When You're Ready |Lee Taeyong|

y

Sonunda Taeyong taburcu olumuştu. Bir daha bu yeni sayfa mevzusunu konuşmasak da tüm gece düşünüp durmuştum. Onu hâlâ deli gibi seviyordum ve intihara kalkışmıştı. Onu kaybetmeye bu kadar yaklaşmak bazı şeylerde istemsiz daha yumuşak düşünmemi sağlamıştı.

Gri saçlarını karıştırarak taburcu işlemlerini halleden bedene baktım. Uzun süredir onu dikkatli incelemedim için zayıflamış olduğunu da yeni farkediyordum. Elindeki kağıtları katlayarak bana döndüğünde beynimde dolaşan soruyu direkt ona yöneltmiştim

"Benim yüzümden bu halde değilsin değil mi?"

Taeyong hafifçe gülümedi

"Senin etkin oldu ama tüm suç senin değil."

Alayla güldüm

"Su serptin resmen, teşekkür ederim."

Bana doğru yaklaştı ve aramızda bir adım mesafe kalacak şekilde önümde durdu, kokusu burnuma dolarken kalp atışlarım yine izinsiz hızlanmıştı.

"Senin yüzünden desem bile bu neyi değiştirir ki?"

"Sana olan bakış açımı..."

"Ve kendine olan saygını."

Omzumu patpatlayıp yanımdan geçti

"Boşver, sen tüm hatayı bana yüklemeye devam et çünkü kendi hatalarını yakalarsan kendine çok yüklenirsin ve üzülürsün."

Yürümeye başladığında arkasından bakakalmıştım

"Aldığın serumlar mı yaptı bu kafayı acaba, yoksa fazla vitamin hapı mı?"

"Senin hâlâ bana değer verdiğini fark etmemin kafası bu."

Bir sonraki bölüm final :')