Bana Bırak Sevdayı

3.Bölüm "Merhamet"

Merhamet ılıktır;
Göstereninde,göreninde
İçini ısıtır....

Gözlerim  birbirine  kenetlenmişti. Ben ne diyeceğimi  bilmiyordum  ne yaptığımı  nasıl  olduğumu. Saniyelik  bakışmamızdan  sonra yanıma geldi sinirliydi. İyi ama neden ?

N: Tahir

T: Nerdesin kızım sen ? Niye haber vermeden çekip gidiyorsun ? Ne diye beni deli ediyorsun ?

N: ya sakin olsana niye deliriyorsun hem sesini yükseltmesene Yiğit uyudu.

Kucağımda ki Yiğit'e baktı. Onu görünce gözleri sakinleşti. Elini alnına koydu.

T: yuh kızım bu çocuğun ateşi var. Ne zamandır buradasınız siz çocuk ateşler içinde hadi hastaneye gidiyoruz.

N: hastane mi ? Delirdin herhalde hastane olmaz yakalanırız.

T: ya merak etme hastaneye gittiğimizi nereden anlayacaklar tanıdık var kayıt açtırmayız. Çocuk havale geçirecek hadi Nefes.

Evet yakalanmaktan korkuyordum çünkü o kesin bulmuştur birilerini adımızın geçtiği ilk yere hemen gelir ama Tahir kayıt açtırmayız tanıdık var deyince rahatlamıştım ama umarım onun başına bela gelmezdi.

Yiğit'i kollarımdan aldı sanırım arabasına doğru gidiyorduk. Ama ben diken üzerindeydim ya biri görürde haber verirse ya Tahir yok yok o verecek olsa çoktan haber verirdi değil mi ?
Arabaya ulaştığımızda ben arkaya geçtim Yiğit'i kucağıma yatırdı.

Yolda önce yengesini arayıp bizi bulduğunun haber verdi. Daha sonrada kim olduğunu bilmediğim birine hastaneye doğru geldiğimizi kayıt açmaması gerektiğini ve Yiğit'in çok ateşi olduğunu anlattı.
Bu adam gerçekten çok değişikti. Sinirliydi ama merhametliydi. Kızıyordu ama dayanamıyordu sanki.

Nefes Tahir hakkında ki düşüncelerini bir kenara bıraktığında hastaneye geldiklerini anladı.

Nefes'ten

Tahir büyük ihtimal telefonda konuştuğu adamın yanına gitti. Yiğit'i sedyeye yatırıp serum bağladılar.
O iğneyi batırırken bakamamıştım kim bilir nasıl acımıştı küçücük bedeni zaten benim yüzümden olmuştu.
Tahir'in abisinin söylediklerine sinirlenmeseydim sabah belkide otogarda olacaktık.
Serum bağlayıp odadan çıkan hemşire çok geçmeden tekrar geldi. Seruma bi ilaç daha karıştırırken Yiğit kıpırdandı ve ağzından ağrısı olduğunu belli eden inilti çıktı. İçimde bir yerlerde bişeler kopmuştu sanki yüzümü buruşturup Tahir'e döndüğümde yalnız olmadığını hissettim. Tahir'de gözlerini yummuş acı çekiyor gibiydi. Ya bu adam fazla merhametliydi ya da ben 8 sene merhamet görmeyince bana fazla geliyordu. Ama ne olursa olsun merhametti; ılıktı göreninde,göstereninde içini ısıtıyordu işte.

Yiğit'ten gelen ses ile ikimizde baş ucuna koşmuştuk.

Y: Anne biz nerdeyiz ? Benim hiç halim yok gibi sanki çok yorgunum.

N: ah bebeğim benim  biraz  hasta olmuşsun. Hastaneye geldik. İlaçlar  uyuttu o yüzden böyle halsizsin merak etme iyileşecek benim minik kurdum.

Y: ya anne ben minik değilim ki kocaman kurt oldum.

Halsiz olduğu her halinden belliyken  cılız  çıkan sesiyle cevap vermişti.

T: bence iyileşti bile annesi baksana nasılda cevap veriyor.

Y: evet  iyileştim burdan yani hastaneden çıkalım artık aklıma şey geliyor.