Eternal Love:Savanah Aria

Chapter Twenty Two

After Two Months

Dempster Alez

"Kuyaaaaaa!" Salubong sa akin ni Blue. Ang tagal 'ko siyang hindi nakita ang tagal 'ko siyang hindi nakasama. 

"Uhhh. Kuya where is Ate Savs?" Naramdaman 'ko nanaman 'yung kirot sa dibdib 'ko. 

"She's having a vacation eh" I lied. Hindi niya alam kung anong nangyari sa amin ni Savanah. 

"Nooo! She said that when I come back here, she will be here also!" Blue almost shouted. 

"Yah! Are you in drugs?" Si Savanah, lagi siyang kasama ng Mommy niya. Kung saan saan silang bansa nagpupunta.

Two months na pero mahal 'ko pa rin siya. Walang pinagbago ang nararamdaman 'ko sa kanya. 

Nagpout na lang si Blue. Kawawa naman ang kapatid 'ko sa sobrang pagod siguro sa byahe nag hahallucinate na. 

"I talked to her Kuya, many times" Tiningnan 'ko lang siya at binalewala ang sinabi niya. Mahirap talaga makipagtalo sa batang 'to. Ayaw niyang tumigil hindi na nga ako nagrereaact sa mag sinasabi niya eh. -___-"" 

"I saw her in Korea,at the park before i go to school. She visit us at home sometimes and last is inside the Church. She's crying pa nga when I saw her" Napatingin na ako sa kanya. 

"Stop it na Blue" Totoo kaya ang sinasabi niya? 

"I'm not lying Kuya, promise" Savanah, totoo ba? 

I went to Korea one month after she leave. Unfortunately, she wasn't there. I tried my best puntahan ang lahat ng lugar na posibleng pinupuntahan nila. Kaso tadhana na siguro ang ayaw na pagtagpuin kami dahil kahit isang beses hindi 'ko nakita si Savanah.  

Pero totoo ba na binibisita niya sila Blue? Siya ba ang umiiwas sa akin?

Savanah Aria 

Two months, it's been two months. I decided to go back in Philippines. Face all the fears without pain and hatred in my heart. This is the time I realized that I should fight for what I feel. Magmahal muli sa pangatlong pagkakataon at maghanda ulit na masaktan. Iyon lang ay kung may babalikan pa ako? 

.

Then I remember Minho, the guy who gave me his magic words when I was dying in pain. Naging magkaibigan kami hanggang ngayon. 

Natuwa siya dahil dumating na ang oras para sa akin, dumating na ang oras na sinasabi niya. 

Masaya na siya dahil uuwi na ako. Sa tagal tagal ng pamimilit niya sa akin.

I'm back for good. 

Siguro ngayon, kagaya 'ko, malapit  na rin ang eroplanong sinasakyan ni Blue. 

Flashback

"Unnie, why are you crying?" Nagulat ako sa batang basta na nagsalita pero mas nagulat ako nang makita 'ko kung sino 'to. 

"BLUE!" 

"ATE SAVS!" Sabay naming sabi.

I hugged him tightly. At sa kanya ako umiyak ng umiyak. It was 3 weeks before ako bumalik ng Pilipinas and it was also the time that I realized na dapat pala patuloy pa rin akong magmahal kahit ilang beses ng nasasaktan. At nalaman 'ko rin sa kanya na babalik rin siya ng Pilipinas.

"Iha, harapin mo na sana ang anak 'ko hirap na hirap na siya"

Niyakap ako ni Tita Elaine ang nanay ni Dempster.

Bakit ako umiiyak? 

Dahil sa guilt na nararamdaman 'ko. Sinusundan at hinahanap ako ni Dempster. But still I kept on hiding. Nakita 'ko lahat ng nangyari sa kanya nung nasa Korea siya one month after umalis ako ng Pilipinas. Natutulog siya sa harap ng Hotel na tinitigilan namin. Lahat ng taong lalabas sa hotel na 'yun ay tatanungin niya at ipapakita niya pa ang picture ko. 

He got hurt nung napagbintangan siyang mananakit ng tao pero hindi pa rin siya natinag sa pagaantay at paghahanap sa akin hanggang siguro nawalan na siya ng pagasa na makikita niya pa ako at sumuko na rin siguro siya. 

No one knows na babalik ako. Si Blue lang. Kahit sina Mia hindi nila alam. I want to surprise them. 

And my main reason why I come back? 

Para ibalik na ang talagang akin at ayusin ang lahat ng bagay na nagulo dalawang buwan na nang nakakalipas. 

Konting oras  na lang lalapag na ang eroplanong sasakyan 'ko. Hawak 'ko ang sulat na iniwan niya sa akin bago 'ko sila iwan. Alam 'ko na rin ang totoo na hindi siya ang ama ng anak ni Maggie pero pinili 'ko pa rin na layuan siya dahil sa takot na masaktan niya ulit ako.

Pero hindi 'ko na kayang magtago pa. Hindi 'ko na kayang malayo sa kanya ngayon masyado ng matagal na hindi kami magkasama. Miss na miss 'ko na ang Dempster 'ko.

Malapit na,  malapit na 'ko na siyang mayakap ulit. Hindi na ako makapaghintay na maparamdam 'ko ulit ang pagmamahal 'ko. Sana nandyan pa rin siya, sana ako pa rin.