Codename: Star Miracle

XV-Yeol-daseot

" Every song always gives me something to remember."

Seira as Purple Blade/Bladie

"This is for my fucking father and for my late mother who left me all alone to my step-mother. Heaven may not be with you."

Woaaahh!!

Ahhh.. Hmm...mmmm...

Galit. Galit pa rin ang nararamdaman ko hanggang ngayon. Aanhin ko ang lahat ng kayamanan sa mundo kung hindi ako masaya. Kung lahat ng kasiyahan ay kinukuha sa'kin. Kung ang dating mga paniniwala ko ay walang katotohanan.

Galit. Galit ang naramdaman ko nang iwan ako ni mommy. Nang wala man lang siyang ginawa noong hiniwalayan siya ni Mr. old-Richman Fenrir. Pss. Hinayaan lang niyang umalis ito at sumama sa babae niya. Sa babaeng kung makapag-french ay akala mong talagang propesyonal sa salitang iyon.

When I was a kid,  I thought that life was so wonderful, and believed that there is a happy ending. That there is a forever happy life, that fantasies are only for those idiots who are dreaming of something that it would not really happen in real life. I thought that being happy and being whole with your family is the real magic not a fantasy.

I'm so wasted that time. Hindi ako umuuwi ng bahay, lagi akong tambay sa mga underground fights, pinupusta ko ang sustento na ibinibigay nila sa'kin. Lagi rin akong laman ng mga bar, kahit lasing pumapasok ako sa school at pumupunta sa mga gig ng banda. Halos sa RedBlack Strips (sa tambayan ng banda) ako umuuwi.

Hindi ako nakikibalita kung ano na  nangyayari sa bahay namin. Ngunit isang araw, ilang buwan lang sa paghihiwalay ng mga magulang ko, naaksidente ang kotseng minamaneho ni mommy. Kasalukuyang tumutugtog ako noon sa isang bar malapit sa pinangyarihang insidente. Nakakailang tawag na pala ang aming katulong upang makausap ako, binuksan ko ang mga messages niya pati 'ata viber ko pinuno niya. Hindi ko alam ang pakiramdam ng mga oras na yun. Kahit lango na ako sa alak noon ligtas akong nakarating ng hospital. I haven't notice that as I reached the place my knees trembled and a very cold shiver run down my spines, and warm tears drip on my right eye. I haven't notice I was crying already. I saw mom lying on a cold-silver bed, covered with white cloth around her. She's not breathing. She will no longer breathing. At first, I hesitate to come over her but still I did, hug her tight.

" Ne vous inquiétez pas maman, papa va payer pour cela et à ce salaud maîtresse."

(Don't worry mom, dad will pay for this and that bastard mistress.)

I swearing to the wind. To mom. To heaven knows where.

Ibininta ko ang buong bahay namin at sinunog ang mga bagay na makapag-papaalala sa dati kong inakalang masayang pamilya. Patuloy pa rin akong humihingi ng sustento sa walang hiya kong ama. Unti-unti kong tinanggap na wala na si mommy at nakisama ako sa panget kong step-mother. Nagpakasasa ako sa mga luho dahil sa kagustohan ng matandang yun. Noong unang taon sa kolehiyo nagpabili ako ng condo upang mawala na sa harapan ko pagmumukha ng madrasta ko.

Akala ko tuloyan na talaga akong magiging masaya kasama ang mga kaibigan kong tumanggap sakin at nagturing na kapatid. Ngunit....bakit ba lagi na lang ako iniiwan? Kailan ba ako tuloyang magiging masaya? Kahit ang taong nagbigay buhay ng mundo nawala sakin, so Star Miracle fuck off, I need justice. !!!

A/N:

Sorry sa matagal na pag-aupdate. Maraming maraming bagay akong iniisip at tinatamad na talaga ako. Para bang wala ng kwenta ang mga ginagawa ko. Sobrang nadi-depress ako. Pasalamat nga ako kasi laging nandyan ang "my best" ko at ang mfa BestEverFriends. Alam kong pansamantalang kasiyahan lang kapag kasama sila pero ako at ako lang din naman ang magsasalo ng pansarili kong problema. Nakakainis na nga eh. Teka...teka...ang haba na ng A/N ko. Ang gusto ko lang sabihin sana suportahan niyo pa rin ako. Gracias, adios!

READ. LEAVE SOME COMMENTS. VOTE. AND SPREAD THE STARS.