When My Heart Got Crazy About You [Completed]

Part 5

IS IT just he is not in the mood? Or he just doesn't want to get involved with the conversation? Xaniel keeps on eyeing on his wineglass and plates. Because the last time he changed the direction of his eyes, he got fascinated with the view. Oh, by the way, he already perfected the power of being non-existence.

Hanggang sa matapos ang gabi nila sa restaurant na iyon at nagyayaan na ang mga kasama nilang umuwi. Dear, five shots of wine are nothing to him. Kaya pa niyang mag-drive.

"I'll take the train station," ani Mhike nang makalabas na sila ng restaurant.

"Are you sure?" tanong ni Lyndon sa kaibigan nila. "Puwede ka naman naming ihatid sa inyo."

Umiling-iling si Mhike. "No. I'm good." Tinalikuran na sila nito. Sa lakad nito mukhang hindi naman ito nakainom ng halos sampung baso ng wine.

"Magte-train na rin ako."

He immediately turned his head on that voice. The voice that makes him blitzed. She was straight looking at Crystal.

"Ha? Kaya mo ba? Sigurado ka?" nag-aalalang tanong ni Crystal kay Rodlyn. "Umalis na naman si Mhike. Puwede ka namang sumabay sa amin."

"Yeah," sabad ni Katrina. "Ihahatid ka na namin. Ayokong bumiyahe ka mag-isa."

"Hindi naman ako nakainom," tanggi ni Rodlyn. "Okay lang ako."

He was just listening afar from them when Crystal glanced at him with anger on his eyes. And he doesn't want to give that a meaning. Other way around, Lyndon was straight looking at him like telling him through his eyes something he even wants to do.

"Ihahatid na kita."

At tatlong pares ng mga kakabaihan ang napukaw sa kanya. And before he looked at Rodlyn, he saw a lopsided smile from Lyndon's face before going inside his car.

"H-Hindi na," biglang tanggi ni Rodlyn na kinakunot ng noo niya. "Okay lang talaga ako. Kaya ko naman."

He saw how tightly Crystal grabbed Rodlyn's hand. "Hindi ako makakapanteng makakauwi ka ng maayos kung bibiyahe ka mag-isa. At least, I have a little bit trust to Xaniel. Sasabay ka sa kanya."

"Mas safe kung sasabay ka na lang sa kanya," segunda ni Katrina.

And before Rodlyn could decline, Crystal pushed her towards his direction. At kulang na lang talaga sumubsob ang mukha ni Rodlyn sa dibdib niya. Isang kaway ang iniwan sa kanila nila Crystal at Katrina bago pumasok ito sa kotse ni Lyndon.

"Take care of my cousin, idiot!" pahabol na sigaw sa kanya ni Rodlyn.

Napahatid ng tanaw na lamang silang dalawa ni Rodlyn sa papalayong sasakyan. He cleared his throat before hiving Rodlyn a glance. "Let's go."

Dama niya ang pagkailang ni Rodlyn nang sumakay ito sa passenger's seat ng kanyang kotse. Wala naman siyang alam na puwedeng makabura ng oagkailang nito sa kanya. Isa lang naman ang tumatakbo sa isip niya ngayon.

At least, I have the time again with you.

"DO YOU want to have a coffee first?"

Rodlyn is keep on asking herself why the hell she invited Xaniel for a coffee? Sa kalaliman ng gabi? Gusto niyabg kastiguhin ang sarili kung anong agenda niya sa pag-alok ng kape sa ultimate crush niya?

Does she even need to ask it? Of course, to be with him!

"Okay."

At manlaki ang mga mata niya nang bigkang tanggalin ni Xaniel ang seatbelt at tuloy-tuloy na lumabas ng kotse nito. Bigla naman siyang napasunod at mabilis na tinanggal ang pagkaka-seatbelt niya at mabilis na lumabas ng sasakyan. Lihim siyang napa-sign of the cross nang mapagmasdan niya si Xaniel na nakatingin sa dalawang palapag na inuupahan niyang bahay sa St. Furr's Street. Mabilis na naglakad siya palapit sa pinto habang tarantang hinahalukay ang susi ng bahay sa kanyang shoulder bag.

