◾️ Stockholm ~Greek ◾️

Επεισόδιο 4♥️

30 λεπτά αργότερα

Ανοίγω τα μάτια μου καθώς το φως του φεγγαριού κατά τριπουσε στο μικρό παραθυράκι του δωματιού. Σηκώθηκα απο το μικρό ξύλινο κρεβατάκι τρίβοντας προσεκτικά τα κόκκινα πρησμένα μάτια μου.
'' Τι μέρα και αυτή..'' Ψέλλισα, καθώς τεντώθηκα ελαφρώς και σηκώθηκα απο εκείνο το μικρό κρεβατάκι ενώ πήγα και στάθηκα στο παραθυρό παρατηρώντας κάθε μεριά και κάθε εικόνα απο εκείνο το μικρό πανόραμα. Ένας μικρός αναστεναγμός βγήκε απο το στόμα μου, κατέβασα το κεφάλι μου ενώ άρχισα να σκέφτομαι διάφορα, κυρίως τον πατέρα μου. Εύχομαι να είναι καλά και να είναι κυρίως δυνατός για να μπορώ να είμαι και εγώ. Ένα δάκρυ κύλλησε απο τα μάτια μου καθώς άκουσα την πόρτα του δωματίου μου να ανοίγει με δύναμη, με το που γύρισα αντίκρυσα έναν εύσωμο μασκοφόρο να με κοιτάει έντωνα στα μάτια με ένα πιστόλι στα χέρια του.
'' Δεσποινής , θα πρέπει να έρθετε μαζί μου.'' Ψέλλισε, ενώ έφτιαξε καλύτερα την μάσκα πάνω του. Εγώ έγνεψα θετικά το κεφάλι μου εφαρμόζοντας καλύτερα τη μαύρη φόρμα πάνω μου και τον ακουλούθησα δίχως να πω κάμια κουβέντα. Μετά απο κάποια δύσκολα δευτερόλεπτα βρεθήκαμε σε έναν εντελός διαφορετικό όροφο που υπήρχαν διάφορα γραφεία, η αλήθεια ήταν πως ποτέ μου δεν είχα ξανά βρεθεί σε τέτοιους ορόφους άσχετα αν έχω έρθει με την δουλειά μου εδώ άπειρες φορές για meetings.  Ο διάδρομος ήταν σκοτεινός ενώ υπήρχαν μικρές λαμπίτσες για να τον φωτίζουν. Κοίταξα αριστερά με τον κρόκο του ματιού μου ενώ εκείνος ο εύσωμος άνδρας μου έκανε νόημα να μπω μέσα και φυσικά τον υπάκουσα όταν...
'' Βρε , βρε..''  Ήταν ο 028 ! Σηκώθηκε απο την καρέκλα του ενώ κατευθύνθηκε προς το μέρος μου ενώ τα καταγάλανα μάτια του τρυπούσαν έντωνα τα δικά μου μάτια δημιουργώντας ένα πιο αμήχανο και δύσκολο κλίμα κυρίως για μένα. '' Ω μικρή και αθώα Emma Maxuel , δεν μιλάς;'' Με ρώτησε , καθώς βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής μπροστά μου με σκοπό να νιώσω τη καρδιά μου να χτυπάει έντωνα δυνατά σαν... να θέλει να βγει απο τη θέση της.
'' Σαν..Σαν τι...Τι να πω;'' Ρώτησα τραυλίζωντας ενώ προσπαθούσα με κάθε τρόπο να φανώ δυνατή μπροστά του, σαν..να μη φοβάμαι τίποτα. Ένα στραβό μικρό χαμογελάκι εμφανίστηκε μπροστά του ενώ άνοιξε το στόμα του να μιλήσει.
'' Λοιπόν... ας πούμε ότι απο σήμερα θα γίνεις δικιά μου.'' Όπα θεέ μου κάτσε, τι εννοούσε όταν είπε ότι απο σήμερα θα γίνω δική του; Τι είμαι αντικείμενο; Με όλες αυτές τις σκέψεις έκανε νόημα σε έναν απο τους άνδρες του και μου φόρεσαν μια μαύρη ψάθινη σακούλα στο κεφάλι προσπαθούσα να δραπετεύσω και φώναζα για βοήθεια όμως ένας απο αυτούς μου έκανε μία δυνατή ένεση στη πλάτη και μετά απο λίγο όλα μαύρα.
Θεε μου, ελπίζω να μη συμβεί τίποτα κακό σε μένα και ας πάνε όλα καλά. Αμήν.
.
.
.
.
.
.
.
Και ναι πολυαγαπημένες μου Readers,
Μετά απο μία δύσκολη και στενάχωρη μέρα κατάφερα επιτέλους να βάλω κεφάλαιο, yay!
Πως σας φάνηκε; Και ναι να το ξεκαθαρίσω για μία ακόμη φορά ότι έχουν να συμβούν πάρα πολλά.
ΑΧΝΕ =3
Ας πουμε πως εχω παθει κιολας ενα κοκο μπλοκο με τον Ash ;)
Γουελ.. αν σας αρεσε vote/comment και τα λέμε στο επόμενο !
φιλουθκακια , Φένια <3

Να ξεκαθαρίσω για μία ακόμη φορά ότι η ιστορία ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