Bugün cezamın ilk günü idi. Allah'ım ben nasıl gidicem bu cezayı çekmeye. Yandım ben. Okula gelince Tuğçe ile kapıda karşılaştık.
-Selam!
-Selam Tuğçe.
-Hayrola biraz moralsiz gibisin?
-Sorma ya şu ceza işine canım sıkıldı.
-Evet aldım o haberleri. Oğuz afişler astı panolara ve broşürler dağıtıyor.
-Ne broşürü ne afişi?
-Üstünde senin bi resmin var. Dişlerinde tel takılı ve gözlüklü temizlik yaparken çekilmiş. Broşürde de aynı resim var. Ikisinin altında da "Tipsiz ama iyi temizlikçi :))" yazıyor. Engellemeye çalıştım ama olmadı. Rezil olacaksın. Bişeyler yap!
-Neeee! Yaktım çıranı Oğuz Efendi!
Koşarak sınıfa gittim. Oğuz sınıfta yoktu. En yakın kankalarından biri olan Taner'in yanına gittim.
-Oğuz nerde?
-Sana da güna...
-Oğuz nerdeeeee!
-Sakin ol bi ya!
-Söyle dediiiim!
-Tamam be! İngilizce bölümündeki panolara afiş asacaktı.
-Yaaaaaa! Yedim seni Oğuuuuuuz!
Hemen İngilizce bölümüne gittim. O salağa gününü göstermeliydim.
-Seni aptal!
-Aaaaa! Tipsiz Temizlikçi! Günaydın!
Hiçbirşey söylemedim. Afişleri yırtmaya başladım.
-Dur yırtmasana yaa! Manyak mısın sen be?
-Senin kadar olmasam da idare eder!
Sınıfa döndüm. Hoca hastalanmış. Bir sevindim ki sormayın. Tuğçe ile tuvalete girdik. Biraz kız kıza konuşalım dedik. Kapıyı da kitledik.
-Buse yaa! Bu adam seni herkese maskara etti. Bir iitibarın ve duruşun bile kalmadı.
-Ne yapsam da ona haddini bildirsem acaba?
-Benim bi fikrim var! Onu kendine aşık et. Hem de delicesine. Sana aşıkken de saçmasapan emirler verip onu rezil et. En sonunda da onu kullanılmış bir temizlik bezi gibi fırlat gitsin. Nasıl fikir?
-Harika! Biraz zor olacak ama olsun.
-Bugünden başla o zaman tamam mı?
Hoca hastaydı. O yüzden 4 ders iptaldi. Diğer hoca da acilen okuldan çıktı. Bize de sınıfta beklememizi söyledi. Ben ise hemen başladım aşk oyununa.
Öyle hüzünlü ve dertli oturuyordum ki Oğuz yanıma geldi.
-Hayrola cadoloz kız?
-Oğuz şaka kaldıracak durumda değilim. Ayrıca lütfen benimle konuşma.
-Ilkokul çocuğu gibisin Buse. Ayrıca şaka kaldıramıyorsan halter kaldır. Ha ha ha ha!
-Kendini komik sanıyorsun değil mi?
Sınıftan çıktım. Hızlı adımlarla banka yürüdüm. Amacım onu dışarı çekmekti. Ve bunu başarmıştım. Av oltaya takılmıştı.
-Ne oluyor sana?
-Asıl sana ne oluyor ya? Yeter artık! Bir yere kadar kaldırdım saçmasapan tavırlarını, umursamaz hareketlerini ama artık dayanamıyorum yaa! Beni ne kadar kırdığının farkında mısın?
-Ohoooo! Bitti mi?
-Madem beni dinlemeyecektin niye yanıma geldin?
-Tamam özür dilerim!
-Bu ne biçim özür? Umursamazca bir tavırla yaa!
-Tamam haklısın. Hata bende. Senden çok özür dilerim.
-Tamam affedildin! Ama artık kedi köpek gibi didişmeyi bırakalım olur mu?
-Haklısın. Arkadaş olalım. Ateşkes yapalım. Olur mu?
-Anlaştık. O halde akşam Esrar Cafe'de saat 19.45 de beni bekle. Tamam mı?
-Orası neresi yaa?
-Soru sorma! Nişantaşı'nda bir Cafe. Hadi akşam görüşürüz.
-Tamam.
