Me, the fake bitch

Hoofdstuk 2

In de verte doemt de school al voor ons op. Een lelijk grijs, kaal gebouw, met de uitstraling van een gevangenis. Zo voelt het ook. Maar ondertussen blijf ik opgewonden en hersenloos kletsen met mijn girls. Eenmaal in het fietsenhok worden we door heel wat mensen begroet. Iedereen kent ons, ieder op zijn eigen manier, met zijn eigen ervaringen. Kevin, de coolste en populairste jongen van de school komt naar ons toe. 'Hey Chelsea.' Glimlacht hij tegen mij. Tegen mijn meeloopsters knipoogt hij. Ze vallen zowat in katzwijm. Je moet begrijpen, tussen hen en mij zit ook nog verschil in populariteit. Ik behoor tot de hoogste kring, de kern van de populaire mensen. Zij, de meelopers, staan iets lager. Niet veel, maar toch iets. Genoeg om niet zomaar met iemand als Kevin om te kunnen gaan, zonder daar veel moeite voor te hoeven doen. 'Hi Kev.' Glimlach ik op mijn eigen, innemende manier. Tot nu toe denk je misschien, dat bitchy gedoe valt toch best mee? Nou niet dus. Onder de populaire mensen zijn we zowat allemaal 'vrienden'. Er heerst tenminste een bepaalde verstandhouding. Onze persoonlijkheden zullen al snel opspelen. We komen langs één van onze slachtoffers. Een meisje, Esmee, dat vrijwel altijd alleen staat, en overal buiten de boot valt. Ik heb medelijden met haar, omdat ik mezelf in haar herken. Maar ondertussen ben ik één van haar ergste pesters. 'Hé, als dat onze loner Esmee niet is.' Zeg ik smalend tegen m'n girls. Ze lachen hard. Trutten. Ik loop naar haar toe. Bang kijkt ze me aan, ze wil weglopen, maar bevriest onder mijn blik. 'Hadden wij geen afspraak?' Vraag ik haar met een gemene grijns op m'n gezicht. 'Ik heb het niet.' Zegt ze zacht. 'Wat zeg je, duffie?' Vraag ik op een dreigende toon. Mijn girls staan inmiddels pal naast me, met een vermaakte grijns op hun valse gezichten. Poeslief vervolg ik: 'Kun je het iets harder zeggen?' 'Ik heb het geld niet.' Zegt ze weer, nu een stuk harder. Pats. Mijn hand schiet uit en raakt haar vol op haar linkerwang. Ze krimt in elkaar. Gelach links en rechts van me. Ik grijp haar kin, ze kijkt me met betraande ogen aan. Ik zie de angst en de pijn in haar ogen. Mijn ogen vernauwen zich. 'Als ik zeg dat ik na het weekend vijftig euro wil, dan verwacht ik ook dat je dat dan hebt, Essie lief.  Je hebt lang genoeg kunnen,' ik kijk haar met een veelbetekenende blik aan, 'sparen.' Ik kijk naar haar kleren. Het bloesje dat ze aanheeft ken ik niet, een leuk ding moet ik zeggen. Ik pak haar mouw beet en scheur hem met een korte beweging af. 'Oeps.' Zeg ik grijnzend. Met grote ogen kijkt ze naar haar, neem ik aan nieuwe, bloes, terwijl naast me mijn girls vals lachen. 'Had je maar niet van ons geld moeten gaan shoppen.' Zeg ik luchtig. 'En zo te zien, is het ook niet zo'n beste kwaliteit.' Grijns ik. 'Nou, doei doei!' En met die woorden laat ik haar achter. Van binnen voel ik spijt, en niet zo'n beetje ook. Esmees leven lijkt zoveel op dat van mij, twee jaar geleden. Toen zat ik nog op een andere school, en daar had ik mijn tweede persoonlijkheid nog niet uitgevonden. Ik werd er vreselijk gepest, ik leek precies op Esmee. Een zacht lief meisje, met een goed karakter. Het perfecte slachtoffer om te pesten. Nu heb ik mezelf ge-upgrade en ben ik de pestende bitch. 

---------------

Hoi, dit is m'n eerste verhaal, dus wees alsjeblieft niet te kritisch :/

Please vote/comment/follow :D