ʙᴀᴄᴋ ᴛᴏ [ɢxɢ]

ᴇᴋ 1

karen:

kendimi berbat hissediyorum.

sensiz yaşama zorunluluğu aklıma geldikçe yanına gelesim geliyor.

intiharından sonra herkes değişti.

seni umursamayanlar bile ölümünden etkilendi.

okul diğer öğrencileri güvence altına almak için heryere posterini astı.

ben, ben sana yardım etmeyi çok istedim.

sen yardım bekliyordun.

engel oldular bize Liss..

sana yardım edemedim...

siktiğimin insanları yüzünden sikik önyargılarla seni öldürdüm.

beni sevmenden nefret ettim.

senden nefret ettiğim söyledim..

sana iyi bir insan olamadığını söyledim..

herkes gibi..

ben herkes değildim oysaki..

kusursuz olduğunu söylemeliydim sana..

içindeki kırgınlıkların seni yok ettiğini bilemeyecek kadar aptaldım ben.

gözümün önünde

ölüyordun.

insanların gözü önünde..

kimse birşey yapmak istemedi

senin ölmeni istediler

gereksiz biri gibi gördüler seni.

ve

ben de intiharından önce böyle düşündüm.

●●●

biliyorum.

artık geri dönüşü yok.

tekrar hayata dönemezsin.

ama..

sana son kez sarılabildiğim için çok mutluyum.

bedenin soğumaya başladığında gittiğini farkettim.

sana o kadar sıkı sarıldım ki..

gözlerimi sımısıkı yumdum.

burada durmasını istedim zamanın..

senden sonra delireceğimi düşündüm.

ve

annem bana dedi ki..

'zaten delirmiştin.'

●●●

senden sonra hiçbirşey umrumda olmayacak.

ne hayatım

ne ailem

ne okul

mezarına gelmeye korkuyorum Liss.

ölüme sebep olan kişi mezara gelir mi ki.

kafam taşak gibi.

hiçbirşey anlamıyorum.

ağlamaktan beynim uyuştu.

kendimi iyi hissetmiyorum

dünyaya boş boş bakıyorum.

herşeye

herşey boş

insanlar

annem

babam

okul

ilişkiler

bu şehir

dünyada yanlızmışım gibi hissediyorum.

boşluktaymış gibi..

ama beynim seninle dolup taşıyor.

o mavi gözlerini asla unutmayacağım..