"P-Pasensya na," aniya pagkabukas ng pinto. "H-Hindi pa ako nakakapaglinis."

Tumango-tango lang si Xaniel.

Mariin niyang nakagat ang pang-ibabang labi. Sa tingin niya'y sobrang kalat ng kanyang bahay. Sumunod si Xaniel sa loob. Kitang-kita niya ang paghagod ng tingin nito sa loob ng maliit na bahay. Sakto lang ang lugar na iyon sa para sa kanyang mag-isa lamang na naninirahan. Pagpasok ay sala agad ang tatambad. Bandang kaliwang bahagi ang maliit na kitchen at sa kanan ang isang pinto kung nasaan ang nagsisilbi niyang kuwarto. Ang second floor ang nagsisilbi niyang studio kung saan malaya siyang nagpipinta.

"M-Magtitimpla na ako," aniya. "Feel at home." Mabilis siyang pumunta sa maliit niyang kusina at nag-init ng tubig. Inihanda naman niya ang kape, asukal ag creamer.

Napatitig siya sa iniinit na tubig. Why the hell I even invited him for coffee? Rodlyn, what are you trying to do?! Hindi niya alam kung tama bang kausapin niya ang sarili. Napahawak naman siya sa kanyang dibdib. Napakalakas ng tibok ng kanyang puso. Halos hindi nawala ang kaba niya simula nang nasa biyahe sila papunta sa restaurant hanggang sa ihatid siya ni Xaniel sa tinitirhang bahay.

And now, he is actually inside her house! At halos manlaki ang mga mata niya nang matanaw niya si Xaniel na nasa tapat ng pinto ng kanyang kuwarto. And what she do? She runs towards him and before Xaniel's hand landed on the doorknob, she grabbed it and put herself behind the door.

Kunot ang noo ni Xaniel sa kanya. Naaisip naman agad siya ng magandang idahilan. "Ah-ah. N-Natimpla ko na 'y-yung k-kape. S-Sa kusina na lang tayo?" may isang pilit na ngiti sa kanyang mga labi. Hindi n niya hinintay si Xaniel na sumagot bagkus ay hinila niya ito hanggang sa maliit niyang kusina. "S-Sorry sa mga kalat, ah---." Naputol ang iba pa niyang sasabihin nang makarating sila sa kusina ay pansin niyang hawak pa pala niya ang kamay nito kaya mabilis na binitawan niya iyon. "P-Pasensya na. H-Hindi ko sinasadya."

"It's okay." Kitang-kita naman niya ang pagtataka sa mukha ni Xaniel nang mapatingin ito sa mesa.

And when you turned her eyes on it. Nakalimutan niyang hindi pa pala siya nagtitimpla. "Ay! Magtitimpla na! Saglit kang ito! Wait!"

Nagmamadali na siya sa paglalagay ng kape nang bigkang hawakan ni Xaniel ang kamay niya na kinagulat niya at bigla niyang nabawi ang kamay. Pagsisisi naman ang bumakas sa mukha niya nang tingnan niya si Xaniel.

"Le me," anito. Wala siyang nagawa nang si Xaniel na mismo ang nagtimpla ng kape.

Pakiramdam niya ay ang palpak niya ngayong gabi. Pero agad na nawala ang pakiramdam na iyon nang malaya niyang napagmasdan ang lalaking nagugustuhan habang abala ito sa pagsimsim sa tinimplang kape. Lihim siyang napangiti. She actually with him right now. Hindi niya akalain na makakasama pa niya ito ng matagal sa gabing iyon.

Hindi niya alam na nahulog na pala siya sa malalim na pag-iisip habang nakatitig sa guwapong mukha ni Xaniel. And what makes her bring back to the real world when he looked at her the way she looked at him.

Oops. She doesn't even sure of it.

Akmang ilalayo niya ang sarili sa binata nang bigla itong magsalita na kinagulat niya. At mas lalong nanginig ang mundo niya nang hawakan nito ang kamay niya.

Xaniel looked straight to her eyes while saying these words. "Have a date with me."