znowu wzięłam te głupie tabletki.
Kręci mi się w głowie i jeść nie mogę.
boję się odejść z tego świata choć ciągle próbuje.
nie potrafię pozostać w ciszy, bo cały czas krzyczę.
mam przyjaciół, którzy mnie kochają co czasem wydaje się kompletną abstrakcją,
bo jak można dażyć tym pięknym uczuciem taką osobę bez żadnego życia w sobie?
CZYTASZ
pisane smutkiem
Poetrypo prostu spisany tekst, który pojawił sie w mojej glowie mam nadzieję, że komuś się spodobają moje myśli zgromadzone w całość
