اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
รถหรูสีแดงคันงามจอดที่บริษัทอัญมณียักษ์ใหญ่ พร้อมกับปรากฎชายหนุ่มรูปงามพ่วงตำแหน่งประธานบริษัทก้าวลงจากลูกรักของตน และโยนกุญแจให้คนขับรถให้นำรถตนไปจอดเก็บ
จองกุกเดินเข้าบริษัท ด้วยที่จองกุกนั้นแต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยนัก แต่กลับเป็นความแปลกตาที่น่าดึงดูดสำหรับหลายคน
เที่ยงเป็นเวลาพักของใครหลายคน รวมถึงจองกุกด้วย ร่างสูงลุกขึ้นจากเก้าอี้ บิดตัวคลายอาการเมื่อยเล็กน้อยและเดินออกจากห้องทำงาน วันนี้คุณนายจอนโทรมาบอกให้เขาไปกินข้าวที่บ้าน และนั่นทำให้จองกุกแปลกใจไม่น้อย....ก็ปกติคุณหญิงนางออกไปกับคุณหญิงคนอื่นไม่ก็ทานข้าวกับพ่อที่บ้านนิ่ เคยชวนเขาซะที่ไหน...
ชักมีกลิ่นแหม่งๆแล้วสิ
ไม่นานนักรถหรูคันงามของจองกุกก็จอดที่คฤหาสน์ตระกูลจอนหลังงาม ร่างสูงก้าวลงจารถเดินเข้าบ้านด้วยท่าทางสบายๆตามประสาหนุ่มเจ้าคารม ตาคมมองเห็นหญิงมีอายุแต่ทะว่ายังสวยสง่านั่งขัดเล็บอยู่โดยไม่ได้รับรู้ถึงการมาของลูกชายตัวดัแม้แต่น้อย จองกุกค่อยย่องเดินอ้อมไปด้านหลังคุณหญิงของบ้าน และ.....
ฟอดดดดดดดดดด!
"ว๊ายย!! ตากุก!เล่นอะไรของแกยะ!"ฝ่ามืองามๆฟาดไปไหล่แน่นของลูกชาย
"โอ้ยแม่! แหมม ก็ผมนึกว่าสาวสวยที่ไหนมานั่งตรงนี้นี่นาา"
"ฉันรู้ว่าฉันสวยย่ะไม่ต้องมาชม นี่ ถึงแกจะปากหวานมันก็ลบล้างคดีที่แกก่อไม่ได้หรอกนะยะ"
"โถ่แม่อ่าา ผมขอโทษษษ"ไม่ว่าเปล่า มือก็กอดเอวพร้อมซบหัวลงไหล่นายหญิงของบ้าน
"อ๊าย! ปล่อยฉันนะยะ"เป็นอีกครั้งที่ฝ่ามืองามๆฟาดไปที่ลูกชายคนเดียวของบ้าน
"เล่นอะไรกันสองแม่ลูกคู่นี้"ประมุขของบ้านปรากฏตัวและเดินไปนั่งที่หัวโต๊ะอาหาร
"ก็ลูกชายตัวดีของคุณน่ะสิ มัวแต่นอนกกผู้หญิงจนไม่ทำการทำงาน"คุณหญิงพูดพรางลุกเดินไปยังโต๊ะอาหาร
"โถ่แม่ ผมเข้าบริษัทอยู่นะ"จองกุกเดินตามาหลังคุณหญิงของบ้านและไม่ลืมต่อปากต่อคำ
"ย่ะ ถ้าฉันไม่โทรตามแก แกจะเข้าบริษัทมั้ย หยุดเถียงฉันได้แล้ว จริงๆเลยลูกคนนี้"
.
.
อาหารมื้อเที่ยงในคฤหาสหลังใหญ่เต็มไปด้วยความเรียบง่ายแต่อบอุ่น เพราะไม่บ่อยนักที่จะเห็นพ่อแม่ลูกตระกูลจอนอยู่กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน
"นี่ตากุก..." นายหญิงของบ้านเอ่ยขึ้นในขณะที่ทานอาหาร
"ครับ?"
"แกก็อายุ28แล้วนะ ไม่คิดเรื่องแต่งงานรึยังไง"
"ผมบอกแล้วนี่ครับว่ายังไม่พร้อม"ปากตอบแต่ยังคงก้มหน้าก้มตากินข้าว
"แกพูดมาหลายครั้งแล้วนะจองกุก ฉันกับพ่อแกก็เริ่มแก่ขึ้นทุกวัน แกไม่คิดที่จะให้พวกฉันอุ้มหลานก่อนตายเลยหลอ"
"แหน่ะ ยอมรับแล้วหลอคุณหญิงว่าตัวเองแก่5555!"
"จอน จองกุก!!"
"โอเคๆๆ ผมขอเวลาอีกหน่อยละกัน"พอตอบแม่เสร็จก็ก้มลงไปกินข้าวต่อ
"หมดเวลาแกแล้วย่ะ ฉันให้เวลาแกมามากแล้ว"
"???????????"
"ทานข้าวเสร็จค่อยคุยกันนะคะคุณลูกขา"เมื่อกล่าวจบ คุณนายท่านก็หันไปสนใจอาหาร และทานด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ตรงข้ามกับจองกุกที่ทานข้าวท่ามกลางความสงสัย
