•{🌻Step siblings|Marcus and Martinus🌻}•

•Chapter 1•

(Μαμά):Βερόνικαα,ξύπναα.Πρέπει να σου πω κάτι σημαντικό.
(Βερ):Μ-αμαά απο τώρα;Η ώρα είναι μόνο..(έλεγξα το κινητό μου)..12...12;ΑΡΓΗΣΑΑ.ΜΑΜΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΞΥΠΝΗΣΕΣ;ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟ ΒΟΛΕΥ ΜΟΥ.ΕΥΧΑΡΙΣΤ..
(Μαμά):Δεν θα πήγαινες έτσι κι αλλιώς.
(Βερ):ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ;
(Μ):Θα μετακομίσουμε..στην Θεσσαλονίκη...
(Βερ):Μαμά σταμάτα με το χιούμορ σου πρωί-πρωί..*Είπα γελόντας και περίμενα να γελάσει και η μαμά μου.Όσο την έβλεπα όμως,γινόταν πιο σοβαρή και κατάλαβα πως δεν αστειευόταν...*
(Βερ):Τ-ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ;ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΛΑΚΑ;ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ;ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΦΙΛΕΣ,Η ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΟΥ,ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ,ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΠΟΥ ΠΑΩ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ.
(Μ):Ξέρω ότι θα είναι δύσκολο για σένα..Αλλά..θα μάθεις μόλις μετακομίσουμε τον λόγο..*Είπε και έφυγε από το δωμάτιο μου*
Έπεσα στο κρεβάτι μου και άρχισα να κλαίω.Ο αδερφός μου γεμάτος χαρά ήρθε στο δωμάτιο μου φωνάζοντας:
(Άλεξ):ΘΑ ΜΕ-ΤΑ-ΚΟ-ΜΙ-ΣΟΥ-ΜΕ.ΥΠΕΡΟΧΑΑΑ.ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΓΗΠΕΔΟ ΓΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ.Α,ΚΑΙ ΓΙΑ ΒΟΛΕΥ.ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ,ΚΛΑΙΣ;ΠΑΣ ΚΑΛΑ;ΓΙΑΤΙ;ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΧΑΙΡ..
Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου,τον έσπρωξα έξω από το δωμάτιο μου και κλείδωσα την πόρτα μου.
(Μαμά):Αρχίστε να μαζεύετε τα πράγματα σας.Θα πουλήσουμε το σπίτι και θα φύγουμε μεθαύριο πολύ πρωί.
Δηλαδή έχω μια μόνο μέρα ακόμα μαζί με τις φίλες μου;Υπέροχα.Ανυπομωνώ να μάθω τον λόγο που θα φύγουμε απο εδώ..
Την υπόληπη μέρα,απλά ήμουν κλεισμένη στο δωμάτιο μου και μάζευα τα πράγματα μου.
Ξημέρωσε.Άκουσα το ξυπνητήρι μου.Βαριόμουν να σηκωθώ αλλά μόλις θυμήθηκα πως ήταν η τελευταία μέρα που θα έβλεπα τις φίλες μου,σηκώθηκα αμέσως και ντύθηκα σε 5 λεπτά.Μπήκα στο λεωφορείο μου και προσπαθούσα να ευχαριστηθώ την τελευταία μου μέρα εδώ.Μόλις φτάσαμε στο σχολείο,έτρεξα προς τις φίλες μου.
(Βερ):Κορίτσια..θα..πάω στην Θεσσαλονίκη.
(Ευτυχία,κολλητή μου):Αα ωραίαα προγραμμάτισες τις διακοπές μας.Πότε θα πάμε;Πόσο θες να μείνουμε εκεί;5-6 μέρες;Τέλεια θα περάσουμε!
(Βερ):Βασικά..θα..μετακομίσω εκεί..Μόνιμα..
(Όλες):ΤΙΙ;
(Βερ):Δεν ξέρω καν τον λόγο..Η μητέρα μου μου είπε πως μόλις πάμε θα μου πει το γιατί..
Είδα πόσο στεναχωρήθηκαν όλες στα πρόσωπα τους.Αλλά πιο πολύ από όλες,στεναχωρήθηκε η Ευτυχία.Ήταν έτοιμη να κλάψει και έτσι έτρεξε στις τουαλέτες.Τρέξαμε όλες απο πίσω της και αρχίσαμε όλες να κλαίμε.Τις αγκάλιασα πολύ σφικτά.Δεν ήθελα να τις χάσω..
Αυτή την υπέροχη στιγμή διέκοψε το κουδούνι.Πήγαμε η κάθε μια στο τμήτα της(Εγώ με την Ευτυχία ήμασταν στο ίδιο τμήμα)και καθίσαμε.Την υπόλοιπη μέρα ήμουν πολύ λυπημένη και ήταν πολύ βαρετά.Δεν διασκέδασα καθόλου.Μόλις ήρθε η ώρα να σχολάσουμε,τις αγκάλιασα όλες για τελευταία φορά και μπήκα στο λεοφωρείο μου.Έφτασα σπίτι,έκανα ένα μπάνιο και κοιμήθηκα.
*Την επόμενη μέρα*
Σηκώθηκα με το ζόρι επειδή μου φώναζε η μητέρα μου.Θα πηγαίναμε με λεωφορείο στην Θεσσαλονίκη αλλά επειδή ο δρόμος ήταν κάπου στις 4 ώρες και επειδή εξαιτίας μου αργήσαμε,θα πηγαίναμε με το αυτοκίνητο μας.Ντύθηκα,έβαλα τα πράγματα μου στο φορτηγό που θα έπαιρνε όλα τα πράγματα στο νέο μας σπίτι και πήρα μόνο το τηλέφωνο και τα ακουστικά μου και κάθησα στο αυτοκίνητο.
*3 ώρες+ μετά*
(Βερ):Μαμά,δεν μου είπες τελικά τον λόγο που θα μετακομίσουμε στην Θεσσαλονίκη.
(Άλεξ):Δεν σου τον είπε;ΧΑΧΑ.Εγώ τον ξέρω.Ίσως δεν σου το είπε επειδή θα αντιδρούσες σαν υστερικό όπως πάντα...