Shut Up and Marry Me! (Complete)

Chapter 39: She fell.

Hello ebrebade! *kaway kaway. XD* Happy 40k! Sorry kung di ako makapag UD agad. Ginagawa kasi kwarto ko kaya alang internet connection. Nakigamit lang ako sa mga pinsan ko ngayon. Haha.


And, please include my lola who passed away last thursday in your prayers. Thanks. :) one of the reasons din to ba't busy kami. Sa Cavite pa kasi lola ko. Layo samin. Haha. XD


THANKS VERY MUCH po pala sa mga nagfan, nag add nito sa list nila, nagvote and comment. Di ko maPM kasi phone lang gamit ko. Bagal connection. XD


Anywaysxz. Sana mag enjoy kayo. ;) Godbless ebrebade! Mwahmwahtsuptsup! ;*

**


*Sam's POV*

Oh, finally. After 945731 years, binigyan na akong POV nitong si author. Lagi nalang akong naiitsipwera! Badtrip lang dre.


Speaking of badtrip, alam mo ba yung pakiramdam na kumakain ka tapos biglang darating yung taong pinakamamahal mo pero imbes na magsaya ka eh nabadtrip ka kasi kasama nya yung dakila mong karibal?! Ba't ba ganun!? Ba't yung iba, pag hinamon mo na pag sinaktan nya mahal nyo, magiging in denial at magugulo yung isip?! Ba't si Nathan, mukhang tumino pa?! Badtrip dre! Solid!


I stabbed the piece of pork in my food when I heard Nathan's laugh. Really. Ba't di nalang sya magpaka-loner ule? Ang saya na namin ni Gi nung kami kami lang eh. -____-"


"Uy, Sam," tawag sa akin ni Renz.


Tinignan ko sya ng masama. Ba't ang FC mo kay Nathan? Traitor! Akala ko kaibigan kita. Akala ko sa side ko ikaw kampi. Tapos ngayon, nakikipagtawanan ka kay Nathan!? Taksil ka Renz! Isa kang taksil!!


As if naman na masasabi ko yun sa harap ni Gi no? -_- Ok, ok. Alam ko nagmumukha akong childish. Pero di ko naman maiiwasan, di ba? Palit kaya tayong pwesto. Yung ang sweet nung taong gusto mo sa karibal mo tapos wala kang magawa. Ni hindi man nga ata alam ni Gianna na karibal ko si Nathan eh.


"Bakit?" sabi ko nalang.


"Wala. Ang tamlay mo, p're." sagot naman ni Renz.


"Ano nga palang gagawin mong talent?" tanong bigla ni Des sa akin.


I rolled my eyes. "I'll sing. Duh."


"Ay, sows. Sinumpong ng kasungitan." paninita naman ni Des sa akin tapos humarap kay Gianna at Nathan. Ba't ba kasi dun pa umupo si Gi. Ba't di sa tabi ko.


"Eh ikaw Gi?" tanong ni Des.


Si Nathan yung sumagot. Psh. "Kakanta daw sya. Sabi ko nga sa kanya, tumawa nalang kasi gusto kong naririnig yung tawa nya eh."


Sige lang Nathan. Landiin mo lang pinakamamahal ko. Papakulam kita.


Gianna giggled that made my stomach twist. Sana ako may-ari ng mga tawa nya. Hindi si Nathan.


"Eh di pinagkamalan akong baliw." she said. Oo nga naman. Like duh, Nathan.


"Anong kakantahin mo?" tanong ni Vince.


"Eh di kanta. Sus." sagot ko naman.


"Oo nga no bes?" ngiti naman ni Gi sa akin. Oh, sht. Ninakaw nya puso ko.


"Wag nga kayong pilosopo." Des rolled her eyes. "Tsaka Renz, ano bang ginagawa mo? Tigilan mo nga pagkakamot sa palad ko. Nakikiliti ako eh."


"Ay. Sorry. Hehe." sabi nalang si Renz.


"Ok, ok. Haha." tawa ulit ni Gianna. *u* "I dunno. Maybe a song by Colbie or Taylor Swift."


"Oh, right. I just remembered. They're asking me to make a special performance." singit naman bigla ni Nathan. Grr.


"Really? Ano namang gagawin mo?" tanong ni Des.


Nathan shrugged then smiled at Gianna. GRRR. The fudge! "Pinag-iisipan ko pa kung papayag ako. Pero, if ever, I'll sing."


Weh? Talaga? Di nga? Tapos?


"What song?" tanong naman ni Gi tapos nginitian si Nathan. Aw, tagos. Ba't parang iba yung ngiti nila sa isa't isa? -____-"


"Regal." answered Nathan.


"Yung sa Spongecola?" tanong ni Vince.


Ay hindi. Yung kay Spongebob. Sus.


