CHAPTER 5
Limang taon.. limang taon na ang nakakaraan.. isa lamang akong musmos na bata.. walang magulang.. walang pamilya.. walang tirahan .. at pagala-gala lang sa lansangan .. ulila.. iniwan ng ama at sa batang edad.. pumanaw ang ina ..
Masyadong masalimuot ang buhay ko.. walang may gusto.. tinataboy ng nakararami.. natuto akong magnakaw.. gumawa ng masama.. upang mabuhay! At maitawid ang nangangalam na sikmura.. namumulubi.. kaawa-awa.
Isang gabi.. naglalakad ako sa lansangan.. labin-tatlo ang aking gulang.. at naghahanap ng maaaring matulugan .. nilalamig.. nang isang tinig ang aking narinig.. tinig ng isang ginang.. at humihingi ng tulong.. kayat papatakbong tinungo kung saan iyon naroroon.
Aking nadatnan ang apat na lalaking pinapalibutan ang isang babae.. isang ginang.. ang pinagmumulan ng tinig..
Labis akong nagulantang sa nakikita.. kanila palang gagahasain ang babae..
nagmamakaawa, nangungusap ang kaniyang mga mata. Gusto ko siyang tulungan .. ngunit hindi ko magawa.. naduduwag ako.. hindi ko kaya! Natatakot..
nanatili akong nagtatago , pinapanood ang bawat nangyayari.. nasasaktan ako sa bawat nakikita.. mga walang awa..
Oo sa kabila ng takot.. may kaunti akong tuwang nararamdaman habang pinapanood ang bawat pangyayari.. Libog.
At sa mga sumunod na nangyari.. lubos akong nagulantang..
hindi ito maaari..
Kumuha ng isang Container ang isa sa mga lalaki.. at sa tingin ko'y gasulina ang laman.. susunugin nila ang babaeng wala ng kalaban laban.. nakakahabag.. nakahandusay siya't nanghihina..
Gusto ko silang pigilan.. alam ko! Hindi ako santo! Marami na akong nagawang kasalanan! Ngunit hindi ko masisikmura ang may mamatay sa aking harapan.. at wala manlang akong nagagawang paraan upang tumulong..
Inipon ko ang lahat ng lakas ng loob na meron ako.. "ITIGIL NIYO YAN!" Ang naisigaw ko .. napatingin silang lahat sa akin .. sa musmus na batang nagpupumilit magit matapang .
malayo ng mahigit limang dipa.. walang nagsasalita..ni hindi sila nangamba sa aking banta.. nahinto ang isa sa pagbuhos ng gasulina.. ngunit walang pumansin..at nagpatuloy lang sila sa pagbuhos.. at ngayo'y sisindihan na ang isang lighter.
"Wag!" Ngunit parang hangin lang ako.. narinig ngunit hindi pinansin "HINDEE!!" Ang tanging naisigaw ko.. unti-unting bumagsak ang Lighter pababa sa kinaroroonan ng babaeng nakahandusay.. at sa mabilis na mosyion! Nagliyab ito..
Napaluhod ako sa nakita.. wala akong nagawa.. nakakaiyak.
lumipas ang ilang sigundo. Nanatili lang akong nakatitig sa nasusunog na katawan.. at sa hindi inaasahan.. isang kamay ang naramdaman ko sa aking likuran.. kinakabahan. Hindi ko napansin nasa likod ko na pala ang isa sa kanila..
Nakangiti.. nakakapoot..
"Kamusta!" Kaniyang pagbati..
Pumalag ako.. alam ko.. ramdam kong malapit na akong mawala sa mundo.. siguro ito ang mararapat.. walang silbi ang buhay ko.. "Bitawan mo'ko!"
"Anong gagawin natin sa batang 'to?" Tanong niya sa mga kasama.. lalong kumabog ang dibdib ko.
"Isabay na yan dito!" Utos ng isa sa kanila..
"Ano! Hindi kasama sa napag-usapan! Isang bata lamang siya!" Saad muli ng isa pa sa kanila.. at sasandaling ito.. nabawasan ang tensyon sa puso ko.
"Huwag po maawa kayo!" Pag mamakaawa ko.. umaasang mabuhay pa sa mundo
At duon nagbago ang buhay ko.. pinagsinungaling nila ako.. kinimkim at pinanatiling sikreto..
Inampon ako ng isa sa kanila.. ni tatay Rico.. ang tatay ni Cassi..
Pinag-aral nila ako.. kapalit ng pagtatago ko ng sikreto.. tinuring na anak.. at pinaramdam ang tunay na pagmamahal ng isang pamilya..
Ngunit dapat ko nga bang ikatuawa!! O mas mararapat kong ikamuhi.. ang silay makasama ay isang kasuklam-suklam..
at kadura-DURA.. PUWE..
-----
-Kolmejax-
Dedicated to mrjolliboy
