Joy is mijn naam!

Hoofdstuk 1, Mijn dagelijkse leven in het kort

Zucht...
"Ja," zeg ik, "Ik ben naar BTC gegaan.". "Omg!! OMFG! Hahahaha!! Joey is f*cking naar BTC gegaan!" Hoorde ik achter mijn rug om. "Weet je wel niet hoe gay dat is!" Zei Jonna. Daarna liep ik weg terwijl ik de vreselijke lach van Jonna's vriendin, Senna, hoorde.
"Hey," hoorde ik schuin achter me terwijl er op mijn schouder getikt werd. Ik keek om. Het was Eline; mijn beste vriendin. Soms bemoeide ze zich te veel met dingen, maar ze bedoelde het altijd goed. Laatst had ze me zover gekregen om tegen haar te zeggen wat mijn geheim over mijn moeder was. Sindsdien praat ze nergens anders meer over. Het is heel irritant en ook vervelend om over te praten. Eline vindt het belangrijk dat ik over mijn problemen praat. Ze wilt later psycholoog ofzo worden. Daarom dus.
"Hoi," Zei ik op de meest vrolijke toon die ik mijzelf kon laten klinken, "Wat is er?" Vroeg ze. Shit... ze had het door. Hoe dan? "Oh niks," antwoordde ik. "Jawel," zei Eline streng. "Jonna..." begon ik terwijl Eline "Oh nee... niet dat kreng!" zei. "Ze deed boos omdat ik naar BTC was gegaan." vertelde ik. "Wat een gruwelijke trut!" Vloekte Eline. "Kom, we gaan lekker eten," zei ze opgewekt. Eline kon HEEL snel van emotie wisselen. Wispelturig heet dat volgens mij. "De pauze is al bijna voorbij," antwoordde ik een beetje depri. "Daarom," zei Eline, "Hup hup, opschieten dus.". Ik kon goed lachen om haar denkwijze. En ik wist precies wat ze zou gaan zeggen als ik lachte een een verbaasd/raar gezicht trok: "Wát??" Op een beetje een 'beledigde' toon. Het zou klinken in slomotion als "Whahath???" Op echt zo'n girly toon. Eline kon het als de beste.
We besloten binnen te blijven, het had immers toch geen zin om nu nog naar buiten te gaan.
Eline had gezonde ouders. Helemaal niet streng, in tegenstelling tot míjn ouders.