•{🌻Step siblings|Marcus and Martinus🌻}•

•Chapter 3•

Μετά συνέχισα να τρέχω και ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου.Γύρισα και είδα τον Marcus.Δεν ξέρω γιατί αλλά τον αγκάλιασα πολύ σφικτά και ήμουν έτοιμη να κλάψω.Κτύπησε το τηλέφωνο μου..Ευτυχώς δηλαδή γιατί νομίζω πως ο Μάρκους ένιωσε πολύ άβολα.Ήταν η Ευτυχία.
(Μακ):Δεν θα απαντήσεις;
(Βερ):Θα την πάρω μετ..
(Μακ):Όχι είναι εντάξει απάντησε.
Μετά από λίγο..
Έκλεισα το τηλ. και περπατούσα με τον Μακ.Δεν ήξερα που πηγαίναμε αλλά τον εμπιστευόμουν.Φτάσαμε σε μια παραλία και καθίσαμε κάτω στην άμμο.Κρύωσα και απ'ότι φαίνεται ο Μαρκους το κατάλαβε και μου έδωσε το σακάκι του.Μετά από λίγο κουράστηκα και πήγα να ξαπλώσω στον ώμο του αλλά άκουσα μια φωνή.
(??):ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ;
Εγώ φοβήθηκα και γύρισα αμέσως να δω ποιος ήταν.Και..Ήταν ο Μαρτίνους..
(Βερ):Τι κάνεις παιδί μου;Με κατατρόμαξες.
(Μακ):Πας καλά;Απλά πήγε να ξαπλώσει στον ώμο μου μην μας σκοτώσεις κιόλας.
(Βερ):ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ;ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ;
(Τινους):Τι λες μωρή;Δεν πας καθόλου καλά;
(Βερ):ΜΩΡΗ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΗΝ ΜΗ...*Κάπου εδώ θυμήθηκα ότι η μητέρα τους είχε πεθάνει*
-ΜΗΤΡΙΑ ΣΟΥ..
(Τινους):Δηλαδή την μητέρα σου;
(Βερ):ΟΧΙ..Δηλαδή ν-ναι.Την μητέρα μου ναι.
(Τινους):Δεν πας καθόλου καλά.
(Βερ):ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ;ΠΟΣΟ ΣΠΑΣΤΙΚΟΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ;
(Τινους):ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΗΡΘΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΚΙΟΛΑΣ.
(Βερ):ΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΝΤΙ ΝΑ ΦΩΝΑΞΕΙΣ "ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ;".
(Τινους):ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ..
(Βερ):ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ;ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΗΔΗ.ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΑΝ ΚΑΛΑ.ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΩ.
(Μακ):ΣΚΑΑΑΣΤΕΕΕΕΕ.
*Σιωπή 2 δευτερολέπτων*
(Μακ):Λοιπόν Τινους ποιά είναι τα κακά νέα;
(Τινους):Δεν θα σας πω.
(Βερ):ΤΙ;ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ;ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΠΕΣ ΜΑΣ ΜΗΝ Σ..
(Μακ):Βερόνικα σταμάτα.Μαρτίνους τελείωνεε.
(Τινους):Δεν υπάρχει περίπτωση να σας πω.Να μάθει η αδερφούλα σου π..
(Βερ):Είμαι και δική σου αδερφή
(Τινους):Να μάθει η αδερφούλα σου που δυστιχώς είναι και δική μου αδερφή πως να συμπεριφέρεται.
(Βερ):ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΒΛΑΚΑΣ ΠΑΙΖΕΙ ΝΑ 'ΣΑΙ ΠΑΝΤΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΠΕΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ.ΒΑΣΙΚΑ ΟΧΙ,ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ.
(Τινους):Εμ ότι να 'ναι έβαλα τα τηλέφωνα τους στο αθόρυβο και πήγαν μια βόλτα για να ηρεμίσουν γι'αυτό δεν νομίζω να καταφέρεις να μάθεις.
(Βερ):Δεν σε αντέχω.Μάρκους φύγαμε τώραα.
(Μακ):Περίμενε να...
(Βερ):ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ;ΘΕΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ;ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΦΕΥΓΩ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΤΑ ΛΕΜΕ.
(Μακ):Δεν είπα κάτι τέ..
