Me, the fake bitch

Hoofdstuk 7

Dus... We waren gebleven bij het stuk dat Esmee onze lieve vriendinnen aan de kassa helpt..

------------------

'Dat is dan 45.00 Euro alsjeblieft.' Haar stem trilt. Ik besluit dat ik niet in de stemming ben voor een pesterig geintje. Dus ik zeg alleen maar luchtig: 'Om jouw in zo'n smaakvolle zaak te zien staan, dat zou je toch ook niet zo een twee drie verwachten.' Esmee kijkt ons niet aan wanneer ze me de tas overhandigd. Zonder om te kijken loop ik de winkel uit, mijn meiden hollen achter me aan. 'Niet te geloven dat zij die baan kreeg. Ik had ook gesolliciteerd.' Verontwaardigd kijkt Tracy ons aan. Ik gedachte rol ik met mijn ogen. Net alsof als Tracy ergens solliciteert, niemand anders de baan kan krijgen. Nee, dan is ie automatisch voor Queen Trezebees. Emma zegt iets slijmerigs tegen haar, en ze kijkt terug met een blik die ik niet kan plaatsen, maar wel vaker bij haar zie. Vooral als ze met meisjes praat. Nu ook weer, ze geeft Emma een knuffel, en houdt haar net iets te lang vast. Soms krijg ik het idee, dat Tracy lesbisch is. Niet echt iets voor een meeloper. Daarom zou ik goed kunnen begrijpen dat ze het verborgen houdt. 'Dus.. Wat gaan we nu doen?' Emma springt huppelend om ons heen. Waarom is dat kind nou altijd zo vrolijk. 'Nog even bij mij wat drinken en kletsen?'

Tien minuten later zitten we met een blikje cola in de hand meidenbladen te kijken. 'De Girltastic kwam gister binnen.' Ik duw ze een blad onder hun neus. 'Ik heb hem nog niet gelezen.' Emma grist hem uit mijn handen. 'Ik ook niet, ben soort van blut.' Schaapachtig kijkt ze me aan. Dan begint ze te bladeren. Haar mond valt lettelijk open. 'Wat?' Tracy kijkt naar de bladzijde waar Emma naar wijst. 'Het is niet waar hé! Wat heeft dat rotkind toch!' 'Wat nou, welk rotkind?' Ik probeer het tijdschrift te pakken krijgen. Als het me eindelijk lukt, moet ik ook twee keer kijken. Het nieuwe haarmodel voor de rubriek haarstijlen is niemand minder dan onze innig geliefde vriendin Esmee. 'Oh maar daar weet ik wel iets op. Dat popie gedoe van haar zal snel afgelopen zijn.'

Mijn wekker gaat veel te vroeg naar mijn smaak. Ik heb zo geen zin in wat ik vandaag ga doen. Ik kan eigenlijk ook niet geloven dat ik het echt heb voorgesteld. Maar het is gewoon weer tijd voor een rotactie. Slaperig ga ik douchen en loop naar de kledingkast. Oh, eerst maar even naar buiten kijken. Met een ruk schuif ik het gordijn een stukje open. Zonnig weer, mooizo. Kunnen mensen nog even van mijn mooi gebruinde huid genieten. Terug naar de kledingkast. Een mini spijkerbroekje met een wit hemdje en een felrode beha eronder is mijn outfit van vandaag. Blauwe Allstars maken het af.

Als we het schoolplein oplopen, is Esmee nergens te bekennen. 'Waar zou dat wicht zich verstopt hebben? Kwaad geweten zeker?' Grinnik ik. We treffen haar aan op een plekje ergens achteraf. Het kon ook niet anders. 'Als dat Esmee niet is! Loop je even met ons mee schat?' Bang schudt ze haar hoofd. 'Heb je hulp nodig?' Terwijl ik het zeg, geef ik mijn meiden een seintje. Die lopen naar ons slachtoffer toe en sleuren haar overeind. Ik ga met mijn gezicht vlak voor haar staan. 'Jij gaat nu netjes tussen ons in lopen. En geen geintjes. 't Is maar even dat je het weet.' Verdrietig knikt ze. Zo lopen we met zijn vieren naar het stuk bos achter de school. Daar zijn altijd maar weinig mensen. Dat is ook precies de bedoeling, want bij wat we nu gaan doen, hebben we geen pottenkijkers nodig. Bij een dikke boom laat ik het groepje stoppen. 'Houden jullie haar even vast?' Emma en Tracy knikken en duwen Esmee met haar buik tegen de boom. Ik haal intussen een schaar uit mijn tas. 'Eens zien of ze jou na onze behandeling nog steeds als haarmodel willen.' Verschrikt draait Esmee haar hoofd om. 'Nee, doe dat alsjeblieft niet.' Smeekt ze. 'Draai je hoofd om. Als je stil blijft staan, valt het misschien nog mee. ' Zeg ik poeslief. Ik kan niet voorkomen dat mijn hand trilt als ik hem naar Esmees hoofd breng. Ik pak snel een lok vast en begin als een gek te knippen. Ik voel een antipathie tegen mezelf opkomen, en kan niet geloven dat ik dit echt doe. Na een paar minuten ben ik klaar. Het ziet er echt niet uit. Helemaal kort met allemaal happen eruit. Ik graai in mijn tas naar een spiegel en houdt die het betraande gezicht van Esmee voor. Ze slaat haar handen voor haar gezicht en wil wegrennen maar ik houdt haar tegen. 'Ruim eerst die mooie haartjes van je maar op, en geen woord hierover tegen iemand. We weten je te vinden.' Ze geeft geen reactie maar ik weet dat ze het goed begrepen heeft. Ze zakt door haar knieën en terwijl stil de tranen over haar wangen lopen begint ze haar eigen lokken op te rapen. Wij kijken zwijgend toe. Emma en Tracy grijnzend, ik met een knagend schuldgevoel. Als ze klaar is, pak ik de lokken uit haar hand en stop ze in haar tas. 'Misschien kunnen ze ze er weer aanlijmen.' Zeg ik tegen haar. Dan rent ze weg. Ik laat haar gaan. De schade is aangericht. 'Laten we maar eens naar de les gaan.' Zeg ik toonloos tegen mijn meiden.

--------

Dat was het weer. Wat vonden jullie ervan? Best een pittig hoofdstuk toch? Vote/comment / follow alsjeblieft ^.^