PSİKOPAT KIZIN BELASI

DUMAN KİM?

Okuduktan sonra yorum yaparsanız çok sevinirim :)  

Nedense burada olmak hoşuma gitmişti. Nalan Hanım ve Hakan Bey'i görmeden, seslerini duymadan yaşamak.. Cidden güzel.

Bir yandan neden burda olduğumu düşünürken, tekrar gözüm çalan telefona takıldı.Arayan Ekin idi.Bora'nın yüzünde piç bi gülümseme vardı.

Çaldı, çaldı, çaldı.. Sonunda susmuştu telefon.  

"Seninle tanıştırmamıştı beni, haketti bunu." dedi alaycı bi şekilde.

İçimden Bora'ya Selim'e ve öğrendiğim kadarıyla Ranya'ya küfürler yağdırıyordum.

Telefonu kapatıp cebine attıktan sonra"Selim'in altında kalacağım senin yüzünden güzellik." dedi. Konuşmamaya yemin etmiştim sanki.

Kapıyı araladığında içerideki dumandan dolayı etrafı tam olarak görememiştim.

"Nerdesiniz?" Selim'in sesiyle kendime gelmiştim.

"Abi bu kız yüzünden hep!" diyerek sırıtmaya başladı.Gözlerimi devirerek Bora'ya bir bakış attım.

İçeriden yemek kokuları geliyordu. Cidden uzun zamandır bir şey yememiştim. İçtiğim meyve suyu ve yediğim çubuk kraker dışında.Tekrar bayılmama ramak vardı.

"Bir şeyler ye." ah Selim düşüncelerimi mi okuyordu! Hiç bir şey demeden karşımızda duran, eski ve baya yıpranmış olan, koltuğa doğru ilerledim.

"Eliz, oyun mu oynuyorsun benimle. Zaten çok yorulacaksın." Ya biri ne olduğunu bana anlatabilir mi?

"Aç değilim." aslında çok açtım. Ama bir şey yemeyerek onun başına bela olmayı istiyordum.Sonuçlarına katlanacaktı.

"Başıma bela olmaya mı çalışıyorsun?Emin ol dönüp suratına bile bakmam.İşime yaramasan yanımda bile tutmam seni. 2 sene seninle olmak ölümden beterdi.Seni öldürmediğime dua et. Şimdi lafımı ikiletme kalk ye şu yemeği." sinirini bana kusarken şaşkınlık geçiyorudum.

"Ne dedin sen!" diye parlamıştım. 2 sene benimle zorla mı birlikteydi?

"Lafımı ikiletme dedim Eliz. Sen akıllı bi kızsın değil mi?" korkmuyordum. Nler olacağını merak ediyordum sadece.Onun dediğini yapmayacaktım. Piç kurusu. Benimle ne derdi vardı? Hee tabi Ekin ile birlikte olduğumu sanıyordu.Ama bu bir neden olamazdı. 2 sene önce Ekin yoktu. Benimle birlikteydi. Kafıyı yicektim, bu düşüncelerden sıyrılıp oturduğum yerden ayağa kalktım. Üstümdeki okul formalarından dolayı hareket etmek çok zordu.

Selim'e doğru yürüdüm. Yüzümdeki hiç bir kas oynamamıştı. Ona doğru yaklaştıkça sinirini daha iyi görebiliyordum. Bi an gözümün önünden 2 sene boyunca neler yaptığımız geçmişti.

"Selim." dedim kısık çıkan sesimle. "2 sene boyunca benimle oyun mu oynadın?" sesimdeki ayarı iyi yapmıştım.

Karşımda her an patlamaya hazır bi volkan vardı.

"Neden?" diye sordu gözlerimin içine bakarken "Hep sen mi oynayacaksın insanlarla? Gerçi söylesene nasıl bi duygu?" ciddi ciddi şaşırmıştım.

