İnsanın gücü bir yere kadar! Sen ki zerresini komadın sevende!
Meğer, ne çok hevesliymişsin sevilip de tukuna, eziyet etmeye!.
Yüreğin idraki de sevdiğince, onca şerrini gördü de hâlâ aşk ile!
Ben kahroldum daima,adım adım gittikçe firak-ı yâr felaketine!
Sen ayrı bir azap yüreğinki çok ayrı terane!. Laf tutmaz ikisi de!.
Yâr da yola gelmez kalbim de! Buyur,kolaysa sen bul ezaya çare!
İnsanın takati bir yere kadar! Sevilen, tarumar etti cümlesini de!
Bilmezdim evvelinde ki yâr, usta olmuş sevilip de sevmemekte!.
Aşk fukarası! Bir de üste meziyet saymış halini onca hissizliğiyle!
Gidenime mi yanayım bıraktığı eleme mi? İkisi de denk birbirine!
Aşkın ziyadesi, böyle şaşkın ediyor! Nerelere gitmeli çarem diye?.
Yürek,terkine avuç içi kadar ufak! Sığmaz gam ne tene ne haneye!
İşe bak!. Sevdikçe sonu bulunmaz kalp, nasıl da dönüyor tersine!.
Bir sarayı bir viranesi!. Akıl sır asla ermiyor, o vefasızın ettiklerine!
Kulun tahammülü de bir yere kadar! Aşka amenna pür sevmek ile!
Ama, bunca hüzne bu garip nasıl dayanacak, bitmez cevrin içinde?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EKSİK SEVDA
PoetryYalnızlıkla kodlanmışsın aşka.Şu andan sonra gönlüme varsan da eksik sevda!..Şiirlerin bende,canım isterse yazarım avuntuna...
