¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Rrrrrrrrrrrrrrr...
คิ้วสวยขมวดแน่นเมื่อโทรศัพท์หรูของตนส่งเสียงแผดร้องขึ้น ส่งผลให้ร่างหนาข้างๆหันมามอง มือขาวซีดล้วงหยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมาดูบุคคลที่บังอาจโทรมารบกวนช่วงเวลาอันแสนหวาน(?)ของคุณหนูตระกูลมินผู้นี้
แต่เมื่อมองที่หน้าจอก็ปรากฏรายชื่อบุคคลที่ทำให้ตาตี่ๆของคุณหนูตัวน้อยเบิกกว้างขึ้น ป่ะป๊า!!!!
ติ๊ด....
".....ฮัลโหลป่ะป๊า......"
(มินยุนกิ!! หนูอยู่ไหน!!)
เสียงดุดันของประมุขตระกูลมินแผดขึ้น ไม่ต้องเดาก็คงรู้ว่าเจ้าของเสียงนี้โมโหแค่ไหน
"น หนูก็อยู่ห้างไง..."
(แต่ป๊าให้เวลาหนูเท่าไหร่!! คนขับรถไปรับเขาบอกว่าไม่เห็นหนูออกมา หนูทำอะไรอยู่ห๊ะ!! นี่มันกี่โมงแล้วตอบป๊าซิยุนกิ!! ......คุณคะ ใจเย็นๆ....)
เสียงเกรี้ยวกราดเปล่งออกมาบ่งบอกถึงอารมณ์สุดทำให้คนฟังขวัญเสียไม่น้อย แต่ก็มีน้ำเสียงหวานๆดังขึ้นตอนท้ายที่พอจะทำให้ใจชื้นขึ้น......ก็แค่นิดหน่อยล่ะนะ...
"ค คือหนู..."
"มีอะไรรึเปล่ายุนกิ?" ชายหนุ่มที่เห็นใบหน้าหวานแสดงความกังวลออกมาก็อดถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้.....แต่โฮซอกก็หารู้ไม่ว่าความหวังดีของตนกำลังนำพาความหายนะมาให้คนตัวเล็ก...
(นั่นเสียงใคร?..หนูไม่ได้อยู่กับหนูจีมินหรอกหลอ!!) ผู้เป็นพ่อเมื่อได้ยินเสียงทุ้มที่ไม่คุ้นหูก็หูผึ่งทันที ใครก็รู้ว่าประธานมินหวงลูกชายแค่ไหน
.
.
.
.
ตายแน่ยุนกิเอ๊ยยย
ภายในรถคันหรู ณ ตอนนี้เป็นอะไรที่เงียบสงัด จองกุกที่กำลังขับรถมุ่งไปบ้านของตนไปกับความเงียบ เพราะลูกแมวบนตักเขาดูท่าจะหมดแรงจนผลอยหลับหลังจากที่ขับรถออกมาจากห้างได้ไม่นาน...และตามประสาชาววัยกำหนัดอย่างจอนจองกุก มีเด็กเอ๊าะๆ ขาวๆ หอมๆ แถมสะโพกก็....นั่นแหละ เขาก็อดไม่ได้ที่จะฝังจมูกโด่งไปที่ผมนิ่ม ว่าแล้วก็ขออีกซักหน่อย.....
ฝอดดดดดดดดดด ฮ่าาา~~~~
ชื่นใจดีแท้...
จีมินที่โดนรบกวนการนอนก็ขยับตัวด้วยความรำคาญ แต่หารู้ไม่ว่าการกระทำของตนนั้น
....กำลังปลุกอะไรบางอย่าง
"ซี๊ดดด อ่าาห์ "
"ฮึ่มมม!! อย่าให้ถึงทีฉันเถอะอิหนู...."
"พ่อจะฟัดให้เดินไม่ได้เลยคอยดู หึหึ"
ESTÁS LEYENDO
คลุมถุง kookmin
Ficción General"จีมินจะนั่งตรงนี้" "จีมินจะเอาอันนี้" "จีมินจะกิน!" "จีมินจะไป"
