Hayır. Sadece yuvarlanmak istiyorum.
Kulaklığımı takmış cama bakarak şarkı dinliyordum. Neden bir anda öyle bir şey dedim bilmiyorum. Sonuçta Taehyung'a karışamazdım.
Neden istemiyordum ki? Neden başka biriyle olma düşüncesi bile canımı acıtıyordu?
Gözlerimi yumdum ve hayal ettim. Kafam çok karışıktı. Düşüncelerimden çıkmam gerekiyor yani kafamı dağıtmam gerekiyordu.
Sonra aklıma bir anda sahile gitmek geldi. Otobüsü durdurdum. Zaten sahil yürüme mesafesindeydi.
İnsanların kaçamak bakışlarına alışmıştım.-çok yakışıklıyım-
Sahile vardığımda kayalıkların oraya gidip çömeldim. Denize bakıyordum. Sanki keşfedilmesi gereken güzellikleri var. Ama o buna izin vermiyor. Çok dalgalıydı. Ve ıslanabilirdim o yüzden kalktım.
Taehyung düzdü. Yani sanırım. Tabi mesajları öyle demiyor ama... Taehyung'u aramaya karar verdim ve aradım.
....
"Alo? Jungkook?"
"Taehyung? Acilen yanıma gelmelisin."
"Neden? Neredesin!"
"Sahildeyim. Mosa kafesinin oralarda."
"Tamam 10 dakikaya oradayım."
Nedense içime huzur dolmuştu. Bulutlar gitmiş güneş açmıştı.
Yaklaşık 15 dakika sonra Taehyung gelmişti.
"Jungkook! Neler oluyor?"
Onu kolundan çekip banka oturttum.
"Taehyung ne oldu bilmiyorum ama.. çok değişik hissetmeye başladım son zamanlarda."
"Nasıl?"
"Sanırım sana aşık olmaya başlıyorum."
"Yo hayır Jungkook. Sen hoşlanmazsın."
"Niye? Benim duygularım yok mu?"
"Jungkook bu aşk vs. değil. Bu sadece sevgili isteği."
"Neden o güzel denizini keşfetmeme izin vermiyorsun? Neden her denize açıldığımda beni yutuyorsun?"
"Sen hiç bilmediğin denizin haritasını çiziyor musun?"
"Hayır. Çünkü onu keşfedemedim. Ama eğer izin verirse çizerim."
"Bak Jungkook olmaz."
"Neden? Neden olmaz?"
"Lütfen konuşmayalım."
"Neden durduk yere uzaklaşıyorsun benden?!"
"Bak olmaz."
"Hem ilk yazan sendin? Bana o şeyleri yazan sensin.!"
"Jungkook olmaz."
"Benden uzaklaşıyor musun? Ne engel oluyor şimdi sana?"
"AŞKIN!"
Afallamıştım. Gözlerim dolmuştu. Benden hoşlandığını düşünüyordum. Yanlış mıydı? Yazdığı mesajlar, tavırlar? Hepsi yalan mıydı?
Taehyung arkasını dönüp gitmişti. Ben de arkamı dönüp düz ilerledim.
Başım ağrıyordu. O haklıydı. Ben haksızdım. Her şeyden aşk, hoşlanma çıkarmamalıydım. Ama onun beni sevdiğini....düşünmüştüm.
O matematik testi gibiydi. Saatlerce bakışırdım ama çözemezdim. Aynı öyle. Şimdi ise Kimya testi gibi. Bakmaya bile dayanamıyorum.
