SOL YANIM KADAR UZAK

SYKU-2

''Merhaba''

Demek oda buraya geliyordu sık sık buralara gelirdim ancak onu buralarda hiç görmemiştim yüzü çok tanıdıktı ama buralarda gördüğümü hatırlamıyorum.

''Naber,burada napıyorsun,buraya uzun bir süredir geliyo musun?Seni pek göremedim de buralarda'' çok hızlı konuşmuştum anladığını bile sanmıyordum

''Evet,arkadaşlarımla buraya gelir basketbol oynarız sık sık.Ama ben seni gördüm.''Bunları söyledikten hemen sonra buraya birlikte geldiği gruptan bir çocuk ona seslendi bu çocuk bizim sınıftaki Barut denen çocuktu:

''Barış,hadi gelmiyor musun başlıyoruz oynamaya.''Demek adı Barışmış.Böylece adını da öğrenmiş oldum.Ben buraya geldiğimde neden daha önce çarpışmadık ki diye düşünürken o çocuğa geliyorum demişti bile.

''Şeyy benim gitmem gerekiyor.Hoşçakal.Belki sonra tekrar karşılaşırız,yani umarım.Bu arada adın ne?''

''Benim adım Ateş. Ateş Gürsoy. Seninki de barış sanırım.''sorduğum sorunun saçmalığını farkettim , tabiki Barış Yoksa niye öyle seslensinler ki?

''Evet Barış benimki de. Barış Yıldırım.Tanıştığıma memnun oldum.''

''Bende memnun oldum Barış''Ben bunu söyledikten sonra koşarak grubun yanına gitti.Koşarken zaten şampuan reklamındaki gibi olan saçları sürekli sallanarak daha da dikkati çekiyordu özellikle de benim dikkatimi. Gözleri zaten yemyeşil. Arkasından öylece bakakaldım.

Kendime geldiğimde bizimkilerin gülerek bana baktığını gördüm.

Melis şaşkını hemen atladı sanki daha geçen gün avmde gördüğü çocuğu takip eden o değilmiş gibi

"Havada aşk kokusu var!"

Bende hiç öyle durur muyum?

"O senin ter kokundur Melis"

uzun bir süre şakalaştık sonra

Hep beraber yere oturduk ve onları seyretmeye başladık. Maç bitince Barış yanımıza geldi ve birlikte bi maç yapmayı teklif etti sonuç ? Onlar kazandılar gerçekten de güzel oynuyorlardı maçın da verdiği yorgunlukla hepimiz yere yığıldık çoktan bitmiş su şişelerimizden su içmeye çalışıyorduk aslında durumumuz oldukça komikti ama herkes dalga bile geçemiyecek kadar yorgundu .

Yavaş yavaş toparlanmaya başladıklarında ve konuşma başlayınca herkes birbirinden memnun gibiydi benimle ilk konuşan Barış oldu;

"Oldukça iyi oynuyorsun"

"Saol"

"Yarın da buraya gelirseniz durumu eşitleriz"

Tabii çok isteriz

Uzun süre yüzüme bakıp durdu sonunda cevap vermediğimi anladım

Ve içimden söylediğimi dışımdan da söyledim;

"Tabii çok isteriz"

Yüzünü memnun kalmış bir ifade aldı konuşmanın devamında aynı lisede olduğumuzu öğrendim. Şuan burada Barut ben ve Barış aynı lisedeydik diğerleri ise farklı liselerdeydiler.

Gerçekten de iyilerdi hep beraber dağıldık akşam hatta neredeyse geceydi eve girdim izinliydim öyle rahat bi aile olduklarından değil de Basketbol sahası hemen aşağıdaki sokak heryer heryere yakın ve bu çevredeki çoğu insan tanıdık buralarda büyüdüm ben, tanımadığımız insan yok neredeyse.

Okul kapısından içeri girdim artık aynı okulda olduğumuzu bildiğim için gözlerim onu daha çok arar olmuştu.

sınıfla geçtim yine Barut sıramdaydı bir türlü kanım kaynayamamıştı şu çocuğa;

"Ne dedim ben kalk şurdan!"

"Çok atarlı çıktın sen burası sana ait değil ve istediğimiz yere oturma özgürlüğümüzde var?"

Bunları söylerken en ufak göz teması bile kurmuyordu onun baktığı yöne geçtim ve gözlerimi kocaman açarak ona baktım;

"Hey gözlerimin içine bakarak konuşsana !"

"Taktığın şey bu mu ya bak ya benim yanıma oturursun yada başka yere?"

"Sen kendini filmlerde sandın heralde tabii ki senin yanına oturmam al sıra da senin olsun biyerlerine-"

"Hoop gençler noluyoruz ya?"

Ata çık şurdan napıyorsun?"

Ata hani şu her sınıfta olan deli dolu çocuklardandır uzatmadım hadi büyüklük bende kalsın

Normale göre dersleri biraz daha aklım almıştı okulu da bi şekilde geçirdim

Hazırlandım ve dışarı çıktım koşar adımlarla sahaya girdim ordalardı herkes aynı yerdinde yuvarlak oluşturmuş oturuyorlardı bende yanlarında yerimi aldım

Uzun uzun konuştuk hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı

Adının Cenk olduğunu öğrendiğim çocuk

"Sevgilim arıyor " diyerek aramızdan ayrıldı

Barış bana döndü

"sevgilin var mı?"