"Ba't di ka nagrepresent ng course mo?" tanong naman ni Destiny (Tinatamad na ako magkwento. Ba't kay Nathan lang umiikot pagtatanong nila?! Tss.) kay Nathan. "Renz, ang kulet ah. Hahagis kita sa buwan, makita mo!"


Tumawa lang si Nathan (Pigilan ang pagme-make face sa harap ni Gianna, Sam! Pigilan!). "Ayoko nga. Wala akong hilig sa contest na ganyan."


Ah, so kami, mahilig? Oh, c'mmon!


Ininom ko nalang yung tubig ko tapos tumayo. "Baka ma-late tayo."


"Aga pa." reklamo naman ni Renz habang pilit hinihila yung panyo ni Des.


"Hindi, sige. Papasok na rin kami. Sabay sabay na tayo." Gianna said then got up. Sumunod na rin sa kanya si Nathan (Tss), Vince, Des (na nakikipaghilahan kay Renz) at Renz (na nanghihila ng panyo ni Des. Ay nako).


Di nakaligtas sa paningin ko nung kunin at hawakan ni Nathan yung kamay ni Gi.


Shet. Ok, ok. Aaminin ko na. I'm bloody jealous! Sino bang hindi kung nandito ka sa kalagayan ko?! HA?!?


Tahimik nalang akong naglalakad habang di ko pinapansin ang kaingayan ng mga kaibigan (except ho si Nathan) ko sa likod. Pero nung nakarating na kami sa may Architectural building, lumingon ako kay Gianna para magpaalam.


But instead, I turned to their way just to break my heart.


I bit my lip and closed my eyes then turned my back to them. So, she fell for him before I can even make a move huh? How pathetic am I? Jeez.


You know what broke my heart? When Gianna kissed Nathan's cheek.


**


*Gianna's POV*


I scowled at myself as I stare at the computer screen. Ang lakas ng loob kong sabihin na magkakanta ako para sa talent ko tapos di ko naman alam pano patugtugin yung song na pinili ko. Di ko naman mapag-aaralan. Sa friday na daw yung laban ko. Wednesday na. Kapos ako sa oras. Di naman kasi talaga ako magaling mag gitara. Tsk.


"Gianna, dear." tawag sa akin ni tita Marian. "You're not mad at the computer, aren't you?"


I can't help but smile. Mukha nga naman kasi akong galit sa computer eh. XD "Di naman tita."


Tita Marian chuckled then umupo sya sa may couch. "I thought you're gonna break the computer. Oh. Here's your husband."


Mabilis akong napatingin sa may pintuan nung sinabi yun ni tita Marian. Di kasi kami sabay umuwi ni Nathan dahil pinatawag sya ni lolo.


Lumawak naman pagkakangiti ko nung nakita kong papalapit sya sa akin habang nakangiti din.


"What's up, gorgeous?" he greeted then pecked me on my lips. Aw? Biten! XD


"Hi, tita Marian." sabi naman nya kay tita Marian.


"Hello, dear." Tita Marian smiled. "Buti naman umuwi ka na. Kanina pa namroroblema asawa mo."


"Ha? What's the problem?" he asked me.


I stared at his brown eyes. How come they look so attractive and enchanting? They remind me of lots of chocolate. Like they were holding a sweet secret that's why you're tempted to stare at them just to discover that secret.


"Huy." Nathan's call woke me up from my daydream.


Pumikit-pikit ako na parang natauhan. O-kay? What the heck was that?!


"Ok ka lang? Napano ka? Ano ba problema?" sunod-sunod na tanong ni Nathan.


Tinutok ko ulit yung mata ko sa screen ng computer at naalalang pinoproblema ko pala kung paano ko mapapatugtog ng live yung song na kakantahin ko.


"Ano. Iniisip ko kasi kung pano ko mapapatugtog ng live tong kanta. Gusto ko sana sa gitara kaya lang di ako masyado marunong." I told him while avoiding his eyes. Mahirap na. Baka magdaydream ako ng wala sa oras.


Teka lang...


Why did I daydream?!


Oh, nevermind. x_x


"Ano bang kanta yan?" tanong ni Nathan tapos kinuha yung mouse sa akin at c-in-lick yung play ng lyric video sa YouTube.


"Mary's song." I answered Nathan while the music plays.


Tahimik lang sya habang pinapakinggan yung kanta at tinitignan yung lyrics and chords.


At sa tulong ng kanta, nagkachance akong pagmasdan si Nathan. Panong hindi eh ang lapit nya sa akin? Sobra! Nakatayo kasi sya sa likod ko tapos nakayuko kaya yung ulo nya nasa side ko. Pag lumapit pa ako sa kanyang konti, mahahalikan ko na sya sa pisngi. Natetempt akong halikan sya ulit. Anyenyenye. XD


"Pwede naman tong acoustic. Patugtugin nalang sa gitara. Ako maggigitara." sabi bigla ni Nathan tapos lumingon sa akin bago pa man ako makapagreact.


