Chapter4- What is happening?
"Antagal ni Sunny!" nako! Naiinis na ko dito kay Sehun! Kanina pa kasi paulit-ulit sa pagsbi niyan. Para siyang sirang plaka! -.-
"Tumigil ka na nga jan Sehun! Knina ka pa paulit-ulit eh! Para kang sirang plaka!" ay tumpak! buti naman nasabi ni Kai ang gusto kong sabihin sakania.
"Sorry naman! Naiinip na kasi ako eh. Antagal niya!" yan nanaman. Nako! Nabibingi na talaga ako!
"Naiinip ka kasi matagal siya? O namimiss mo na siya? HAHAHA" bigla kaming nagtawanan sa sinabi ni Suho. Binatukan naman siya ni Sehun. Kaya eto ngayon 'tong dalawang to. Naghahabulan. Ako pa ang ginawang shield ni Suho -.-
"Hoy! Kayong dalawang b*tch jan! Tumahimik na kayo, anjan na si Sunny." biglang natahimik si Sehum. Haha. I smell sething fishy. Napansin naming lahay ang biglang pagtahimik ni Sehun kaya nagtawanan nalang kami.
"Hi guys! Sorry ha. Super late ako. hihi." tinignan ko siya ng masama. "ok, let me rephrase that. Sorry guys ha. Super early ako for tomorrow. HAHA" natawa si Sehun. Joke un? Nagkatinginan kaming 5 nina Chanyeol, Kai, D.O, at Suho. Nagtawanan lang kami kahit naiinis ako sakanila.
"Anong tna-tawa niyo jan?!" lagot. galit na si Sunny. Haha. nakakatawa naman kasi 'tong si Sehun eh.
"Wala. Haha. Ano b*tches? Alis na tayo." pag-aaya ko sakanila
**
"Sandali! Baka makasuhan tayo ng trespassing!" paano ba naman kasi bigla-bigla nalang silang pumasok sa loob ng gate.
"No need. Halos araw-araw na kami dito. Kaya ok lang. Ano? Papasok ba kayo? O tatayo nalang jan?" naglakad na agad sila. Hindi man lang kami hinintay. Psh. Napaka-gentledog!
Pagkapasok namin ni Sunny ng gate, napanganga kami pareho. "Ang...Ganda!" pang-fairytale. Ang ganda. Parang nasa disney ako. I Feel like I'm a Princess while I'm walking. Nakita ko na si Baekhyun. Mukha siyang nag-aalala.
Nakalapit na ako sakanila. "Taeyeon, sorry. Hindi na kasi natin dito gaganapin ung movie." whaaat?! biglang uminit ang dugo ko.
"Ano?! Bakit?!" napalakas ata masyado pagsigaw ko kaya napatingin ung ibang maids na nasa labas.
"Ah, kasi... madumi eh. he-he"
"Un lang?! Nang dahil lang sa madumi ang bahay niyo sasayangin mo na ang effort namin sa pagpunta dito?! Ang tagal naming naghintay. Nagsayang lang pala kami ng oras sa walang kwentang bagay?!!!" wala akong pakialam kung madami nang nakatingin sakin na maids nila. Mukha silang na-shock sa inaasal ko. Dbale, hindi naman nila ako kilala eh.
"Sorry. Dun nalang tayo sa bahay nila Suho." napatingin ako kay Suho, Expressionless.
"No! Wag mo naman sayangin ang effort namin! Ilang oras kni naghintay at bumiyahe papunta rito tapos sasayangin mo lang?! Ganun ka ba kamanhid, ha?!" tuloy-tuloy lang ako sa pagsasalita
"Ano?! Natahimik ka?! Bakit hindi ka makasagot?! Ha?! GANIAN KA BA KAMANHID?! AT HANDA MONG SAYANGIN ANG EFFORT NAMIN SA PAGPUNTA DITO?!" konti nalang Taeyeon, tutulo na ang luha mo. Kaya pigilan mo. Wag mong ipakitang mahina ka. At nasasaktan ka sa nangyayari. Mababaw na kung mababaw. Madali akong masaktan.
