PSİKOPAT KIZIN BELASI

Kafedeki Kız..

Merhaba :) yeni bir bölümle buradayımm :) Medyada Ekin var :))

Her zaman ki gibi yalnızdım. Ne arkadaşım vardı ne de yanına gidebileceğim bir sevgili.Arkadaşım olmasını o kadar çok isterdim ki..Onunla bir şeyler paylaşmak..                

Ama yok.Eski  okulumda ki kızlar beni hep ukala görüyorlardı.Erkekler ise fesatlık peşindeydi.

Şuan korumalara beni arattığından adım gibi emindim.Sonuçta bütün kıyafetlerini yakmıştım.Ben onu uyarmıştım.Siyah şortum öÇonemli değilde dediğimi yapmaması sinir bozucu.Bunu haketti.

Yanıma yaşlı, üstü başı yama içinde ve sanırım dilenci biyze oturdu.Ona dönerek "Bir şey mi oldu efendim?" dedim.Sesim oldukça tiz çıkmıştı.

"Burada oturmam için bir sakınca mı var yavrum" sesi gölgeli ve yorgundu.

"Hayır." demiştim sadece.Bir süre oturduktan sonra ellerimle oynamaya başladım.Ne yapıcaktım şimdi?

"Çok mu kararsızsın?" dedi yaşlı teyze.Ne diyeceğimi bilemeden yüzüne bakakaldım.Tebessüm etti.

"Paylaşmak istersen dinlerim.Tabi beni tanımıyorsun.Anlatmasanda alınmam." dedi güldü ve devam etti."Olaylara karamsar yaklaşma, oldu ve bitti.Durup bir düşün sen zarar gördün mü? Eğer cevabın hayırsa hayatına en güzel şekilde devam et!" Ne demekti şimdi bu? kafamı karıştırıyordu iyicee."Eğer evetse yapman gereken, önce düşünmen. Ne yapman gerektiğini.Aileni!"

"BENİM AİLEM YOK!" birden bağırmıştım.Böyle bir tepki beklemiyordu.

"Benim de yok. Ama benimkiler yara veya iz bırakmadan uzaklaştılar benden. Annemi babam, sevdiğim adam. Bıraktılar beni." gülüyordu. Ciddi ciddi gülüyordu.

"Ne! Nasıl bırakırlar.Neden?" merak etmiştim. Sebepsiz olamazdı değil mi?

"Bir gün anlatırım yavrum, seni buralara atan ne?Buraya pek senin gibiler gelmez.Kendini koruyamazsın bu mahallede."dedi. Neden burdayım.Tabi ki de korumalar bulamasın diye.

"Şu kapıda ki güvenlikler ne teyze?"

"Orası mı? Bar."

"Bende gidebilrmiyim oraya?"

"Gidersin gitmesine de emin misin yavrum ?"

"Teşekkür ederim teyzeciğiim." dedim ve yerimden kalkarak hızlı adımlarla ilerledim.Tam önünde durdum, içeride ne yapıcaktim ki?"

İçeri girdiğimde dumandan kimsenin yüzü belli olmuyordu.Net değildi.Müziğin sesi fala yüksekti ve şu yanıp sönen ışıklar.

Herkesin yüzüne bakıyordum ama burda tanıyabileceğim kimse olmadığına emindim.

Biri hızlıca belimden tutup kendine çekti.Hızlıca ittirip arkamı döndüm. Tanımadığım bir yüzdü.

"Bebeğim, buralarda yeni misin ?" Çok pis içki kokuyordu ve ne dediği anlaşılmıyordu nerdeyse içine içine konuşuyordu.

"Yeni kişileri böyle mi ağarlarsınız?" dedim. Çocuk kahkaha atarak üzerime yürümeye çalışıyordu.Yürürken bir sağa bir sola sallanıyordu.Arka arka yürürken birine çarptım.Dönüp özür diledim.

Kolumdan tutup "Senin ne işin var burda?" Çocugun yüzüne baktım.Tanımıyordum.Anlamsızca ona baktım.Önceden görmediğime emindim.

"Kafede ki kızsın sen!"

"Seni tanımıyorum." bağırarak konuşuyorduk. Bu ses beni sağır edebilirdi.

Kolumu çektim ve hiç bir şey demeden kapıya yöneldim.Teyzeyi dinlemem gerekiyordu.Saat 23.00'dı.Bu saate kadar bulamamışlardı beni ve aileme göre 4 gün sonra okula başlıyordum.

Bardan çıkınca nefes almıştım, yaşadığımı hissetmiştim,evet. Etrafıma bakındım.Teyze yoktu.Nereye kaybolmuştu bu???

Bankta tam yarım saat daha oturmuştum.Hava serindi ve üstümde askılı altımda da dar bir pantalon vardı.Ellerimi göğüsümde birleştirip kendimi ısıtmaya çalışıyordum.

 Birden sırtımda bir sıcaklık hissettim ve kollarım bir battaniyeyle örtünmüştü.Teyzeydi bu kesiin !

"Çook te.." yine mi! Beni takip etmekten vazgeçmeyen çocuk.

"Ne işin var burda?!" battaniyeyi üstümden attım ve ayağa kaltım.

"Yardıma ihtiyacın olduğunu duydum."

"Burda olduğumu nerden biliyordun?"

"Arkadaş aradı." tabi ya o barda ki çocukk.

"Üşüyorsun Eliz. Battaniyeyi üstüne örter misin?"gerçekten üşüyordum, açtım ve cok uykum vardı.

"Gerek yok.Bu arada adımı nerden biliyorsun?" Elini uzatıp "Bu arada bende EKİN." eli havada kalmıştı.

"Unuttun sanırım telefonun bende. Şarjın bitmişti neyseki doldurdum." dedi ve cebinden telefonumu çıkardı.

 Tam almak için elimi uzattım ki gözlerim karardı. Hissizleştim...