My eyes went wide. Nahuli akong nakatitig sa kanya. Sheett. Nakakahiya! >///<


But, I just found myself holding my breath while staring at his lips.


Memories of our kisses flowed right on my mind. At that moment, I became aware how fast my heart beats and how my lips went dry.


"Ops, ops. Lalanggamin tayo rito." said a voice that sounded like from far away. Nanlaki mga mata ko. Oh, sht. "Baka kainin tayo ng mga langgam. Masyado kayong sweet. Ako'y inyong pinapakilig. Tama na yan at baka atakihin pa ako sa kilig."


Aw! Sayang!!


Huweeeeyt...


Sheett! O_O Owmegas! What was that?! Naisip ko ba talaga yun?! Natempt ba talaga akong halikan ulit si Nathan?! At, shet! Bakit parang kinikilig pa ako kesa magalit!? At ba't parang nanghihinayang pa ako kasi hindi ko sya nahalikan?! Bakit? BAKIT? BAKEEEEET?!?!


Napatayo ng maayos si Nathan at umubo-ubo. Sige, Nathan. Ubuhin ka lang dyan. Ako, parang hihikain kasi nalimutan ko ata huminga kanina. Really! Anong nangyayari sa akin?


"Ehem! Ahm. Ano. Print mo yung lyrics and, ano, c-chords. Pag-aaralan ko." sabi ni Nathan habang pilit iniiwas yung tingin sa akin (don't worry, Nathan. Di din kita matitigan. Naiintindihan kita.). Tapos, dali-dali syang tumakbo sa 2nd floor papunta sa kwarto nya.


I frowned as I stare at his invisible tracks. Ba't parang baliktad? Ba't mukha pa syang affected kesa sa akin? Di ba dapat ako yung mas mahihiya kasi babae ako?


Hmm..


Teka lang...


Owemgee! Don't tell me...

Bakla si Nathan at lesbian ako?!?!?


Pakibatukan ho ako. Nagiging weird nanaman utak ko. HAHAHA. XD


"Nagblush asawa mo." tita Marian commented. "Lakas ata ng tama sayo."


Di na ako nagcomment dun sa huling sinabi ni tita Marian pero...


SI NATHAN, NAGBLUSH!?! Ba't ganun?! XD


Oh, noesxz.

Bakla nga sya!!


Ay, de. Joke lang. XD Pero si Nathan? Nagblush?




Waaaaaaa!!!




Ang kyut namaaaan!!!! *u*


**


Kasalukuyan kong pinapanuod si Nathan na pinag-aaralan yung chords ng Mary's song nung bigla syang lumingon sa akin.


"B-bakit?" I stammered. Oh, great. -___-


He smiled at me. "I've decided to sing on your contest."


"Ow talaga? Di ba Regal yung kakantahin mo? Di ba meaning on, very beautiful or impressive?" I grinned at him. "Sample nga! Haha."


Nginitian nya muna ako ulit tapos, nag-iba yung sound and strumming nya sa gitara. (Please play the music on the side. :D)


"You are perfect as you are. Your eyes are the brightest, as you dance in the slowest. That motion can become. To be near you, I resign. And underneath the radiant smiles of perkiness that leave me defenseless as I stare. I might..."


All I could do was watch him as he sing to me.


"...need a little more courage, I'm just waiting for the universe to show me how to steal you from the sky. You can be the most regal and towering in this room, I'll still be the luckiest guy here with you. And you could come through a room with your delicate grace, take these hands and guide this embrace. Oh..."


He looks like an angel singing just for me as I watch him. And I love it.


"You are luminescent always, your heels are the highest as you brighten this night is like a spectacle of light. I might..."


Why?


"...need a little more courage. I'm just waiting for the universe to show me how to steal you from the sky. You can be the most regal and towering in this room. I'll still be the luckiest guy here with you. And you could come through a room with your delicate grace, take these hands and guide this embrace. Oh.."


My heart beats so loud that I think I can hear it.


"There's a fine line between pauses and delays in everything we say. I'll take it everyday, I know I can. And if the night sky should hide the light I see. I'll make my way beyond the dark, I'll be fine."


This is a bit impossible but...


"You can be the most regal and towering in this room. I'll still be the luckiest guy here with you. And you could come through a room with your delicate grace. Take these hands and guide this embrace. You can be the most regal and towering in this room. I'll still be the luckiest guy here with you. And if in case the most abstract of color fades away, I'll still be thankful for you each day. Oh, oh. I'll still be thankful for you each day. Oh, oh. I'll be..." he stared into my eyes.


This is scary but, I think...


"...fine." he ended the song with a smile that reaches his eyes.


Oh, I don't know...


I think I fell for Nathan.