We Meet Again

Chapter 43

Chapter 43

"Oh? Di ka parin gumigising? 2 months ka ng tulog dyan. Sus' miss na kitang tumawa." sabi ko Kay Hendric na tulog pa din.

"Mymy? kailan po magigising si dad?" tanong sakin ni Franco.

"Ahh busy si dad sa wonderland." palusot ko.

Bumukas ang pinto at pumasok si Terrence sa loob. Siguro ay pag papahingahin na si Franco.

"Melds' kumain ka na ba?" tanong nito.

"Oo, ako pa ba?" pag bibiro ko.

"Haist. Okay, kunin ko na si Franco kasi kung ano-ano ang naririnig nya sayo. Mga palusot mo eh." pangaasar nya sa akin.

Totoo naman kasi! Ubos na ang palusot ko!

"Okay, ikamusta mo ko kay Lei dahil hindi ako maka dalaw sa shop nya." sabi ko bago nya akayin palabas ang anak ko.

"Oo sige sasabihin ko. Basta daan ka na lang doon." sabi nya.

Pagkalabas na pagkalabas ni Terrence sa kwarto ay hinarap ko na si Hendric.

"Oy! Gumising ka na huh! Hirap na kong mag palusot sa anak mong ubod ng talino! Pati tuloy wonderland nadadamay ko! juice colored ka lerki kaya!" sabi ko.

Natatawa na lang ako dahil nakakabuang din pala na patawa ka ng patawa pero walang tumatawa.

Hay! kailan kaya magigising tong lalaking to?

"Ma'am? Kinakausap nyo na naman po si sir?" tanong sa akin nung private nurse namin na bading.

"Oo eh. Nakaka shungabels din pala ituu." sagot ko sa kanya.

Sa nurse na to or rather Kay Nurse JR ko natutunan ang mga beki words na mga ginagamit ko. Nakakatuwa rin tong si JR dahil sya ang madalas kong kausap pag free time nya.

"Naku ma'am mag pray lang tayis kasi as I can see diz ma'am! malapit na itong si sir mag wake-wake." sabi ni Jr.

Natawa na lang ako dahil sobrang possitive nito.

.

.

Days have passed. Umaayos ang vital signs ni Hendric. Ako? Ayun naka leave sa work ko. Si Franco? Ayun nasa bakasyon kasama ang tita Lei nya.

Everyday I'm expecting na sana gumising sya. But in the end of the day? Nakahiga pa din sya.

I'm open that nawawalan din ako ng lakas paminsan minsan. But then. I think of God. Its all good to think of him.Nakakawala ng problema.

I was busy working with my plate ng mapatingin ako Kay Hendric. I'm dying to see him smile.

Lumapit ako sa higaan nya and I kiss his forehead. Gigising sya.

I looked around the room. Mukhang apartment. Juice ko! Kulang na lang nandito na lahat ng gamit ko at ni Franco.

Napag pasyahan ko na basahin na lang ang libro na favorite ni Franco. Childish but I guess walang masama.

I keep on reading it. Nakaka engganyong basahin dahil its been years since the last time I've red a book for Franco. Ayaw na nya. He wants me to play piano for him instead.

"...and the princess walks to the balcony waiting for her prince to come back. And she said 'I'll wait.' "

I look at Hendric. Sleeping peacefully.

"I'll wait....even if...it will take forever." bulong ko.

I just stared at him.

Hoping that he will wake.

The next day.

I'm stressed. Naaasar ako kay Tito. Papa ni Hendric.

He wants me to sign the paper that will let the hospital take away the machines that's been supporting Hendric for months.

"Ayoko. That's final." singhal ko kay Tito.

"My son is tired!" sabi nya.

"No! Hendric is strong. He can do it." sabi ko.

"Ang tagal na! Hindi na sya magigising." sabi pa nito.

"Gigising pa sya. Even if it would take forever? I'll wait. Kasi I believe in him. He promised me! Kailangan pa sya ng lahat. Yung iba nga years eh. Ako pa kaya? Ako pa ba? " tanong ko.

"Anak namin sya! You're just guilty dahil ikaw ang reason ng lahat." sabi pa nito sa akin.

"Yes, I'm the one who made this. Anak nyo lang sya Tito. Ama na rin sya! Ama ng anak ko. Nang Apo nyo! Bakit Hindi nyo magawang maniwala sa akin!" sigaw ko.I'm frustrated right now.

"Dahil nakikita ko na pagod na ang anak ko! He's tired of every bullshit. Pagod na syang Masisi sa mga bagay na ginawa nya para maisalba ka lang!" sigaw ni Tito.

I'm dumb founded. Maisalba ako? Eto na yung mga naka lagay sa sulat?

They left the room and me. I was busy crying that time ng pumasok si Ate Medley.

"Ate? Ba't nandito ka pa? may pasok ka diba?" tanong ko.

"I'm here kasi. Alam ko na may bumabagabag sayo. And I'm here to tell you why." sabi nya.

And then she told me everything.

"That time. Our company is at its lowest. Mr.Ocampo wants you that time. Ang sabi ni dad hindi pwede ang mga anak nya. Mr.Ocampo told Dad that hindi ka naman daw kasal pa so why not?"

"That time. Kami-kami lang ang nakaka alam. Remember ng umuwi si Kuya dito and sina mom and dad? Ayun yung time na humihingi na sila ng tulong Kay Hendric. It was about the plan of you marrying Hendric."

"But they know that you won't allow it because galit ka nga. Kaya nabuo na si Franco. Kailangan nyong makabuo or maipakasal ka na kay Hendric para matigil si Mr. Ocampo. Hendric didn't do everything just because dad and mom say so. Its because he really loves you. So damn much."

Habang nakikinig ako kay Ate. I can't help but to cry. It was unexpected of Hendric to do that.

"He really wanted to marry you not only for you to be saved but also he loves you. Naunsyame lang ang lahat ng dumating si Camille. Camille is Mr.Ocampo's niece. Only Niece to be exact,Niligawan sya ni Hendric para I- pakiusap ni Camille sa Tito nya ang patungkol sayo."

"Everything is really planned but believe me. Everything is for you. Nung umalis ka? And also the news that the baby is gone? Hendric didn't believe it at first. At ng umalis ka na, he said he'll wait for you. At hindi sinasadya ni Hendric na kwestyunin ang pag katao ni Franco dahil nga sa sinabi mo noon."

"Hendric is the one who's been supporting your projects in Paris. Because he wants you to live just like normal. EASY AND HAPPY EVEN WITHOUT HIM".

I just bow my head. And cry .

Lagi na lang ba kong iiyak.

Ito lang ba ang kaya kong gawin para Kay Hendric?

Ang maghintay?

~*~

NoProofReading ^^

Comment lang kayo guys !! ;)

Votes narin ;)