Helloooo lieve lieve mensen. Ik weet dat het niet meer heel geloofwaardig klinkt, maar sorry dat jullie zo lang op dit deel hebben moeten wachten. Sorry dat ik zo'n ramp ben met plannen, maar we zijn er weer.
Even voor de huishoudelijke mededelingen. Ik heb goed nieuws en slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat ik het eerste hoofdstuk van het verhaal heb verwijderd, want ik was niet tevreden en heb dan ook besloten om het verhaal over een andere boeg te gooien. Wel met dezelfde titel, want ik vind de titel leuk hahaha. Het goede nieuws is dat van dit nieuw idee ding de verhaallijn al voor een deel is uit gewerkt en er al een paar hoofdstukken geschreven zijn.
Bij deze beloof ik jullie dan ook dat ook morgen een hoofdstuk zal verschijnen. Een klein goedmakertje voor de afgelopen weken. Anyway ik heb weer genoeg gezegd. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Liefs.
~~~~~~~~~~~
Heden
Dit is het. Het punt waar op alles als puzzelstukjes op z'n plek kan vallen of het punt waar alle hoop verloren raakt. Niets kan de situatie op dit moment slechter maken. Evert en Fenna, letterlijk, met hun rug tegen de muur. Bram en Liselotte die hun teamgenoten via de oortjes zo goed mogelijk proberen te ondersteunen. Toch kunnen ze, tot hun grote frustratie, van zo'n grote afstand niet veel doen om het blonde duo te helpen. Fenna had Bram de afgelopen minuten alleen maar horen vloeken. Zoals altijd was Liselotte de kalmte in de wervelwind die de andere drie creëerden.
"Ik heb een plan." Fenna's stem is nog zachter dan gefluister en het verbaast haar dat Evert haar überhaupt gehoord heeft. Toch kijken twee blauwe ogen haar afwachtend aan. "We splitsen op. We laten hem beslissen achter wie hij aangaat en de ander maakt dat die wegkomt."
Evert opent zijn mond om iets te zeggen, maar lijkt zich te bedenken. Hij perst zijn lippen op elkaar en trekt een wenkbrauw op. Dan lijken zijn lippen een woord te vormen, maar Fenna hoort niets. Dit herhaalt zich drie keer. Het doet Fenna denken aan een vis op het droge; happend naar adem. Ze had hem zeker belachelijk gemaakt als de blondine er niet zo ontzettend nerveus van zou worden. "Wát?!" snauwt ze ongeduldig.
"Dit is misschien wel het stomste plan dat je ooit hebt gehad." zegt Evert dan.
"Ik vond dat idee van vorige maand nochtans iets idioter." klinkt Bram's stem in hun oor. "Ze heeft het litteken om mijn punt te bewijzen."
"Je helpt niet, Bram." bijt Evert hem toe. Dan richt hij zich tot Fenna. "Luister Fen, dit gebouw is een doolhof dat grenst aan een bos. Al zouden we er op wonderbaarlijke manier allebei uit komen dan gaan we elkaar nooit terugvinden. We verspillen tijd door op te splitsen. Tijd die we niet hebben. Er is maar één auto en die moet ons allebei hiervandaan krijgen."
"We staan met onze rug tegen deze muur. Het moment dat we een kant kiezen, of dat nu links of rechts is, ziet hij ons. Als we allebei een kant nemen dan zal dat hem een seconde van verwarring op leveren die zijn reactie snelheid zal vertragen en ons de tijd geeft om dekking te zoeken."
"En wat stel je daarna voor? Als we aan allebei de kanten dekking zoeken zitten we nog steeds als ratten in de val."
"Rennen." Fenna haalt haar schouders op. "Luister, ik weet dat dit geen ideaal scenario is, maar we hebben geen keus. Niets doen is geen optie. Bovendien is er maar één iemand in de val als we op splitsen, want dan zal hij moeten kiezen." Haar ogen vinden die van Evert en bij het zien van de blik in zijn ogen zucht ze. "Heb jij een beter idee dan?"
"Nee." mompelt Evert. "Nee, dat heb ik niet."
"Dan gaan we het zo doen." besluit Fenna. "Lies, Bram, hoelang nog?"
"Nog een half uur." antwoordt Liselotte. "Ten minstens als Bram ons niet eerst ergens om een boom vouwt. We rijden zo hard dat we nog net niet uit de bocht vliegen."
"Klaar?" vraagt Evert. Fenna knikt. Hun ogen kruisen en op dat moment besluit Evert dat deze kamikaze poging nog wel een paar seconden kan wachten. Hij trekt Fenna in een omhelzing. Hij voelt hoe haar armen zich om zijn middel klemmen. Hij houdt haar even stevig vast. Haar blonde haren kietelen in zijn neus en hij ruikt de mix van haar shampoo en haar parfum. "Doe in godsnaam voorzichtig, Fen." mompelt hij.
Hij voelt hoe Fenna knikt en zich dan losmaakt. "Jij ook. En, Evert wat er ook gebeurd blijven rennen. Niet wachten. Niet stilstaan. Niet omkijken. Beloof het me?"
Evert knikt. "Niet wachten. Niet stilstaan. Niet omkijken. Got it. Ik beloof het, maar alleen als jij hetzelfde doet."
Nu is het Fenna's beurt om te knikken. "Niet omkijken."