*Βερόνικα*
Άρχισα να τρέχω και έφυγα απο εκεί.Δεν ήξερα καν που πήγαινα αλλά δεν με πείραζε.Πήγα έξω από το σπίτι μας και μόλις το είδα άρχιζα να τσιρίζω.Ήταν ολόμαυρο και καμένο.Πήρα τηλέφωνο τον Μάρκους αλλά δεν απαντούσε.Άρχισα να τρέχω και πάλι με όση δύναμη μου έμεινε.Πήγα στην παραλία αλλά δεν ήταν εκεί.
*Σκέψεις Βερ:Όλα μου φαίνονται πολύ ύποπτα και έχω ένα παράξενο προαίσθημα ότι κάτι κακό έγινε εκτός από το ότι κάηκε το σπίτι μας φυσικά το οποίο ήταν πολύ σημαντικό για μένα αλλά και πάλι δεν ήξερα που ήταν τα αδέρφια μου τα οποία μέχρι στιγμής δεν τα πήγαμε πολύ καλά αλλά πρέπει να τους βρω γιατί είναι αδέρφια μου και..*
Είδα ένα μικρό απομακρυσμένο σπιτάκι και σκέφτηκα μήπως πήγαν εκεί.Κτύπησα την πόρτα αλλά κανείς δεν άνοιξε.Όσος κόσμος περνούσε με έβλεπε περίεργα.Από εκεί πέρασε και ένα κορίτσι.Με πλησίασε και μου είπε:Τι κάνεις εκεί;Θες να πεθάνεις;Εδώ μέσα λένε πως μένει ένας δολοφόνος που κλέβει έφηβους και τους σκοτώνει.Δεν νομίζω πως θες να μπ..
(Βερ):ΩΧ ΟΧΙ...ΜΑΡΚΟΥΣ?..ΜΑΡΤΙΝΟΥΣΣ?
Έτρεξα και πήρα ένα σίδερο που βρήκα μπροστά μου αλλά σκέφτηκα πως θα έπρεπε να καλέσω την Μαρία να έρθει μαζί μου.Την πήρα γρήγορα τηλέφωνο και σε δύο λεπτά ήταν εκεί.Βρήκαμε και ένα σίδερο για εκείνη και αφού σπρώξαμε την πόρτα μπήκαμε μέσα στο σπίτι.Ήταν πολύ μεγάλο και είχε πολλά δωμάτια.Δεν ξέραμε που να πρωτομπούμε.Μπήκαμε στο πρώτο που είδαμε.Κάναμε ησυχία μέχρι που ακούσαμε μια φωνή..Ήταν..Ο Μαρτίνους..Φώναζε συνεχώς "σταμάτα".Τρέξαμε για να τον βρούμε.Ανοίξαμε πολλές πόρτες αλλά πουθενά.Κουραστήκαμε..Εκεί που πήγα να τα παρατήσω,είδα ένα κουμπί στον τοίχο.Μόλις το πάτησα άνοιξε μια πόρτα.Μπήκαμε μέσα και είδαμε τον Μάρκους στο πάτωμα και τον Μαρτίνους σε μία καρέκλα δεμένο και με κλειστό στόμα.Ο Μαρκους είχε λίγο αίμα στην κοιλιά του.Μόλις πήγα να τον βοηθήσω,ο Μαρτίνους έκανε κάτι περίεργους ήχους,και η Μαρία πήγε να βγάλει την ταινία από το στόμα του.Μόλις την τράβηξε,ο Μαρτίνους ήταν έτοιμος να κλάψει και φώναξε:"ΦΥΓΕΤΕ ΤΩΡΑ,ΕΡΧΕΤΑΙ"
Έβγαλα το σχοινοί και τον ρώτησα:"ποιός;"..Ακούσαμε βήματα στον διάδρομο..
(Τινους):Είναι εδώ..Πάρτε τον Μάρκους γρήγορα και κρυφτείτε κάπου.Μην κάνετε φασαρία.Εγώ με τον Μαρκους κρυφτήκαμε σε μια ντουλάπα και του έδεισα το σακάκι που μου είχε δώσει πιο πριν στην πληγή για να σταματήσει να αιμορραγεί,ο Μαρτίνους στην διπλανή ντουλάπα και η Μαρία πίσω από την πόρτα.Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε,και..