Bigla nalang tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigilan nang sumigaw si Baekhyun, "Shut up! Will you please, stop?!" ngayon lang may nanigaw sakin ng ganun. Ang sakit. Nanlumo ako bigla sa hiya. Alam ko wala ako sa lugar para pagsalitaan siya ng ganun, pero... ang sakit. Sinigawan niya ako. Tumalikod na ako sakania. Tatakbo na sana ako para umalis pero hinawakan niya ang kamay ko.
"Bitawan mo ang kamay ko." mahinang pagkakasabi ko.
"Taeyeon?"
"Sabi ko, BITIWAN MO ANG KAMAY KO!" at binitiwa na nga niya. Tumakbo na ako. Patuloy ang pagtulo ng luha ko, hanggang sa lumabo na ang paningin ko at bigla nalang akong nadapa. Naramdaman kong patakbo narin si Baekhyun papunta sakin. Pinilit kong tumayo, pero natumba parin ako.
"Taeyeon..." hinawakan niya ang braso ko para itayo ako, pero pinigilan ko siya.
"Kaya ko ang sarili ko." pero ang totoo hindi. Patayo na ako pero as I expected, natumba ako. Ang bigat ng pakiramdam ko. Binuhat na niya ako na parang pang-kasal. Nasa may tapat na kami ng pinto nang biglang may lumabas sa pintuan na matandang lalaki. 40-50 years old ang tantya kong taon niya.
"Baby? Anong nangyari sayo?" ha? Sinong baby?
Biglang sumakit ang ulo ko...
"Hi tito Daddy!" tumakbo ako papalapit kay tito. Hinalikan ko siya sa pisngi
"Hi baby. Kamusta ka na?" umupi ako sa gilid ni Tito.
"I'm fine tito.I missed you so much. Kayo na po ang tumayo bilang daddy ko. Kaya nagpapasalamat po ako at nakilala ko kayo." niyakap ko lang si tito ng mahigpit
"I'm so proud of you baby. I love you, I am treating you as my real daughter."
"Ang sakit ng ulo ko." mahinang sabi ko kay Namy.
"Dad! Get out!" daddy niya? Naguguluhan ako.
The next thing I knew... Nandito na kami sa sofa. Umiiyak parin ako. Gusto ko nang umalis. Sinubukan kong tumayo, pero natumba parin ako.
"Ano bang ginagawa mo? Alam mo namang hindi mo kaya, bakit mo pa pipiliting tumayo?" -Baekhyun
"Kung hindi naman dahil sayo hindi ako mapupunta sa ganitong sitwasyon!" -Ako
"I'm Sorry, Taeyeon." -Baekhyun
"Sorry?! Ganun nalang un?! Matapos ang mga nangyari, sorry nalang masasabi mo?! Kailangan pa bang may masaktan para humingi ka ng tawad?!" nag-breakdown na ako. Tuloy-tuloy nanaman ang luha ko sa pagtulo. Naramdaman ko ang yakap ni Namy sakin. Mas bumigat tuloy ang nararamdaman ko. Bakit ganito?
Pero teka, napansin ko lang wala si Sunny at ung limang b*tches. Anong ginagawa nila at bakit wala sila dito.
Inangat ko na ang mukha ko para punasan ang luha ko. Matapos kong punasan luha ko, napatingin ako sa napakalaking picture frame na nasa harap mismo ng sofang kinauupuan ko.
Isang batang lalaki at isang batang babae. May hawak na ice cream ung batang babae habang ung kasama niyang lalaki nka-akbay sakania at may hawak din na ice cream.
Tumayo ako kahit nanghihina ako. Palapit na ako sa frame nang biglang sumigaw si Sunny. "Taeyeon!"
"Bakit ka ba sumisigaw, Sunny?" nakita kong tinignan niya kung saan ako dapat pupunta. Napalingon ulit ako, pero this time, hinila nalang agad ako palabas ni Sunny.
Naguguluhan ako. Bakit ang weird ng mga tao ngayon. WHAT IS HAPPENING?
BINABASA MO ANG
Right Love At The Wrong Time [ON-GOING]
Short StoryA kind of love that is extra-ordinary. Ang Right love na inaasahan mong umabot hanggang dulo ay naging Wrong Love dahil sa Wrong Decision na ginawa mo na inakala mong iyon ang Right Decision.