Bugün Oğuz ve ben başbaşayız. Sadece ikimiz varız. Yani Oğuz bey öyle düşünsün bakalım. Bir haftaya kadar başına gelecekleri bilmeden yaşasın aşkını. Sabah beni kapıdan aldı.
-Günaydın aşkların en güzeli Busem!
-Günaydın bitanem!
-Hadi atla arabaya gidiyoruz!
-Nereye?
-Ilk önce tekne turu, oradan Sultanahmet Meydanı ve öğle yemeği, en son ise MarinaKeyf Restaurant'ta bir akşam yemeği.
-Bu harika bi plan. Hemen gidelim.
Hemen iskeleye doğru yol aldık. Yol boyunca sustuk. En son Oğuz lafa girdi.
-Buse biz çok mutlu olacağız değil mi?
-Sen başıma gelen en güzel şeysin Oğuz!
-Sen de benim başıma gelen en güzel hurisin!
-Çok tatlısın canım.
Iskeleye vardık. Ama tekneden vazgeçtik. Bir kayık kiraladık. Oğuz bu konuda uzmanmış.
-Canım yaa! Tamam uzman olabilirsin ama ben korkarım yaa!
-Merak etme Buse. Yedirmem seni piranalara!!
-Ha ha ha ha ! Çooook komik! Bi dahaki sefere hatırlat da bu kadar gülmeyeyim!
-Tamam tamam hadi bin şu kayığa!
Biraz açıldık. Ama hala kıyı görünüyordu. Sonra elimi tuttu. Birden bana yaklaştı. Anlamıştım. Beni öpmek istiyordu. Hemen başımı çevirdim.
-Bunun için daha erken Oğuz! Sen rahatça bir kızı öpebiliyorsun ama benim için o kadar basit değil!
-Tamam haklısın. Özür dilerim.
Bayağı bir açılmıştık.
-Oğuz artık yavaş yavaş dönelim.
-Dönelim dönmesine de biz hangi taraftan gelmiştik yaa?
-Nasıl yani hatırlamıyor musun?
-Sanırım hayır!
-Nasıl yani? Denizin ortasında kaybolduk yani! İnanamıyorum yaa!
-Sakin ol biraz. Yanında pusula var mı?
-(Alaylı bir ses tonuyla) Var Oğuz yaaa! Zaten benim adetimdir. Pusulasız evden çıkmam.
-Kaybolduk o zaman!
-Günaydın! Ne yapıcaz şimdi?
-Polisi arayalım ya da sahil güvenliği. Yardım göndersinler.
-İyi de benim telefon çıkarken aceleden evde kaldı.
-Üfff! Kahretsin benimki de çekmiyor!
-Kaldık burada yaa!
Aradan yaklaşık 2 saat geçmişti. İmdat çığlıkları atmaktan sesimiz kısılmıştı. Zaten yukarıdan güneş de kavuruyordu.
-Oğuz ben daha fazla dayanamayacağım. Çok kötüyüm.
-Dayan Buse. Ilerinde Büyükada var. Oraya ineriz. Az kaldı.
O sırada bir düdük sesi geldi. Ve ardından bir adam bağırdı.
-Kimse var mı?
-Biz buradayız! Yardım ediiin!
Hemen yanımıza yanaştılar. En son onları gördüğümü hatırlıyorum. Uyandığımda hastanedeydim. Tansiyonum düşmüş. Güzel bir gün mahvolmuştu. Ama yarından itibaren Oğuzu rezil etmeye başlayacağım. Bir haftaya kalmaz biter bu iş...