"Evet," dedim "Hep ben oynayacağım milletle, hep ben acı çektireceğim." dedim ona daha çok yaklaşarak.Aramızda 3-4 santim kala durdum. "Şuan olduğu gibi." diyerek bacağımı büktüm ve dizimle kasıklarına geçirdim.

İşte bu beni mutlu etmişti. Karşım kedi yavrusu gibi inlemesi. Ahh müthiş. Yüzümde ki gülümseme daha çok yayılmıştı.

"Abi iyi misin!" Bora Selim'in yanına yaklaştı ve onu yığıldığı yerden kendi yerdımıyla kaldırdı.

"Sok şu kaşarı odasına! Ne yemek ne su hiç bi şey vermeyin Duman gelene kadar." Selim dişlerinin arasından tıslarken inlemesi cidden güçlü hissettirmişti.

"Ranya?" Bora Ranya'ya seslenirken yüzümde ki gülümseme ister istemez solmuştu.

"Ne var?"

"Eliz'i odasına sok. Yemek veya içecek hiç bir şey verme."Ranya'nın Bora'yı dinlediği pek söylenemezdi.Selim'e takılı kalmıştı gözleri. Yüzünden üzüldüğünü okuyabiliyordum.

"Ranya." dedi Bora uyarır gibi.

"Selim'e ne oldu?" gözlerini bi an olsun ondan ayırmamıştı.

"Güzellik rahat durmadı. Duman gelene kadar ilgilen onunla."

Selim Ranya'ya bakınca beni kolumdan tutup odaya doğru sürükledi. Odaya girdiğimizde yatağa doğru itti.

"Ne yaptın Selim'e?" hadi canım cidden onu mu önemsiyordu?

"Çok eğlenceliydi." dedim sırıtarak. "Onu mu önemsiyorsun yoksa" diye sormuştum yatakta doğrulurken.

Saç diplerimdeki acıyla kafamın yukarı kalkması bir oldu. "Seni öldürürüm kızım. Selim'in nasıl dayandığını merak ediyorum doğrusu ama ben seni öldürürüm anladın mı?

"Anlamadım." saç diplerimdeki acı artık yoktu. Sanırım uyuştuğu için hissetmiyordum.

"Anlayacaksın yakında hiç merak etme" derken saçlarımı geriye doğru itti, tökezlesem de toparlanmam uzun sürmedi. Ve acıyı daha fazla hissetmeye başlamıştım. Orospu kız!

"Üstünü çıkar," dedi bana doğru eşofman takımını atarak"Giy bunları Duman'ın büyük gelir, ama umrumda değil benim kıyafetlerimden vereceğimi düşünme sakın." dedi ukala bir tavırla.Zerre umrumda değildi.

Yalnız bir saniye bu Duman kimdi? Niye onun gelmesini bekliyolarsı?

"Duman kim?" dedim. Bekledim, bekledim, bekledim. Cevap vermemişti.Sinirlerimle çok oynuyordu bu kız. "Duman kim dedim sana" dişlerimin arasından tıslamıştım.

"Öğrenirsin." dedi odadan çıkarken. Kapıyı kilitledikten sonra karnımdaki gurultuyla tek başıma kalmıştım.

Hızlı bi şekilde okul formalarımı çıkardım ve eşofmanların içinde kaybolmak için onları giyindim.

Kollarım 10cm kadar kısa kalmıştı. Alt eşofman ise belimde durmuyordu. İpi sonuna kadar sıktım ve bir düğüm attım.Kendimi yatağa attığımda aklıma annem gelmişti.Ne yapıyordu?Nasıldı?Merak ediyor muydu? Ya da farkında bile değildi.O kocasını umursamadığı gibi beni de umursamazdı. Ne düşünüyorum ben ya!

Açlık ve susuzluk bulmuştu sonunda bedenimi.O kadar çok halsizleşmiştim ki yataktan kalkacak halim yoktu. Kendimi uykunun ellerine teslim etmiştim.