Uzun zamandan sonraa
♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢
Kolumu Efe'ye göstermemeye çalışıyordum. Efe yanima geldi.
"Niye herkes toplanmış? Niye gözlerin aci icinde bakiyor??"
"Yoo aci icinde bakmiyorumki aksine seni gördüğüme sevindim sevgilim " diyip yanagina öpücük kondurdum.Kolum hala arkamdaydı.Anlayacak diye ödüm kopuyordu.
"Arya neden herkes toplandı " diyince duraksadim.Ne yalan uyduracaktim ki simdi.Bi an gercegi soylemek istedim.Tam ağzımı acacakken Efe sert bir sesle kükredi.
"Niye toplandiniz? Ha! Arya gercegi soyle noluyo burda!" Bagirmasindan korkmus olmaliyim ki birden agzimdan kelimeler dökülmeye başladı
"Efe sakin ol ben Mertle biraz konusmak is..." Sözümü bitirmeden lafa daldı.
"Mert demek ne olmuş ona ayrılmadın mı kızım sen onunla!"
"Ama Efe dinlemiyorsun ki"Sesim ağlamaklı çıkıyordu. Her an aglayabilirdim.Herkes birden sustu.Arkadan Mert'in sesi duyuldu.
"Vay vay vay "çifte kumrular burdaymis" Bunu soylerken asabi olmaya çalışıyordu ama ne kadar üzgün olduğu anlaşılıyordu.Lafa daldım.
"Mert gider misin?"
"Ne o rahatsiz mi oluyorsun"
"Evet" diye bağırdım. Allah'ım zil niye çalmıyor diye düşünürken Efe Mert'in yanina gitti ve konusmaya başladı.
"Bana bak sen çok olmaya başlıyorsun 2 ay olmadı geldiğin haddini aşma olacakları bilemezsin!"
"Yeter!"Diye bağırdım . Ağlıyordum.
"Sen -dedim Mert'i göstererek- hani beni seviyordun senden ayrıldım diye ne bu öfke bak koluma ne yaptın -kolumu gösterdim mosmor olmuştu.- Sen Efe beni dinlemiyorsun bile yeter artık ben sizin oyuncaginiz değilim! " Efe ve Mert kolumu görünce şok oldular Mert'in gözleri doldu.Fısıldadı ağlamaklı bir sesle "Özür dilerim"
Efe sinir küpüne dönmüştü.Daha sonra gözlerim karardı ve yere yığıldım. Sesleri duyabiliyordum.Ama heryer karanlıktı ve tepki veremiyordum.Sonra seslerde kesildi. Gözlerimi açtığımda hastanedeydik.Efe başımda ağlıyordu. Ne!? Efe vs ağlamak inanmiyorum :o Annemle babam doktorla konusuyordu duyuyordum.
"Kızınız sinir krizi geçirmiş biraz sakinlestirici verdik birazdan uyanir " dedi doktor annemle babamda agliyordu hissediyordum duyuruyordum.Gozlerimi açtım. Kendimi çok yorgun hissediyordum.
Efe ye döndüm uyandığımı gördüğü anda suratinda kocaman bir gülümseme yer aldı. Konusmaya çalıştım ama agzimi bile açamadım.Benimde yüzümde hafif bir gülümseme belirdi.En sonunda konuşabildim.
"Burası neresi?"
"Hastanedeyiz canım küçük bir sinir krizi gezirmissin ama suan iyisin" dedi babam gülümseyerek. Bende gülümsedim
"Hadi ozaman gidelim artık " dedim ve yerimden kalkmaya çalıştım. Ama cok güçsüzdüm.Yapamadım.Sonra aklıma Mert geldi.
"Mert nerede?"
"Yarım saat önce eve gitti işi varmış" dedi annem Gülümsedim.Efe Mert ismini duyduğunda sinirlenmişti ama caktirmiyordu.
******
Bir hafta geçmişti. Sabah zeytinin yalamasiyla uyanmistim hersey gayet iyiyydi.Simdiye kadar...
Biraz kısa oldu ama aklıma hiçbişey gelmiyo Vote verirseniz sevinirim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Genç Kız
Teen FictionUmarım beğenirsiniz.Yorum yazarsanız sevinirim. Ilk defa hikaye yazıyorum. Umarım başarılı olurum :)