"Sonrasında kavuştunuz mu peki?"
Soruma cevap vermeden sözüne devam etmişti. Jennie'yi gerçekten sevmiş. Ben onun gerçekten güzel seven bir insan olduğunu düşünürken sözüne devam etti.
Birbirimizle görüşmedik. Uzun zaman sonra ben Kore'ye döndüm. Kore'deki şirketime gelip çalışmaya başlamıştım. Eskisi kadar kötü değildim. Evim için alışveriş yapmıştım marketten. Büyük bir marketti ve park alanı vardı. Arabama doğru gittim ve gördüğüm manzarayla kalbimin yerinden söküldüğünü hissetmiştim. Jennie'nin yanında bir adam vardı ve diğer yanında ise küçük bir çocuk.
"Evlenmiş mi?"
"Evet."
Kocası bir askermiş. Yıllık izne gelmiş ve benim gelişime denk gelmişti. Evrenin bana oyunu diye düşünüyordum. Evren bana çok oynadı.
O da beni gördü fakat tepki vermemişti. Bakakalmıştı sadece. Uzaktan gözlerinin içindeki sonsuzluğu görebiliyordum. Önceden gördüğüm gibi. Gözlerimi ondan kaçırıp yoluma devam etmiştim.
"Bir tek o zaman mı gördün?"
"Ondan sonra da görmüştüm."
Elindeki Lisa yazılı kolyeyi bana uzattı ve anlatmaya devam etti.
"Onda Jen olanı vardı. İkisi birleşince Jenlisa oluyordu."
"Ne kadar güzel."
Kolyeyi ona geri verdiğimde oynamaya başlamıştı kolyeyle. Devam etti sözüne.
Onu tekrar görmüştüm ve bu sefer onu takip etmiştim. O gün çok solgun görünüyordu. Yolda neredeyse arabama çarpacaktı ve son anda fark etti. Üzgündü o gün. Meğerse eşi görevdeyken ölmüş.
"Üzüldüm."
"Ben de üzülmüştüm."
"Sonra ne oldu peki?"
Çocuğunu parka getirmişti. Kendisi de parktaki bankta oturuyordu. Çocuğu salıncaktan düşünce yanına koştum. Onu kaldırıp iyi olup olmadığını sordum. Bu sırada yanımıza Jennie gelmişti. Beni tanıdı. Değişmiştim. Yüzüm, görünüşüm, her şeyim. Oturup bankta konuştuk.
Flashback
"Babasının öldüğünü biliyor mu?"
"Biliyor."
"Bunu yaşaması için çok küçük."
"Senin babanı kaybettiğin yaşında işte."
"Dokuz mu?"
"Evet."
"Küçükmüş."
"Bundan sonra ne yapacaksın?"
"Annemin yanına taşınacağım."
"Pekâlâ."
"Liz."
"Efendim?"
"Sana hiç söylemeye fırsatım olmadı. Ben seni eski eşim yüzünden terk etmemiştim."
"Ne?"
Kırmızı gözleriyle konuşmaya devam etti Jennie.
"Sen o gün gittikten sonra hastanede seni beklemeye başladım. Doktor hastaneden çıkınca bilgisayarından bilgilerimi kontrol ettim. Evlenmemiz için bir engel var mı diye. O gün annem ve senin annenin yumurtalıkları için ameliyat olmuş olduğunu öğrendim. Annemiz aynıydı."
"Ben de o gün o yüzden yoktum. Sana söylemek için cesaretimi toplamayı bekliyordum."
"Kendimden iğrenmiştim o gün."
"Ben de öyle."
"Bu yüzden gittim. Seni asla unutmadım ben."
"Ama evlendin Jennie."
"Bu çocuk doğarken annesini kaybetmiş. Eşim aslında benim tanıştığım yeni arkadaşımdı. Benden bir iyilik istedi ve ben de yaptım. O benim gerçek eşim değil."
"Gerçekten mi?"
"Gerçekten. Sana asla ihanet etmem ben."
"Bu konuşmayı bitirdikten sonra bir daha görüştünüz mü?"
"Görüştük."
"Peki şimdi o nerede?"
Cümlemi bitirmemle kapının açılması bir olmuştu. İçeriye iki çocuk koştu ve Lisa'ya sarıldı. İçeri bir kadın girdi sonradan. Boynundaki kolyeye gözüm takılmıştı. "Jen."
Mutlu olmuştum bir anlığına.
Çocukları kucağından indirip sevdiğine sarıldı Lisa.
"Ve sonrasında ise, doktorla konuştuk. Ailemizin neden böyle bir şeyi bize söylemedikleri için aramıştık doktoru. O da kişilerin farklı olduğunu, soyadlarında bir harfin farklı olduğunu söyledi. Böylelikle birbirimize daha sıkı bağlanmış olduk."
"Şimdi evli misiniz?"
"Lisa parmağındaki yüzüğü ona doğru gösterdi."
"Röportaj için, bilgiler için teşekkür ederim."
"Önemi yok."
Adam içeriden çıktıktan sonra Lisa sevdiği kadına döndü.
"Sevgilim."
Lisa'nın gözünden bir damla yaş akmıştı.
"Değişik bir hikâyemiz varmış."
"Öyleydi sevgilim."
"Kavuşamayacaktık neredeyse."
" Ama kavuştuk. Kalbim senin kalbine, senin kalbin benim kalbime sığındı."
SOFTUM, SOFTUM, SOFTUM
