ZİHİN OYUNLARI (+18)

1| Karmaşık

ZİHİN OYUNLARI: BİR

Beni zihnimin o amansız yalnızlığında bırakıp gittiğin gün ben sadece sana ağladım.
Bil istiyorum.

"Karmaşık Düğümün İlk İpucusu"

Hâkim Bakış Açısı

Veda, tam da şu sıralarda üniversite diplomasını almış bulunuyordu. Öyle heyecan doluydu ki.

Arkadaşı Ada çoktan almıştı diplomasını, Veda biraz almakta geç kalsa da sonunda üniversiteyi bitirmişti.

Aklında sadece sınava girip, yazar olmak için bir sürü kişiyi ziyaret etmesi, birkaç plan yapması gerekiyordu.

Kendisini tamamiyle geliştirdiği vakit, yazmaya, hayallerle dolu yazılarına bırakacaktı.

İlk önce bir iş bulup para birikimi yapacaktı. Kalbi delicesine atıyordu, bunları düşündükçe. Telefonuna uzun süredir bakmadığı için, daha doğrusu unuttuğu için çantasından korkarak aldı.

Kuzenleri en az yüz kere aramış olmalıydı. Telefonu açtığında yalnızca komşusunun kızı, arkadaşı Deren'in ismini gördü. İçi rahatlamıştı, ama kuzenlerinin bu davranışını garipsemişti.

Genç kız, bugün evi terk ettiğini anladıkları anda, telefonunu tabiri caizse her dakika taciz etmeleri, rahatsız etmeleri gerekirdi. Pek umursamadan Deren'i aradı.

"Deren?" dedi açar açmaz.

"Beyza, kızım nerdesin? Öldüm meraktan! Nasılsın, güzel ev bulup, düzenini kurdun mu?" sesi soluk soluğaydı. Bir sorun olmalıydı. Korkarak sordu.

"Kuzenlerim mi seni sıkıştırdı yoksa? Ne bu telaşın? Hem daha ilk günden nasıl güzel ev bulup, düzen kuracağım? Yine de idare edeceğim bir ev buldum."

Veda, buralara yakın bir yerden ev tutmasaydım keşke diye geçirdi içinden. Kuzenleri ve teyzesi başına bela açabilirlerdi.

Geçenlerde onu biriyle evlendirme konusunda konuşurlarken kulak misafiri olmuştu.

Bundan sonra orada nasıl kalırdı ki? O istemiyordu evlenmek, sadece okumak istiyordu ve onlardan uzakta olmak.

"Ne biliyim. Ve hayır, ben onları bugün hiç görmedim bile, ama seni hâlâ arıyorlar kuzum. Neyse, diploma meselesine gel sen,"

Vedâ, heyecan dolu sesiyle konuşan arkadaşına gülümseyerek yanıt verdi.

"Aldım kızım! Diplomam tamamen bana ait! Artık mezun olmuş bulunmaktayım bebeğim," dedi.

"Çok sevindim," dedi düz sesiyle.

Deren, bir an üzüldü. Acaba kendisi ne zaman üniversiteye gidecekti? Gidecek miydi doğru soru değil miydi? Sıkıntılı sesi ile arkadaşına döndü.

"Bana lütfen Beyza deme. Biliyorsun Deren, benim gerçek ismim Veda. Annemin bana tek yadigarı, armağanı..."

Deren, arkadaşının yasalara göre o ailenin bir ferdi olarak gösterildiğini biliyordu. Bir gece Deha odasının camına dayandığında içkili olduğunu ilk anda anladı.