HİÇ Mİ ¿

•13•

•YANKI DAN•
Anonim mesaj atmıyordu. Aylanın durumu ciddiydi. Hastaneye geldiğinden beri 2 kere kalbi durmuştu. Ve onun her kalbi durduğunda benim kalbim tekliyordu. Hastaneye geleli 5-6 saat olmuştu bizim çocuklarda, annem ve Aylanın yakın arkadaşı Ece de gelmişti. Aslında gitmem gerekliydi burda kalmam için bi sebep yoktu ama içimdeki ben gidersem kötü şeyler olucağımı söylüyordu.

Bir şey dikkatimi çekmişti Aylanın annesi, babası yada aile büyüklerimden kimse yoktu. Eceyede sormaya korkuyordum. Sanki öğrenmemem gereken bişeymiş gibi geliyordu.

Ben ne zamandan beri böyle iyi bi adamım dostum.

En sonunda anonime mesaj atmaya karar verdim. Belkide orda olmadığım için bana kızmıştı belkide benimle bidaha hiç konuşmayacaktı. Ama ona özür borçluydum onun için ordaydım ve onu unutmuştu.

Ohaaaa senin içine iyilik abidesi felan mı kaçtı koçum ne bu haller??

Sus lan yalak sen konuşma. İçim paramparça olurken nerdeydin??

İÇİM PARAMPARÇA OLURKEN. Olmazdı ben bu kızla toplasan hayatım boyunca 7-8 kere göz göze geldim toplasan 2000 kelimeden az konuştum. Sevmiş olamam. Ben. Aylayı. Se-ve-mem.

O gün o ayaz iti bana git dediğinde ona kısık sesle bişey söylemiştim. Çünkü o çıkarları için oynaşmazdı. Hatta Canerin kaç senedir onun peşinden koştuğunu biliyorum. Sırf Caneri Sıla diye bi kız seviyor diye Caneri nasıl terslediğini biliyorum. Orda o kadar masum bi kızın Ayaz gibi bi piçin oyununa nasıl kandığını düşünmüştüm. Sinirlenmiştim onaları öyle görünce neden bilmiyorum ama içimden gelmişti.

Zaten aylayla ilgili olan her şey içinden geliyor.

Sabahtan beri boş boş kapalı ekrana baktığım telefonumu cebime soktum ve kafamı geri atıp tavanı izlemeye başladım.

Bi anda bi ses geldi ve hemşireler ve doktor Aylanın odasına girmeye başladı. Kalbim yine teklerken DIIIIITTTT sesini duymamla kalbime çok büyük bi ağrı saplandı. Ayağa kalktım ve odanın önüne doğru gittim. Ece yere çökmüş ağlıyordu. Gözleri şişmiş burnu kıpkırmızı olmuştu yanakları pembeleşmişti. Çok içten ağlıyordu. Kalbime bi ağrı daha saplanırken. Dengemi kaybediyordum ki kerem kolumdan tutarak destek oldu. Doktorlar Aylanın başına toplanmıştı. Sonra doktor kapıdan çıktı ve bize yöneldi. Annem ve Cemre Eceyi yerden kaldırdılar. Doktor iyice bize yaklaştı ve dünyanın en acı sözlerini söyledi "Başınız sağolsun hastayı kaybettik" kalbime daha büyük bi acı saplanırken ilk defa bunun kadar büyük saplandığını farkettim. Arkamı döndüğümde Ecenin bayıldığı ve Emrenin onu kucağında hemşirenin peşinden koştuğunu gördüm.

Canım yanıyordu hemde çok. Ama neden anlamıyorum Aylaylanın bende bıraktığı etkiyi kimse bırakmamıştı. Ayakta durmaya zorlandığım için Aylanın kapısının yanındaki duvara yaslandım daha doğrusu yere düştüm ve ağlamaya başladım. İlk defa bi kız için ağlıyordum ve bu kızla hiç bi yakınlığımız yoktu.

HİÇ Mİ yok?

•••
Ayy duygulandım yazarken neyse ee nasılsınız ballar