Shut Up and Marry Me! (Complete)

Chapter 59: Family.

A/N: wala ako pasooooooooook! yeheeeey! hahahaha. thanks sa lahat ng nagPM sa akin, nagfan, nagvote, comment, like, add nito sa RL nila, sa lahat lahat! Sobrang thankful ako. As in! sagad sagad! hahaha. :))

Sorry talaga di ko na masagot ibang comments. Yup. Sira parin desktop ko. :( phone lang gamit ko. tapos minsan, ayaw pa maconnect sa internet. parang ewan lang. hahaha.

Love y'all guys. :))

PM me if anything. XD

**

*Gianna's POV*

"Manang Lorna, nakita nyo po si Gian?" tanong ko kay manang Lorna nung nakasalubong ko sya sa sala.

Kanina ko pa kasi hinahanap si Gian. Papatulugin ko na sana kasi gabi na. Di naman nya pwedeng kasama si Sam kasi kanina pa nakauwi si Sam. Sumabay na kina Des.

"Ah. Ayun sa labas. Kasama ni Nathan sa tree house." sagot naman ni manang Lorna.

Tree house? Di ko ata napansin yun ah? "Tree house? Kelan pa nagka-tree house dito, manang?"

Nginitian nalang ako ni manang. "Ginagawa nila Nathan at Daniel yun bago pa malaman yung sakit ni Daniel. Ewan ko ba. Nung mamatay si Daniel, di na lumapit si Nathan dun. Nagtataka nga ako kung bakit sinama nya si Gian dun eh."

I sighed. Naaawa ako kay Daniel. Wala naman syang kasalanan. Pero, kahit di ako naniniwala sa karma, parang sya yung kinarma dahil sa mama nya.

"Manang Lorna," I called.

"Bakit, anak?"

"What kind of person Daniel is?" tanong ko.

Malungkot na ngumiti si manang Lorna. "Napakabait na bata. Kuh. Kung gaano kakulit ang nanay, ganon naman sya kabait. Hindi iyakin. Hindi nagrereklamo. Palangiti. Malambing. Marunong umintindi. Parang matanda na nga kung mag-isip eh."

Nginitian ko si manang Lorna. "Close kayo no manang."

"Eh kay lambing na bata eh. Parang si Gian ba? Di ko parin talaga maintindihan bakit ang layo ng ugali sa nanay. Sumalangit nawa ang kaluluwa nila."

I just nodded. Hearing that, I can feel an ache of sadness in my heart. Sure, I'm happy because I'm back to where I belong but, I never wished Daniel and Gwen to die. Especially, Daniel. He sounds like a good boy. Maybe, even I would like him. No matter how I hate his mother.