De komende dagen, wat misschien wel weken bleken te zijn, at Eline bij mij. Nick en Lise vonden het niet erg.
Maar niet iedereen bleek het goed te vinden...
Op een doodnormale dag zaten Eline en ik samen ons brood te verorberen (lekker duur woord, haha:). Het was best wel gezellig in de klas. Florian schreeuwde zoals gewoonlijk de hele klas bij elkaar; hij dacht dat ie cool was. Het groepje van Jonna en Senna zat nog steeds te roddelen; dat dat niet verveelde?! Maar ja... ze zullen wel telkens nieuwe roddels hebben gehad om over te zeiken.
Nou, de klas lawaaierig en een filmpje op het digibord.
Opeens kwam juffrouw Anne aanlopen. Haar gezicht stond op oorlog. Eline zag het ook. Haar gezicht verraadde paniek. De hakken van
juffrouw Anne kwamen snel dichterbij de deur van mijn klas.
(Voor de mensen die het nog niet door hadden: juffrouw Anne is de leerkracht van groep 8a, de klas van Eline dus.)
De klink ging naar beneden. Stilte. Deze stilte leek éeuwen te duren.
Meester Nick doorbrak de stilte. "Wat wilde je zeggen, Anne?" vroeg hij. "Ik wil even met Eline praten." antwoordde juffrouw Anne kortaf. Haar lippen krompen totdat je maar twee kleine lijntjes zag. Eline's hoofd werd zo rood als een tomaat.
Dit gesprek leek geen één op één gesprek te zijn, maar bleek uit te lopen tot een mini-marteling.
JE LEEST
Joy is mijn naam!
RandomDit verhaal gaat over een meisje. Een meisje genaamd Joey. Nou ja... iedereen noémt haar Joey. Eigenlijk heet dit meisje Joy, maar haar vader kon nog geen Nederlands toen hij haar paspoort invulde.
