hide who I am ( dutch)

Hoofdstuk 19

" JUFFROUW CARTER!" ik schrok wakker en keek om me heen. ik zag mevrouw verbiest voor mij staan. ik keek om mij heen. leerlingen hielden hun lach in. " ik weet niet hoe dat bij u zit maar hier bij ons slapen wij niet in de les." ik knikte. " sorry mevrouw verbiest." ze knikte en liep terug naar voor. door dat stomme extra huiswerk van christina slaap ik amper. ik heb deze nacht meschien maar 1 uur geslapen. " wat heb jij?" vroeg marie. " dat stomme extra huiswerk houd me wakker." ze zuchte. de les ging verder maar mijn gedachten waaren bij een goed bed.

die middag was het vegitarisch. niet dat het slecht is, maar de kantine heeft niet de beste vegitarische gerechten. ik liep met mijn eten. ( die er maar amper was) naar onze tafel. " hey, waar hebben jullie het over?" vroeg ik. " het schoolbal, ga jij er heen?" ik plaatste mijn tas op de bank en mijn bord op tafel. " ik weet het niet, meschien." ik begon te eten. " kom aan, het word tof." ik zuchte. " meschien ok?" Charlie die op tafel zat zette zich neer. " ik snap het niet, wnr kan je weer jezelf zijn?" ik sprong op en plaatste mijn hand op haar mond. " ssst, niet te luid." ze mompelde iets tegen mijn hand. " wat?" ze trok mijn hand van haar mond. " sorry." ik zette mijn weer neer. " maar echt waar je moet komen!" 

" hoelang moet je al slaaf spelen voor christina?" vroeg marie. " bijna twee weken!" ik stak de vork in mijn sla. " ik ga nog eens dood vallen, echt waar deze morgen moest ik doelwit spelen bij haar boogschutterclub!" charlie stikte bijna in haar sojavlees. " dat is levensgevaarlijk!" 

" zeg dat eens tegen mijn blauwe plekken van de zuignappen." ik toonde mijn arm die vol stond door de zuignappen van de pijlen. " auwch." ik knikte.  " is dat geen mishandeling?" vroeg marie. " ja maar als ik haar aangeef verteld ze het iedereen trouwens ik kan wel tegen een paar blauwe plekken. ze zuchten beide. ik prikte wat met mijn vork in mijn eten. " ik wou dat alles gewoon normaal as, dat niemand er ooit achter was gekomen." ik stond op en gooide mijn eten in de vuilbak. ik liep de deur uit en botste tegen iemand aan. " kijk toch uit oelewapper."" jens stond voor mij. " Tara, het spijt me. maar je ziet er wel knap uit vandaag." ik rolde mijn ogen. " ja dag van jou moet ik niets meer." ik liep weg. " maar we heben helemaal nooit iets gehad!" riep hij me na. maar ik liep gewoon door. 

verassend genoeg heeft christina vandaag geen extra huiswerk meegegeven dus was ik op een normaa uur klaar. mam keek me dan ook verbaasd aan toen ik s'avonds voor de tv zat. " heb jij geen huiswerk?" vroeg ze. " blijkbaar zijn de leraren gekalmeerd." ik zapte wat door de kanalen.  " waneer mag ik eigenlijk  als mezelf gaan?" vroeg ik. " weet ik niet meschien snel." ik zuchte en zapte door. " hoe zit het met dat schoolbal?" vroeg ze. " ik weet niet of ik ga." 

" natuurlijk ga je! word super  tof!" ik zuchte weer. " ik weet het niet mam, iik zal nog zien." ze knikte en liep weer weg.