We Meet Again

Chapter 42

AN: As I said malapit na nga matapos ang WMA Pero di ko sasabihin kung kailan.
excited na ko sa next story ko :D

So please SUPPORT WMA please spread the Love and be a fan.

Enjoy

Votes

----------

Chapter 42

"No! please save him."

"Please do everything.."

.

.

.

.

.

.

.

.

"Ma?" blur ang paligid ko, I can't recognize them easily.

"Anak! salamat sa diyos!" sinalubong agad ako ni mama ng yakap.

"D—dric.." Kailangan kong mahanap si Hendric. Is he safe? I want to know!

"Anak...mas magandang mag pahinga ka muna." sabi ni dad

Ayokong humiga nalang sa kama. I want to see my Hendric. I try to move pero ang sakit ng braso ko.

"Anak. Please wag mong pilitin ang katawan mo. May fracture ka pa sa left arm mo and you have bruises." sabi ni mom.

In-assist naman ako ni Mac. He helped me to sit. He didn't bother what my parents said about.

"Mac!" sita ni dad

"Dad!,let ate do what she wants. Hayaan na natin sya. That is what Hendric wants." sabi nya.

Hindi ko naman namalayan na nasa tabi ko na si Franco. He's caressing my cheeks.

"Mymy. Nasan si daddy?" tanong nya.

Sumingit naman agad si Ate Helena na namamaga ang mata.

"Baby,Your daddy is resting na. Don't be stubborn halika na dito." nag pabuhat na lang si Franco kay Kuya Migs.

They were all busy in different things. They are all holding phones.But all of us were quiet.

"Where's Hendric." lahat sila ay napatingin sa direksyon ko.

I'm crying. Na alala ko kasi ang mga nangyari and also yung sinabi ni ate Helena na "Your dad is resting".

I was sleeping for 3 days. And God knows kung nasaan ang Lalaking pinaka mamahal ko.

Walang sumasagot sa tanong ko. Lahat sila ay nag papakiramdaman. I'm impatient.

Tumayo ako kahit na masakit parin ang mga pasa sa legs ko at iniinda ko pa rin ang sakit ng puso ko.

"Melody!" hinabol nila ko.

Iniiwasan ko ang mga kamay nila na pumipigil.

Ayokong tumunganga nalang at mag hintay.

Lakad ako ng Lakad till I can't breath. Hinihingal na ko.

Pinilit ko ang sarili ko. Lumakad pa ko ng lumakad. Hanggang sa nakita ko sina Tita Hannah. She's crying.

"T–tita?" I'm now crying. No it can't be. Dapat gising sya or rather buhay dapat sya!

"Anak!" Tita run to me. And cry. I was crying too. I can't contain myself. It can't be.

"Tita,....he–ndric? Nasan sya?" sabi ko.