Diyorum ki seni bilmesem,ölebilirdim mutsuzluktan şu alemde!
Yok,abartısız!..Bugüne dek hangi iyisi,oluru uğradı ki haneme?!.
Sen harici tabii!..Amma velakin seni görmek de çok zor mesele!.
Tek imkanı,gözü kapatıp fikirde var etmek!.Ama sen yine bilme!
Neme lazım!.Uzak dur hep öyle!.Seni bir kez anmak,bedel ömre!
Ben de sen gibiyim,unutma!Geçim gailesiyle uğraşırım an içinde!
Farkım,düşünceden ayıramamak seni!.Yoksa dönmezdi gün güne!
Ve ben nasıl devam ederdim gamını çekmeye?!.Tesellim aşkın ile!.
Hep aynı devr-i daim!.Sabah sen ile gözü açarım,dilimde besmele!
Dalarım sıkıntıya,çabaya!..Tek nefes dinlenmem de arada senin ile!
Vuslatını tanımayan kul,ben gibi dolanıp durur,aşığınım diye diye!..
Gel de gülme!..Sağı solu koşturma ama,yürek muhabbet-i yâr içre!.
Karşıdan bakanlar akıllı sanır da bilmezler hiç öyle değilim aşkı ile!.
Yine sükutu seçerim!..Fark etmezler,neler geçer gönlümden sen ile!.
Seni bilmesem,ölebilirdim mutsuzluktan!.İyi ki de var derim fikirde!
Gelmezsin,uğramazsın,anlamazsın!.Tek sevmemle yaşarsın kalpte!.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EKSİK SEVDA
PoesíaYalnızlıkla kodlanmışsın aşka.Şu andan sonra gönlüme varsan da eksik sevda!..Şiirlerin bende,canım isterse yazarım avuntuna...
