Karanlık çocuk

İnanmıyorum

Annem, benim babamın,Tuna'nın dedesi olduğunu öğrendiğinde. ne yapacağımı şaşırdım. Gözlerim doldu. ben onu bulacaktım.o beni bırakıp giden ,biyolojik babamı bulacağım. Neden? Neden beni bıraktın? Neden annemi bıraktın? Lanet olası adam. Tuna odadan gözleri yaşlı bir şekilde çıktı. İnanması için soran gözlerle baktım ona.
— bir şey yok meleğim annen iyi
—onunla konuşmak istiyorum. ama doktor ile de konuşmam lazım.sen doktorla konuşur musun?
— tabi aşkım konuşurum.
Gülümseyip, annemin odasına doğru yol aldım.
— anneciğim nasılsın?
— iyiyim kızım. sadece yorgunum.
—annem sana bir şey söylemek istiyorum. Ben biyolojik babamı bulmak istiyorum.kim o ?
Annemin yorgun gözleri sonuna kadar açıldı. ve ağzını konuşmak için araladı ancak fikrimden vazgeçti.
—sen bizim konuşmalarımızı mı dinledin Deniz?
— evet anne her şeyi biliyorum. Tuna'nın dedesi mi benim babam?
—ben bilmiyorum kızım. ama Gürkan Kaya adı.
Ben o adamı bulacaktım. dünya kaç bucak gösterecektim. onun yüzünden ben, babam diye bildiğim adamdan yıllarca dayak yedim.
—annem sen dinlen biz dışardayız. Bir ihtiyaçın olursa seslen geliriz.
—tamam kızım.
Ayağa kalktım. ve hızlı adımlar ile odadan çıktım.
—ne oldu meleğim?
—ben hava almak istiyorum. sen burada kalır mısın?
—tabi birtanem kalırım.
Tuna'nın yanından yine acele ile ayrıldım. ne mi yapacağım. Sözde biyolojik babam, ama gerçekte babam bile olmayan adamın yanında. hesap soracaktım. acı çektirecektim ona.
İnternetten "Kaya holding" i araştırdım. Şirketin adresini taksiye söyledim. ve arabanın holdinge hızlı varmasını diledim. Yaklaşık yarım saat içerisinde şirkete gelmiştik. taksiciye ücretini ödeyip indim. Holdingin kapısına geldiğimde derin bir nefes alarak içeriye adımımı attım. Ben ne söyleyeceklerimi kafamda kurgularken, bir şeye çarptım.
—pardon
Ay başım döndü ya babam ile karşılaşacağım için sinirlerim artarken başımın dönmeside arttı. Tam bir adım daha atacakken, birden yere yığıldım. hala bilincim açıktı. ama neler olduğunu kavrayamıyordum. sonrası zaten karanlık. Gözlerimi bir odada açtım. ama burası ne hastane nede ev odası idi. sanki ofismiş gibi. Başımda bir adam vardı. dış görünüşü annemin yaşlarında olduğu izlemini veriyordu. Bende ki hareketliliği görünce,
—iyi misin kızım
Diye sordu çok şefkatli davranıyordu.
—ben neredeyim?
—Kaya holdingdesin neler oldu?
—sadece başım döndü sanırım tansiyonum düştü. Peki siz kimsiniz ?
Adam sempatik bir şekilde güldü.
—ben bu şirketin sahibiyim. Gürkan Kaya.
Ne inanamıyorum karşımda duruyor.  benim bu kadar kin beslediğim kişi duruyor önümde. hem de dimdik bir şekilde.
—sen o musun ? Gürkan Kaya ?
Kafası ile evet anlamında hareket yaptı. yavaş yavaş gözlerim doldu. tam ağzımı açıp bir şey diyecekken telefonum çaldı. Tuna arıyordu.
— efendim Tuna.
....
—ne diyorsun sen Tuna?
....
—hemen geliyorum.
Karşımda duran o pis adama dönüp.
—sizinle sonra görüşeceğiz.
Diyip hemen holdingden çıktım.
Annemde kanser çeşidi bulmuşlar. ve bu çok ilerlemiş. Belki son saatleri olabilirmiş. inanmam.  gidemez o. O güçlü kadın gitmez. Ve çok sağlıklı o. Hemen bir taksiye binip hastanenin adresini verdim. Şöföre hızlı olmasını söyleyip yolun bitmesini bekledim. Tuna tekrar arıyor idi. 
—efendim Tuna.
....
dediği şey ile gözlerimden yaşlar süzüldü yanaklarıma.

Merhaba arkadaşlar.  okuma sayısı çok düştü.  o yüzden biraz geç geldi. yani yazma isteğim olmadı. Ama Zeynep adlı okuyucum yeni bölüm istedi.  keyfim yerine geldi.  bende yazdım. biraz kısa oldu.  ama kusura bakmayın.  yeni bölümde görüşmek üzre.