¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Rrrrrrrrrrrrrrrrrr....
เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูปลุกเจ้าของจากห้วงนิทรา ร่างสูงเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มาดูชื่อบุคคลที่บังอาจมาปลุกเขาจากฝันแสนหวาน แต่เมื่อเห็นชื่อก็ต้องตื่นเต็มตา
คุณนายจอน แม่ผู้บังเกิดเกล้าเขานั่นเอง..
"ฮัลโหลครับแม่..."
(ตากุกทำไมป่านนี้ยังไม่เข้าบริษัทห๊ะ!)
เสียงแปดหลอดแผดออกมาจากโทรศัพท์หรูของตนจนเจ้าของต้องรีบยื่นออกห่างจากหูตน ตาคมเหลือบไปมองนาฬิกา.....ชิบหาย
"เอ่ออ...คือ...ผ"
"อืออออ....จองกุกคะ คุยกับใครหรอคะ"
ในขณะที่จองกุกกำลังหาคำแก้ตัว ก็มีเสียงจากหญิงสาวที่เขาได้ร่วมฟาดฟันตัณหาเมื่อคืนดังขึ้น....
ชิบหายกำลังสอง
(นั่นเสียงใครตากุก นี่แกแอบไปเที่ยวคั่วผู้หญิงอีกแล้วใช่มั้ย!!! แกนี่มันจริงๆเลยนะ! โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วยังจะทำตัวเละเทะอีก!)
"คือ..ม"
(ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น! ฉันให้เวลาแก30นาที แกต้องอยู่ที่บริษัท! ติ๊ด)
"......" ร่างสูงรีบลุกพรวดพราดวิ่งเข้าห้องน้ำท่ามกลางสายตางงงวยของหญิงสาวที่นอนเปลือยกายบนเตียง
ใช้เวลาไม่นานร่างสูงของประธานหนุ่มก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพผมไม่เป็นทรงพร้อมสูทของจอง โฮซอก เพื่อนของเขา ที่แลดูจะใส่ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ แต่กลับดูดีไปอีกแบบซะงั้น
"จองกุกคะ..."
"ขอโทษทีนะนายอน พอดีผมรีบน่ะ คุณกลับเองได้ใช่มั้ย"
ร่างสูงพูดพรางจัดปกคอเสื้อ เสื้อเชิร์ทที่ลอยชายและเสื้อสูทด้านนอกที่ไม่ติดกระบวกกับทรงผมที่ไม่ได้เซตมันกลับทำให้จองกุกหล่อในแบบที่ไม่เคยเห็นเพราะปกติ รองประธานสุดหล่อคนนี้ เวลาพบในงานต่างๆเขาแต่งตัวเนี๊ยบมาก แถมเมื่อคืนเธอได้เห็นรอยสักของจองกุก มันทำให้หญิงสาวบนเตียงใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ให้ตายเถอะผู้ชายคนนี้มีแต่เรื่องทำให้เธอใจเต้นซะจริงๆ
"แต่จองกุกคะ ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายเลยค่ะ.."
"งั้นผมจะให้คนไปส่งคุณแล้วกัน ผมไปละ"พูดจบจองกุกก็รีบออกจากห้องทันที
"ด..เดี๋ยวสิคะจองกุก! ชิ!"หญิงสาวแสดงสีหน้าหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด การระทำเธอช่างสวนทางกับหน้าตาอันสระสวยของเธอเหลือเกิน
"ฉันไม่ปล่อยคุณไปแน่จองกุก..."
ESTÁS LEYENDO
คลุมถุง kookmin
Ficción General"จีมินจะนั่งตรงนี้" "จีมินจะเอาอันนี้" "จีมินจะกิน!" "จีมินจะไป"
