5 เดือนผ่านไป
ห้าเดือนผ่านมาตั้งเเต่เกิดเหตุการณ์เลวร้ายครั้งนั้น จองกุกยังคงจมปรักกับความเสียใจทรมาน ใช่...เขาทรมาน ทรมานกับการที่ไม่มีร่างบางอยู่ข้างๆ ทรมานกับการที่เขาโง่ทำร้ายหัวใจตัวเอง จองกุกไม่เคยไม่รู้สึกสมเพศตัวเองสักครั้ง ทุกวันนี้เขาพยายามตามหาพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้พบเจอกับคนที่เขาอยากจะขอโทษ อยากจะบอกความรู้สึกของตัวเองที่เขาเคยบอกให้ร่างเล็กรอ แต่ตอนนี้สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้คือความเสียใจว่างเปล่า โลกของเขามันเคร้งคว้างไปหมด ตั้งแต่เหตุการณ์ในวันนั้นมันยังติดตาเขาอยู่เสมอ ภาพที่จีมินถูกทำร้าย ดวงตาที่เต็มไปด้วยหยดน้ำตา เสียงร้องที่พยายามเปล่งเสียงออกมาให้เขาช่วย และแรงสั่นสะเทือนจากการร้องไห้นั้น แต่ทำไมทำไมเขากับทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เขามันเป็นคนที่โง่ที่สุดในโลกยอมทนเห็นคนที่ตัวเองหวงสุดชีวิตต้องโดนคนอื่นรังแก แต่เหตุการณ์ครั้งนั้นมันมีอะไรที่มากกว่านั้น เหตุการณ์ที่กลับตาลปัตรเมื่อมีเสียงปืนดังขึ้น
@ย้อนไปเมื่อเหตุการณ์5เดือนก่อน
ปัง!
เสียงปืนที่ดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงของคนที่กำลังทำอนาจารต่อร่างบางตรงหน้านั้นได้ล้มลงข้างๆโต๊ะเหล็กขนาดใหญ่ เพียงแค่นั้นลูกน้องของแทมินก็เกิดการแตกตื่นแล้วจะเข้ามาต่อสู้กับเขาแต่กระนั้นก็ถูกลูกน้องของจองกุกและนัมจุนที่ซุ้มดูอยู่บริเวณโดยรอบนั้นเข้ามาช่วย ซึ่งแน่นอนนี้คือแผนสำรองของเขาเเละนัมจุน แต่ไอเสียงปืนที่ยิงแทมินนั้นเขากลับไม่รู้เรื่อง หรือว่านี้จะเป็นแผนสำรองของนัมจุนอีกที
พอเหตุการณ์เริ่มสงบขึ้นซึ่งแน่นอนฝังของจองกุกและนัมจุนชนะนั้นเป็นที่รู้กันอยู่แล้ว แต่!...แต่ร่างบางที่นอนอยู่บนโต๊ะหายไป เธอหายไปไหนเขาก็ไม่อาจรู้ ตอนนั้นจองกุกแทบคลั่งเขาโมโหมากที่ใครกล้ามาเอาตัวจีมินไปอีก ซึ่งแน่นอนเป้าหมายเเรกที่เขาจะพุ่งไปถามสิ่งที่ค้างในใจก็คงหนีไปไหนไม่พ้นถ้าไม่ใช่ นัมจุน
أنت تقرأ
[รีไรท์]-END-[KOOKMIN ]-(มาเฟียกุกมิน)#JKแก้แค้น
أدب الهواة"พี่มึงทำอะไรไว้มึงต้องชดใช้กรรมแทนพี่ชายมึง ปาร์คจีมิน" .....JUNGKOOK "ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วย..ฮึก..ทำไม่ต้องทำกับฉันแบบนี้..ฮึกฮืออ" .....JIMIN