalik sa sasakyan. Simula pag-alis namin sa flower shop ay hindi na umimik si Edward. Hmm weird



"We're here" sambit ko. Sabay kaming naglakad pupunta sa puntod ng parents ko tsaka nilagay sa ibabaw yung carnation na binili ko. I like giving flowers with meanings to a person. That's why I bought this flowers called carnations, because I missed them, and I'll never forget them.



"Hi mommy, daddy. I miss you, sana nandito nalang kayo para bumalik na ulit ang kasiyahan ko noon, miss na miss ko na kayo, sana hindi nalang tayo naaksidente noon para hanggang ngayon ay magkakasama parin tayo" Muling tumulo ang luha na kanina ko pa pinipigilan.



Naramdaman ko nalang na pinunasan ng pinsan ko ang pisngi ko.




"Stop crying, ayaw makita nils tito't tita na umiiyak ka, palakasin mo ang sarili mo. Ayaw makita ng magulang mong umiiyak ng dahil sa kanila, sana kahit wala na sila Tita ay maging masaya ka parin dahil nandito pa kami, kami ang magpapasaya sa'yo" mahabang paliwanag ni Edward.



"Maraming salamat" sambit saka ngumiti sa kanya.



I guess tama nga siya, kailangan ko parin maging masaya kahit wala na  ang magulang ko, dapat ine-enjoy ko ang buhay ko hindi yung parang problemado at parang walang pakiramdam. Though, I always think na sana sumama na ulit ako gaya ng dati at mahanap ko ang kasiyahan ko dahil minsan lang ito mangyari sa buhay ko.




"Let's go?maggagabi narin eh" tumingala ako at nakita ko na medyo madilim na pala ang langit.



Tumayo na kaming dalawa tsaka dumeretso sa sasakyan.



"Let me drive, mukhang pagod ka ngayon eh, magpahinga ka muna" sinunod ko nalang ang sinabi nya tsaka pumunta sa front seat.




"Hey" naramdaman kong may kumawala but sa balikat ko kaya napamulat ako




"We're here" sagot nya tsaka bumaba.



Nakatulog pala ako? siguro dahil sa pagod ko narin sa pagt-travel. Of course, I'm a traveler and I like to travel, gusto ko makarating sa iba't-ibang lugar at makita ang magandang tanawin. I love nature, and I want to travel all the place in every corner of the earth.




Eighty Days HappinessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon