Me, the fake bitch

Hoofdstuk 8

Sorry dat ik zo lang niet ge-update heb. School gaat nou eenmaal voor Wattpad...
----------

De hele schooldag gaat als in een waas voorbij. Esmee heb ik nergens meer gezien. Het is trouwens vrijdag, wat betekent dat ik vanavond met Kevin uitga. Wel een mooi excuus om Emma en Tracy af te schudden, want ik moet me s middags natuurlijk 'mentaal voorbereiden'. 'Naar welke disco gingen jullie ook alweer?' Vist Emma. Ik grijns. 'Ik zei toch dat ie dat niet gezegd heeft.' 'Oh ja.' Onschuldig kijkt ze me aan. Als ze er achter zou kunnen komen, zou ze Tracy meeslepen en met popcorn tien meter bij ons vandaan gaan zitten om maar niets van mijn uiterst opwindende date te hoeven missen. Met een laatste zwaai fiets ik weg. Plotseling houdt ik in. Nog geen tien meter voor me fietst niemand minder dan Trevor. Alleen. Schuchter kijk ik om me heen. Geen andere mensen van school te zien. Zal ik..? F*ck it, ik doe het gewoon. Snel maak ik wat meer vaart, zodat ik naast hem kom te fietsen. Hij kijkt niet opzij en lijkt op te gaan in z'n muziek. 'Hoi..' Zeg ik aarzelend. 'Hmm?' Hij trekt een oordopje uit z'n oor. 'Oh. Hoi' Zwijgend fietsen we verder. Het eerste wat in me opkomt gooi ik eruit. 'Bedankt voor je hulp laatst.' 'Wat kon ik anders. Je lag zo zielig op de grond.' Ik voel het rood naar mijn wangen stijgen. Gena-ant. Ik besluit vandaag maar een andere weg te nemen, zodat ik met de smoes dat ik 'die kant op moet' keihard weg kan fietsen. Als ik thuiskom laat ik me moedeloos op bed vallen. Dit wordt echt helemaal niets.

S' avonds krijg ik geen hap door m'n keel. 'Oh ja, ik ga vanavond uit.' Deel ik mijn ouders mee. Ze doen toch nooit moeilijk. 'Is goed hoor schat. Met wie?' Ze stellen alleen irritante, bemoeizuchtige vragen. 'Oh gewoon, met een jongen van school.' 'Spannend hoor.' Knipoogt mijn vader alsof ik nog een klein kind ben. Ongemerkt rol ik met mijn ogen. Ouders.

Het is zeven uur als we klaar zijn met eten en de afwas. Nu moet ik als een gek opschieten met mijn outfit, die ik nog niet eens klaar heb gelegd. Ik heb de hele middag moedeloos op bed gelegen met een tijdschrift en een doos bonbons, gestalkt wordend door telefoontjes van Emma met de vraag of ik er al klaar voor was. Het jurkje heb ik zo gevonden. Mijn make-up en accessoires vergen meer aandacht. Van de zenuwen schiet ik wel drie keer uit met mijn oogpotlood en ook mijn mascara beland een paar keer in mijn oog en op mijn wang. Als alles eindeloos goed zit, is het drie minuten voor acht. Timing.

Precies om acht uur gaat de bel. 'Ik ga, doei!' Roep ik nog voor ik mijn jas van de kapstok gris en met mijn charmantste glimlach de deur open. 'Wauw. Je ziet er prachtig uit.' Hij glimlacht naar me terwijl hij me bewonderend opneemt. 'Zullen we?' Nog steeds glimlachend knik ik en klim achterop zijn fiets. Onderweg spreken we niet veel. Ik houd me stevig aan zijn middel vast, me verbeeldend dat ik bij Trevor achterop zit, in plaats van bij Kevin. Hij brengt me naar een populaire disco, aan de rand van de stad. Hier zal ik Emma en Tracy hopelijk niet tegenkomen. Ik stap af en samen lopen we naar binnen, de herrie tegemoet. 'Wat wil je drinken?' 'Doe maar een cola.' Kevin lacht. 'Zal ik er maar een bacootje van maken?' Nog voor ik kan zeggen dat cola prima is, loopt hij al weg om het te halen. Ik probeer me te ontspannen en leun achterover tegen de bar. Overal jonge mensen, maar ik kan geen bekend gezicht ontdekken. Binnen twee tellen staat Kevin weer voor m'n neus met onze bacootjes, alsof ie bang is dat een ander me aan de haak slaat. Rustig drinken we onze glazen leeg en ik voel me al gelijk een stuk meer ontspannen. Laat je niet dronken voeren. Streng tik ik mezelf op de vingers. Voor Kevin me het volgende drankje aan kan bieden trek ik hem al naar de dansvloer, waar net nog 'bonk muziek' werd afgespeeld. Tot mijn schrik veranderd het ineens in schuifelmuziek. Timing. Nog een keer. Hij glimlacht tegen me en legt zijn handen op mijn heupen, waardoor ik wel dichter bij hem moet gaan staan. Yuk. Maar ik blijf keurig in mijn rol en sla mijn armen om zijn nek. Schuifelend dansen we verder. Ik zie zijn glimlachende gezicht dichterbij komen. Nee. Geen zoen.

---------
En dat was het weer. Misschien niet zo lang, maar ja. Nog even en er komt een verrassende wending in het verhaal. ..
Pls vote/comment / follow ^.^