ʙᴀᴄᴋ ᴛᴏ [ɢxɢ]

ғᴏᴜʀ

Multi : Alissa

Birkaç gün sonra*

Karen:
Bizim okuldaydın değil mi?

Alissa:
Evet

Karen:
Şey, buluşabilir miyiz?

Alissa:
Bilmiyorum.

Karen:
Nasıl bilmiyorsun?

Alissa:
Şuan iyi değilim, başka zaman konuşalım mı?

Karen:
Ne olduğunu anlat.

Alissa:
Cidden kendimi iyi hissetmiyorum.

Karen:
Senin için endişelenmeye başladım. Gelmemi ister misin?

Görüldü*

Karen:
Cevap verme zahmetine girmeyecek misin?

Karen:
İyi, sen bilirsin. Hoşçakal.

2dk sonra*

Karen:
Alissa, senin için endişeleniyorum.

Karen:
Alissa?!

Karen:
Lütfen cevap ver.

Karen:
Beni evine gelme mecburiyetinde bırakma..

Karen:
Geliyorum, aptal.

Alissa:

Başını kollarının arasına almış, hıçkırarak ağlıyordu. Aynasını kırmıştı. Bundan fırsat bilerek de uzun zamandır yapmayı bıraktığı şeyi yapmıştı. Aynayla ince, hassas tenine büyük çizikler atmıştı. Kolları kan içindeydi. Oysaki, annesine söz vermişti. Bir daha yapmayacağına dair. Annesine verdiği sözler aklına geldikçe böğürerek ağlayası geliyordu. Boşluktaymış gibi hissediyordu.

Zil sesi ile ayağa kalktı. 'Gelen Karen olmalı.' diye düşündü. Çünkü mesajlarına ve aramalarına cevap vermemişti. Kapının kilidini açtı. Karen kıpkırmızı olmuş yüzüyle içeri daldı. Karşısında ağlamaktan yerinde duramayan Alissa'yı görünce ellerini boynuna sardı.

Alissa bunun üzerine daha şiddetli ağlamaya başladı. Karen ise kocaman şekilde boynuna sarılıyor, bırakmıyordu.

"S-sana birşey oldu diye çok korktum aptal!" ağlamalarının içinden bunu diyebildi Karen.

Tekrar gözgöze geldiklerinde Alissa, Karen'ın gözünün kollarına kaydığını farketti. Kolunu hızla geri çekiyordu ki, Karen sert bir şekilde yakaladı.

Bir koluna, bir de Alissa'ya bakıyordu.

"Neden kendine zarar verdin, Alissa."

Konuşamadı Alissa. Kendini Karen'ın kollarına bıraktı.

"Alissa?"

"Neden kendine zarar verdiğini söyle şimdi bana.. Seni buna sürükleyecek ne oldu?"

Yutkundu Alissa. "Başka şansım yoktu."

Ellerini yanağına koydu Alissa'nın "Her zaman bir şans vardır meleğim."

Alissa kendine 'meleğim' denmesinden hoşlanmıştı. Bunu en son ona annesi demişti.

Karen'a doğru yaklaştı ve dudağının yanını dudaklarıyla örttü. Karen,  bir an afalladı.. Fakat bunu arkadaşça anlamayı tercih etti. Her ne kadar kendisi buna inanmasa da..