Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"อือออออ" ตาเรียวเล็กลืมขึ้นตื่นจากห้วงความฝันก่อนจะกระพริบตาถี่ๆเพื่อไล่มัวและโฟกัสสถานที่ที่ตนอยู่......ที่นี่ที่ไหน...
แต่เมื่อตื่นเต็มที่ก็รู้สึกถึงลมหายใจอยู่บนหัวตนและแขนแกร่งที่พันรอบเอว เมื่อรู้สึกอย่างนั้นก็ตัดสินใจหันไปมองบุคคลที่นอนซ้อนหลังตนอยู่ จีมินเงยมองใบหน้าคมที่ห่างกันแค่ปลายจมูก
หล่อจัง...
ก๊อกๆๆ
แต่เมื่อสำรวจใบหน้าของคู่หมั้นตนได้ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น จีมินแงะ(?)แขนแกร่งออกจากเอวตนด้วยความยากลำบาก และลงจากเตียงสีแดงขนาดคิงไซต์ก่อนจะตรงไปยังประตู มือสวยเอื้อมไปเปิดประตูก่อนจะพบแม่บ้านตรงหน้า
"มีอะไรหลอครับ?"
"คุณหญิงให้มาเรียกนายท่านกับคุณหนูลงไปรับประทานอาหารค่ะ"
"อ๋ออ ขอบใจมากครับ อีกซักพักจะลงไปนะ"
"ค่ะ"
เมื่อปิดประตู เท้าเล็กก็เปลี่ยนทิศทางกลับมายังเตียงใหญ่เพื่อปลุกอีกคนที่นอนหลับอยู่....จีมินกลับขึ้นบนเตียงอีกครั้ง และทำการปลุกร่างสูงที่อยู่ในห่วงความฝัน
"พี่จองกุก..."
"......"
"นี่...."
"......"
"พี่จองกุกลงไปกินข้าว.."
ไม่ว่าจะเรียกซักกี่ครั้ง สิ่งที่ได้กลับมาก็คือความเงียบ....คิ้วสวยเริ่มขมวดแน่น ปากอิ่มเบะน้อยๆ บ่งบอกว่า ตอนนี้คุณหนูปาร์คกำลังขัดใจ... มือสวยจัดการดึงผ้าห่มออก และนั่นทำให้ปาร์คจีมินหน้าแดงแปร๊ด .....หุ่นกำยำ กล้ามน่าขบกัด รอยสักแสดงให้เห็นถึงความเป็นชายชาตรีที่ใครเห็นก็อดชื่นชม หรือหวั่นเกรงไม่ได้ แต่...
YOU ARE READING
คลุมถุง kookmin
General Fiction"จีมินจะนั่งตรงนี้" "จีมินจะเอาอันนี้" "จีมินจะกิน!" "จีมินจะไป"
